تئاتر حماسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:14288000.jpg|جایگزین=کاریل چرچیل|بندانگشتی|کاریل چرچیل]] | [[پرونده:14288000.jpg|جایگزین=کاریل چرچیل|بندانگشتی|کاریل چرچیل]] | ||
تئاتر حماسی (epic theatre)<br> | تئاتر حماسی (epic theatre)<br> | ||
<p>گونه‌ای نمایش که در فاصلۀ دو جنگ جهانی در آلمان پدید آمد و عمدتاً به بیان آرای سیاسی جناح چپ اختصاص داشت. نخستین نمایندگان آن [[برتولد برشت]]<ref>Bertolt Brecht</ref> و [[اروین پیسکاتور (۱۸۹۳ـ ۱۹۶۶)|اروین پیسکاتور]]<ref>Erwin Piscator</ref> بودند. تئاتر حماسی درصدد طرح مسائلی بود که تئاتر [[ناتورالیسم (هنر)|ناتورالیستی]]<ref>naturalism </ref> از بیان آنها ناتوان بود. تئاتر حماسی با [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیسم]]<ref>expressionism</ref> پیوند دارد. برشت و پیسکاتور در آثار خود نظام سرمایه‌داری را نشانه گرفتند. </p><p>از مشخصات تئاتر حماسی انعطاف‌پذیری در اجراست؛ صحنه‌ها به سرعت جابه‌جا می‌شوند؛ مثلاً چند شهر ظرف چند ثانیه بر صحنه می‌آیند. نمایش‌نامه‌نویسان معاصر بسیاری مانند [[هوارد برنتون]]<ref>Howard Brenton </ref> و [[دیوید ادگار]]<ref>David Edgar</ref> که نمایش‌نامۀ'' سرنوشت''<ref>''Destiny'' </ref> او (۱۹۷۶م) جایگاه یک اثر کلاسیک را در این سبک یافته است، به این شیوۀ نگارش ادامه داده‌اند. کارهای [[آرتور میلر]]<ref>Arthur Miller </ref> (''مرگ فروشنده''<ref>''Death of a Salesman'' </ref>، ۱۹۴۹م) و [[کاریل چرچیل]]<ref>Caryl Churchill </ref> (''دختران شایسته''<ref>''Top Girls''</ref>، ۱۹۸۲م) تلفیق زیبایی از سبک‌های حماسی و ناتورالیستی‌اند.</p><!--14288000--> | <p>گونه‌ای نمایش که در فاصلۀ دو جنگ جهانی در آلمان پدید آمد و عمدتاً به بیان آرای سیاسی جناح چپ اختصاص داشت. نخستین نمایندگان آن [[برتولد برشت]]<ref>Bertolt Brecht</ref> و [[اروین پیسکاتور (۱۸۹۳ـ ۱۹۶۶)|اروین پیسکاتور]]<ref>Erwin Piscator</ref> بودند. تئاتر حماسی درصدد طرح مسائلی بود که تئاتر [[ناتورالیسم (هنر)|ناتورالیستی]]<ref>naturalism </ref> از بیان آنها ناتوان بود. تئاتر حماسی با [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیسم]]<ref>expressionism</ref> پیوند دارد. برشت و پیسکاتور در آثار خود نظام سرمایه‌داری را نشانه گرفتند. </p><p>از مشخصات تئاتر حماسی انعطاف‌پذیری در اجراست؛ صحنه‌ها به سرعت جابه‌جا می‌شوند؛ مثلاً چند شهر ظرف چند ثانیه بر صحنه می‌آیند. نمایش‌نامه‌نویسان معاصر بسیاری مانند [[هوارد برنتون]]<ref>Howard Brenton </ref> و [[دیوید ادگار]]<ref>David Edgar</ref> که نمایش‌نامۀ'' سرنوشت''<ref>''Destiny'' </ref> او (۱۹۷۶م) جایگاه یک اثر کلاسیک را در این سبک یافته است، به این شیوۀ نگارش ادامه داده‌اند. کارهای [[آرتور میلر]]<ref>Arthur Miller </ref> (''مرگ فروشنده''<ref>''Death of a Salesman'' </ref>، ۱۹۴۹م) و [[کاریل چرچیل]]<ref>Caryl Churchill </ref> (''دختران شایسته''<ref>''Top Girls''</ref>، ۱۹۸۲م) تلفیق زیبایی از سبک‌های حماسی و ناتورالیستی‌اند. | ||
</p><!--14288000--> | |||
---- | ---- | ||
[[رده:تئاتر]] | [[رده:تئاتر]] | ||
[[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]] | [[رده:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۳
تئاتر حماسی (epic theatre)
گونه‌ای نمایش که در فاصلۀ دو جنگ جهانی در آلمان پدید آمد و عمدتاً به بیان آرای سیاسی جناح چپ اختصاص داشت. نخستین نمایندگان آن برتولد برشت[۱] و اروین پیسکاتور[۲] بودند. تئاتر حماسی درصدد طرح مسائلی بود که تئاتر ناتورالیستی[۳] از بیان آنها ناتوان بود. تئاتر حماسی با اکسپرسیونیسم[۴] پیوند دارد. برشت و پیسکاتور در آثار خود نظام سرمایه‌داری را نشانه گرفتند.
از مشخصات تئاتر حماسی انعطاف‌پذیری در اجراست؛ صحنه‌ها به سرعت جابه‌جا می‌شوند؛ مثلاً چند شهر ظرف چند ثانیه بر صحنه می‌آیند. نمایش‌نامه‌نویسان معاصر بسیاری مانند هوارد برنتون[۵] و دیوید ادگار[۶] که نمایش‌نامۀ سرنوشت[۷] او (۱۹۷۶م) جایگاه یک اثر کلاسیک را در این سبک یافته است، به این شیوۀ نگارش ادامه داده‌اند. کارهای آرتور میلر[۸] (مرگ فروشنده[۹]، ۱۹۴۹م) و کاریل چرچیل[۱۰] (دختران شایسته[۱۱]، ۱۹۸۲م) تلفیق زیبایی از سبک‌های حماسی و ناتورالیستی‌اند.