بائوزانی، آلساندرو: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =آلساندرو | |عنوان =آلساندرو بائوزانی | ||
|نام =Alessandro Bausani | |نام =Alessandro Bausani | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۹۲۱م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایتالیایی | |ملیت=ایتالیایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه رم | |تحصیلات و محل تحصیل=دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه رم | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =ایران‌شناس | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم ( | |سمت =مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم (۱۹۴۴ـ۱۹۵۱م)، استاد فارسی و اردو و هندی پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه ناپل (۱۹۶۵ـ۱۹۷۱م) و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه رم | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =زبان‌شناسی و ترجمه | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
ایران‌شناس و زبان‌شناس ایتالیایی. با نوشتن پایان‌نامه‌ای به نام ''دربارۀ تحوّل تاریخی نحو فارسی جدید'' از دانشگاه رم دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت (۱۹۴۳م). مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم (۱۹۴۴ـ۱۹۵۱م)، استاد [[فارسی، زبان|فارسی]] و [[اردو، زبان|اردو]] و [[هندی، زبان|هندی]] پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه ناپل (۱۹۶۵ـ۱۹۷۱م) و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه رم (۱۹۷۱ـ۱۹۷۸م) بود. زبان و ادبیات شانزده زبان شرقی مانند فارسی، عربی، ترکی و اردو را می‌دانست. عضو مرکز فرهنگی ایران و ایتالیا، جامعۀ بین‌المللی دانشمندان تاریخ ادیان، و کمیسیون ترجمۀ آثار کلاسیک ادبیات ایران بود. | ایران‌شناس و زبان‌شناس ایتالیایی. با نوشتن پایان‌نامه‌ای به نام ''دربارۀ تحوّل تاریخی نحو فارسی جدید'' از دانشگاه رم دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت (۱۹۴۳م). مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم (۱۹۴۴ـ۱۹۵۱م)، استاد [[فارسی، زبان|فارسی]] و [[اردو، زبان|اردو]] و [[هندی، زبان|هندی]] پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه ناپل (۱۹۶۵ـ۱۹۷۱م) و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه رم (۱۹۷۱ـ۱۹۷۸م) بود. زبان و ادبیات شانزده زبان شرقی مانند فارسی، عربی، ترکی و اردو را می‌دانست. عضو مرکز فرهنگی ایران و ایتالیا، جامعۀ بین‌المللی دانشمندان تاریخ ادیان، و کمیسیون ترجمۀ آثار کلاسیک ادبیات ایران بود. | ||
از آثارش: ترجمۀ قرآن (۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار مولوی به ایتالیایی با نام ''رومی، اشعار عرفانی'' (۱۹۸۰م)؛ ترجمۀ ''رباعیات خیام'' (تورینو، ۱۹۵۶م)؛ ''تاریخ ادبیات ایران'' (با همکاری) (میلان، ۱۹۶۰م) که بخش دوم آن دربارۀ ادبیات ایران پس از اسلام نوشتۀ بائوزانی است؛ ''ایرانیان'' ( | از آثارش: ترجمۀ قرآن (۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار مولوی به ایتالیایی با نام ''رومی، اشعار عرفانی'' (۱۹۸۰م)؛ ترجمۀ ''رباعیات خیام'' (تورینو، ۱۹۵۶م)؛ ''تاریخ ادبیات ایران'' (با همکاری) (میلان، ۱۹۶۰م) که بخش دوم آن دربارۀ ادبیات ایران پس از اسلام نوشتۀ بائوزانی است؛ ''ایرانیان'' (۱۹۶۲م، ترجمۀ فارسی: تهران ۱۳۵۹ش)؛ ''آثار منظوم ابن سینا'' (ترجمه و شرح) (ونیز، ۱۹۵۶م)؛ ترجمۀ ''متون دینی زردشتی'' (رم، ۱۹۵۷م)؛ ''تاریخ ادبیات پاکستان'' (میلان، ۱۹۵۸م)؛ تصحیح ''هفت پیکر'' نظامی (۱۹۶۷م)؛ ترجمۀ ''جاویدنامۀ'' اقبال (۱۹۵۲م). | ||
<br/> <!--12122700--> | <br/> <!--12122700--> | ||
[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۶
| آلساندرو بائوزانی Alessandro Bausani | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۱م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه رم |
| شغل و تخصص اصلی | ایران‌شناس |
| گروه مقاله | زبان‌شناسی و ترجمه |
بائوزانی، آلِسّانْدْرو (۱۹۲۱ـ۱۹۸۹م) (Bausani, Alessandro)
ایران‌شناس و زبان‌شناس ایتالیایی. با نوشتن پایان‌نامه‌ای به نام دربارۀ تحوّل تاریخی نحو فارسی جدید از دانشگاه رم دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت (۱۹۴۳م). مدرس زبان فارسی در دانشگاه رم (۱۹۴۴ـ۱۹۵۱م)، استاد فارسی و اردو و هندی پژوهشگاه خاورشناسی دانشگاه ناپل (۱۹۶۵ـ۱۹۷۱م) و استاد مطالعات اسلامی دانشگاه رم (۱۹۷۱ـ۱۹۷۸م) بود. زبان و ادبیات شانزده زبان شرقی مانند فارسی، عربی، ترکی و اردو را می‌دانست. عضو مرکز فرهنگی ایران و ایتالیا، جامعۀ بین‌المللی دانشمندان تاریخ ادیان، و کمیسیون ترجمۀ آثار کلاسیک ادبیات ایران بود.
از آثارش: ترجمۀ قرآن (۱۹۵۵م)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار مولوی به ایتالیایی با نام رومی، اشعار عرفانی (۱۹۸۰م)؛ ترجمۀ رباعیات خیام (تورینو، ۱۹۵۶م)؛ تاریخ ادبیات ایران (با همکاری) (میلان، ۱۹۶۰م) که بخش دوم آن دربارۀ ادبیات ایران پس از اسلام نوشتۀ بائوزانی است؛ ایرانیان (۱۹۶۲م، ترجمۀ فارسی: تهران ۱۳۵۹ش)؛ آثار منظوم ابن سینا (ترجمه و شرح) (ونیز، ۱۹۵۶م)؛ ترجمۀ متون دینی زردشتی (رم، ۱۹۵۷م)؛ تاریخ ادبیات پاکستان (میلان، ۱۹۵۸م)؛ تصحیح هفت پیکر نظامی (۱۹۶۷م)؛ ترجمۀ جاویدنامۀ اقبال (۱۹۵۲م).