اشترخانی، امام قلی خان ( ـ ۱۰۵۱ ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز= | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۰۵۱ق | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فرمانروای بخارا از دودمان اشترخانیان (حک: ۱۰۲۰ـ۱۰۵۱ق) پس از کشتن عمویش، ولی محمد | }}فرمانروای [[بخارا]] از دودمان اشترخانیان (حک: ۱۰۲۰ـ۱۰۵۱ق) پس از کشتن عمویش، [[اشترخانی، ولی محمد خان ( ـ۱۰۲۰ق)|ولی محمد خان]]، زمام امور را در دست گرفت و قبایل شورشی را سرکوب کرد، و پیوندهای دوستی خود را با [[هندوستان|هندوستان]] تحکّم بخشید، اما با مرگ [[جهانگیر گورکانی]] و جلوس [[شاه جهان گورکانی، ابوالمظفر (۱۰۰۰ ـ ۱۰۷۶ ق)|شاه جهان]]، روابط هند و بخارا تا حدودی به تیرگی گرایید. امام‌قلی خان در اواخر عمر نابینا شد و حکومت را به برادرش [[اشترخانی، ندرمحمدخان ( ـ۱۰۶۰ق)|ندرمحمد]] حاکم [[بلخ (ولایت)|بلخ]] سپرد و خود آهنگ [[حج|حج]] کرد. هنگام بازگشت از [[مکه|مکه]] در شهر [[مدینه|مدینه]] درگذشت و پیکرش در قبرستان [[بقیع|بقیع]] به خاک سپرده شد. در دورۀ حکمرانی امام‌قلی خان آرامش به بخارا بازگشت و ارتباطات بخارا با هند و حتی [[مسکو، شهر|مسکو]] سبب رونق اقتصادی شد. او طبع شعر داشته و از سروده‌هایش فقط یک رباعی فارسی به یادگار مانده است. | ||
<br><!--11352300--> | <br><!--11352300--> | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:تمدن ها و حکومت های آسیای مرکزی]] | [[رده:تمدن ها و حکومت های آسیای مرکزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۹
اَشتَرخانی، امام‌قُلی‌خان ( ـ۱۰۵۱ق)
| امام قلی خان اشترخانی | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۰۵۱ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ولی محمد خان اشترخانی (عمو) |
فرمانروای بخارا از دودمان اشترخانیان (حک: ۱۰۲۰ـ۱۰۵۱ق) پس از کشتن عمویش، ولی محمد خان، زمام امور را در دست گرفت و قبایل شورشی را سرکوب کرد، و پیوندهای دوستی خود را با هندوستان تحکّم بخشید، اما با مرگ جهانگیر گورکانی و جلوس شاه جهان، روابط هند و بخارا تا حدودی به تیرگی گرایید. امام‌قلی خان در اواخر عمر نابینا شد و حکومت را به برادرش ندرمحمد حاکم بلخ سپرد و خود آهنگ حج کرد. هنگام بازگشت از مکه در شهر مدینه درگذشت و پیکرش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. در دورۀ حکمرانی امام‌قلی خان آرامش به بخارا بازگشت و ارتباطات بخارا با هند و حتی مسکو سبب رونق اقتصادی شد. او طبع شعر داشته و از سروده‌هایش فقط یک رباعی فارسی به یادگار مانده است.