عارف قزوینی، ابوالقاسم (قزوین ۱۲۶۱ـ همدان ۱۳۱۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عارف | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالقاسم عارف قزوینی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قزوین ۱۲۶۱ش|تاریخ مرگ=همدان ۱۳۱۲ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر و تصنیف‌ساز، خواننده|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=ازجمله تصنیف‌های اوست: از کفم رها...، چه شورها...، هنگام می و...، و بلبل شوریده فغان می‌کنه... از خون جوانان وطن|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}عارف قزوینی، ابوالقاسم (قزوین ۱۲۶۱ـ همدان ۱۳۱۲ش)<br>[[پرونده:عارف قزوینی، ابوالقاسم.jpg|بندانگشتی|ابوالقاسم عارف قزوینی]] | ||
[[پرونده:عارف قزوینی.jpg|بندانگشتی|353x353پیکسل|ابوالقاسم عارف قزوینی]] | |||
<p>شاعر و تصنیف‌ساز و خوانندۀ ایرانی. از نوجوانی نزد حاجی صادق خرازی به فراگیری آواز پرداخت و چندی نیز پای منبر میرزا حسین واعظ قزوینی روضه‌خوان بود. اما بعد با آموختن مقدمات فارسی و عربی، وارد قلمرو موسیقی و شعر شد. مدتی در [[رشت، شهر|رشت]] زیست و سپس در تهران به محفل‌هایی از دربار و شاهزادگان قاجار راه یافت. اولین تصنیف‌سازی است که مضمون‌های اجتماعی و افکار سیاسی و انتقاد از اوضاع زمان خود را در قالب شعر و آهنگ بیان کرد و موسیقی را برای نشر و تبلیغ عقاید انقلابی و آزادی‌خواهی به‌کار گرفت که در این زمینه بسیار خوش‌ذوق و مبتکر نیز بود. در جریان جنبش مشروطیت با ساخت اشعار و سرودهای میهنی با مشروطه‌خواهان همکاری کرد. اما پس از شکست تدریجی آرمان‌های این انقلاب، دچار بدبینی شد و اواخر عمرش را در درۀ مرادبیک همدان، به انزوایی خودخواسته، گذراند. عمدۀ اشعارش در قالب غزل با مفاهیم آزادی و میهن‌پرستی است. کنسرت‌های متعددی نیز برگزار کرد و از آن طریق ساخته‌هایش را به گوش ایرانیان رساند. بعضی از آثارش را بعدها [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] و [[معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش)|جواد معروفی]] تنظیم و با ارکستر گل‌ها مجدداً اجرا کردند. شماری از آثار او را نیز [[قمرالملوک وزیری]] خوانده است. تصنیف‌های عارف با نت‌نویسی [[طهماسبی، ارشد (الیگودرز ۱۳۳۶ش)|ارشد طهماسبی]] منتشر شده است. ازجمله تصنیف‌های اوست: از ''کفم رها''...، ''چه شورها''...، ''هنگام می و''...، و ''بلبل شوریده فغان می‌کنه''... از ''خون جوانان وطن''... . اشعار و خاطراتش نخستین‌بار به‌کوشش [[رضازاده شفق، صادق (تبریز ۱۲۷۱ـ تهران ۱۳۵۰ش)|صادق رضازادۀ شفق]] ([[برلین]]، ۱۳۰۳) و سپس به‌کوشش محققانی دیگر گرد آمده است.</p> | |||
<br><!--31003200--> | <br><!--31003200--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۰
| ابوالقاسم عارف قزوینی | |
|---|---|
| زادروز |
قزوین ۱۲۶۱ش |
| درگذشت | همدان ۱۳۱۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و تصنیف‌ساز، خواننده |
| آثار | ازجمله تصنیف‌های اوست: از کفم رها...، چه شورها...، هنگام می و...، و بلبل شوریده فغان می‌کنه... از خون جوانان وطن |
| گروه مقاله | موسیقی |
عارف قزوینی، ابوالقاسم (قزوین ۱۲۶۱ـ همدان ۱۳۱۲ش)
شاعر و تصنیف‌ساز و خوانندۀ ایرانی. از نوجوانی نزد حاجی صادق خرازی به فراگیری آواز پرداخت و چندی نیز پای منبر میرزا حسین واعظ قزوینی روضه‌خوان بود. اما بعد با آموختن مقدمات فارسی و عربی، وارد قلمرو موسیقی و شعر شد. مدتی در رشت زیست و سپس در تهران به محفل‌هایی از دربار و شاهزادگان قاجار راه یافت. اولین تصنیف‌سازی است که مضمون‌های اجتماعی و افکار سیاسی و انتقاد از اوضاع زمان خود را در قالب شعر و آهنگ بیان کرد و موسیقی را برای نشر و تبلیغ عقاید انقلابی و آزادی‌خواهی به‌کار گرفت که در این زمینه بسیار خوش‌ذوق و مبتکر نیز بود. در جریان جنبش مشروطیت با ساخت اشعار و سرودهای میهنی با مشروطه‌خواهان همکاری کرد. اما پس از شکست تدریجی آرمان‌های این انقلاب، دچار بدبینی شد و اواخر عمرش را در درۀ مرادبیک همدان، به انزوایی خودخواسته، گذراند. عمدۀ اشعارش در قالب غزل با مفاهیم آزادی و میهن‌پرستی است. کنسرت‌های متعددی نیز برگزار کرد و از آن طریق ساخته‌هایش را به گوش ایرانیان رساند. بعضی از آثارش را بعدها روح‌الله خالقی و جواد معروفی تنظیم و با ارکستر گل‌ها مجدداً اجرا کردند. شماری از آثار او را نیز قمرالملوک وزیری خوانده است. تصنیف‌های عارف با نت‌نویسی ارشد طهماسبی منتشر شده است. ازجمله تصنیف‌های اوست: از کفم رها...، چه شورها...، هنگام می و...، و بلبل شوریده فغان می‌کنه... از خون جوانان وطن... . اشعار و خاطراتش نخستین‌بار به‌کوشش صادق رضازادۀ شفق (برلین، ۱۳۰۳) و سپس به‌کوشش محققانی دیگر گرد آمده است.