زرین کوب،عبدالحسین (بروجرد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ادب‌پژوه، مورخ، عرفان‌پژوه، و مترجم ایرانی. در زادگاه خود، ضمن تحصیل در دورۀ متوسطه، علوم دینی را فراگرفت. سپس راهی تهران شد و با آن‌که در امتحان ورودی دانشکدۀ حقوق رتبۀ اول شد و ثبت‌نام کرد، به الزام پدر آن را رها کرد و به زادگاه خود بازگشت و به کار معلمی پرداخت. در ۱۳۲۴ش، در امتحان ورودی دانشکدۀ علوم معقول و منقول و دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران شرکت جست و در هر دو رشته رتبۀ اول شد؛ وارد رشتۀ ادبیات فارسی شد و در ۱۳۲۷ش به‌عنوان دانشجوی رتبۀ اول دانشنامۀ لیسانس و در ۱۳۳۴ش دانشنامۀ دکتری گرفت و از ۱۳۳۵ش با سمت دانشیار در دانشکدۀ علوم معقول و منقول به تدریس پرداخت. هم‌زمان مدت کوتاهی، امور مربوط به بنگاه ترجمه و نشر کتاب را نیز به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۹ش، به استادی رسید و چندی در دانشسرای عالی، دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران، دانشکدۀ هنرهای دراماتیک تدریس و مدتی هم در مؤسسه فرانکلین با مجتبی مینوی همکاری کرد. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ش، در دانشگاه‌های کالیفرنیا و | }}ادب‌پژوه، مورخ، عرفان‌پژوه، و مترجم ایرانی. در زادگاه خود، ضمن تحصیل در دورۀ متوسطه، علوم دینی را فراگرفت. سپس راهی تهران شد و با آن‌که در امتحان ورودی دانشکدۀ حقوق رتبۀ اول شد و ثبت‌نام کرد، به الزام پدر آن را رها کرد و به زادگاه خود بازگشت و به کار معلمی پرداخت. در ۱۳۲۴ش، در امتحان ورودی دانشکدۀ علوم معقول و منقول و دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران شرکت جست و در هر دو رشته رتبۀ اول شد؛ وارد رشتۀ ادبیات فارسی شد و در ۱۳۲۷ش به‌عنوان دانشجوی رتبۀ اول دانشنامۀ لیسانس و در ۱۳۳۴ش دانشنامۀ دکتری گرفت و از ۱۳۳۵ش با سمت دانشیار در دانشکدۀ علوم معقول و منقول به تدریس پرداخت. هم‌زمان مدت کوتاهی، امور مربوط به بنگاه ترجمه و نشر کتاب را نیز به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۹ش، به استادی رسید و چندی در دانشسرای عالی، دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران، دانشکدۀ هنرهای دراماتیک تدریس و مدتی هم در مؤسسه فرانکلین با مجتبی مینوی همکاری کرد. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ش، در دانشگاه‌های کالیفرنیا و پرینستون تدریس کرد و پس از بازگشت به ایران در دو گروه تاریخ و ادبیات دانشگاه تهران به‌کار پرداخت. در سال‌های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ش، مدیریت گروه ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت و از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ش در فرانسه به‌سر برد. با سازمان نقشه‌برداری کشور و ''دایرة‌المعارف فارسی'' (به سرپرستی غلامحسین مصاحب) نیز همکاری داشت. از او بیش از ۱۰۰ مقاله به‌چاپ رسیده است. به‌جز تهیه و تدوین کتاب‌های درسی با همکاری دیگران، آثار او را بیشتر تألیف و تفسیر و ترجمه تشکیل می‌دهد. از تألیفات اوست: ''دو قرن سکوت؛ تاریخ مردم ایران''؛ ''تاریخ ایران''؛ ''بامداد اسلام''؛ ''کارنامۀ اسلام''؛ ''روزگاران''؛ ''از کوچۀ رندان''؛ ''جست‌وجو در تصوف ایران''؛ ''دنبالۀ جست‌وجو در تصوف ایران''؛ ''ارزش میراث صوفیه''؛'' سر ّنی''؛'' فرار از مدرسه''؛'' پله‌پله تا ملاقات خدا؛ نقش بر آب.'' از ترجمه‌های اوست: ''ارسطو و فن شعر''؛ ''ادبیات فرانسه در قرون وسطا و رنسانس'' (سولنیه)؛ ''متافیزیک'' (فلیسین شاله). | ||
