لعلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)<br> | لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)<br> | ||
<p>پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن قرارداد ترکمان‌چای و واگذاری ایروان به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده‌اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم ناصرالدین‌شاه قاجار به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ مظفرالدین میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین‌شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس‌الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی‌خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت. شاعری خوش‌قریحه، شوخ‌طبع و بدیهه‌گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. ''دیوان لعلی'' به‌کوشش محمدعلی صفوت به‌چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).</p> | <p>پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن [[ترکمان چای، عهدنامه|قرارداد ترکمان‌چای]] و واگذاری [[ایروان]] به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده‌اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]] به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ [[مظفرالدین شاه قاجار|مظفرالدین]]، میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین‌شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس‌الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی‌خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت. شاعری خوش‌قریحه، شوخ‌طبع و بدیهه‌گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. ''دیوان لعلی'' به‌کوشش محمدعلی صفوت به‌چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).</p> | ||
<br><!--37068600--> | <br><!--37068600--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۱
لَعْلی، علی بن میرزا (ایروان ۱۲۵۲ـ تفلیس ۱۳۲۵ق)
پزشک و شاعر ایرانی. پس از بستن قرارداد ترکمان‌چای و واگذاری ایروان به روسیه (۱۲۴۳ق) با خانواده‌اش به تبریز کوچید. در استانبول پزشکی نوین آموخت. در بازگشت به ایران، در تهران ماندگار شد. در سفر سوم ناصرالدین‌شاه قاجار به اروپا از همراهان او بود. پس از این سفر پزشک ویژۀ مظفرالدین، میرزای ولیعهد در تبریز شد. پس از قتل ناصرالدین‌شاه، همراه ولیعهد به تهران رفت و از او لقب شمس‌الحکما گرفت. در ۱۳۲۴ق به تبریز بازگشت و به آزادی‌خواهان پیوست. به فارسی و ترکی شعر می‌گفت. شاعری خوش‌قریحه، شوخ‌طبع و بدیهه‌گو بود. تخلص لعلی را از آیۀ «انه لعلی حکیم» گرفت. دیوان لعلی به‌کوشش محمدعلی صفوت به‌چاپ رسیده است (تبریز، ۱۳۲۲ش).