<br><!--23035900--> | <br><!--23035900--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۸
زرین‌کوب،عبدالحسین (بروجرد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۸ش)
| عبدالحسین زرین‌کوب | |
|---|---|
| زادروز |
بروجرد ۱۳۰۱ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران در 1334ش |
| شغل و تخصص اصلی | ادب‌پژوه، مورخ، عرفان‌پژوه و مترجم |
| آثار | دو قرن سکوت؛ تاریخ مردم ایران |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی، تاریخ ایران، زبان‌شناسی و ترجمه، عرفان |
ادب‌پژوه، مورخ، عرفان‌پژوه، و مترجم ایرانی. در زادگاه خود، ضمن تحصیل در دورۀ متوسطه، علوم دینی را فراگرفت. سپس راهی تهران شد و با آن‌که در امتحان ورودی دانشکدۀ حقوق رتبۀ اول شد و ثبت‌نام کرد، به الزام پدر آن را رها کرد و به زادگاه خود بازگشت و به کار معلمی پرداخت. در ۱۳۲۴ش، در امتحان ورودی دانشکدۀ علوم معقول و منقول و دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران شرکت جست و در هر دو رشته رتبۀ اول شد؛ وارد رشتۀ ادبیات فارسی شد و در ۱۳۲۷ش به‌عنوان دانشجوی رتبۀ اول دانشنامۀ لیسانس و در ۱۳۳۴ش دانشنامۀ دکتری گرفت و از ۱۳۳۵ش با سمت دانشیار در دانشکدۀ علوم معقول و منقول به تدریس پرداخت. هم‌زمان مدت کوتاهی، امور مربوط به بنگاه ترجمه و نشر کتاب را نیز به‌عهده گرفت. در ۱۳۳۹ش، به استادی رسید و چندی در دانشسرای عالی، دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران، دانشکدۀ هنرهای دراماتیک تدریس و مدتی هم در مؤسسه فرانکلین با مجتبی مینوی همکاری کرد. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ش، در دانشگاه‌های کالیفرنیا و پرینستون تدریس کرد و پس از بازگشت به ایران در دو گروه تاریخ و ادبیات دانشگاه تهران به‌کار پرداخت. در سال‌های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ش، مدیریت گروه ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت و از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ش در فرانسه به‌سر برد. با سازمان نقشه‌برداری کشور و دایرة‌المعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب) نیز همکاری داشت. از او بیش از ۱۰۰ مقاله به‌چاپ رسیده است. به‌جز تهیه و تدوین کتاب‌های درسی با همکاری دیگران، آثار او را بیشتر تألیف و تفسیر و ترجمه تشکیل می‌دهد. از تألیفات اوست: دو قرن سکوت؛ تاریخ مردم ایران؛ تاریخ ایران؛ بامداد اسلام؛ کارنامۀ اسلام؛ روزگاران؛ از کوچۀ رندان؛ جست‌وجو در تصوف ایران؛ دنبالۀ جست‌وجو در تصوف ایران؛ ارزش میراث صوفیه؛ سر ّنی؛ فرار از مدرسه؛ پله‌پله تا ملاقات خدا؛ نقش بر آب. از ترجمه‌های اوست: ارسطو و فن شعر؛ ادبیات فرانسه در قرون وسطا و رنسانس (سولنیه)؛ متافیزیک (فلیسین شاله).