لامرد، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۹: خط ۱۹:
لامِرْد، شهرستان
لامِرْد، شهرستان


واقع در جنوب استان فارس، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های علامرودشت و اشکنان، با مرکزیت اداری شهر لامِرد. از شمال به شهرستان لار، از شرق به استان هرمزگان (شهرستان بستک)، از جنوب به شهرستان بندر لنگه (استان هرمزگان)، و از جنوب غربی و غرب به شهرستان مهر محدود است. سرزمینی کوهستانی است که رشته‌کوه شادول آن را از شهرستان بندر لنگه جدا و کوه‌های تخته سروه دیوان، تنگ‌خور، و هوا آن را از شهرستان لار جدا می‌کند. این شهرستان متشکل از چند رشته‌کوه موازی است که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده‌اند و دشت‌های مرکزی و علامرودشت را در میان خود جای داده‌اند. کوه لنگه آسیایی با ارتفاع ۱,۶۹۴ متر بلندترین کوه این شهرستان، کوه‌های تنگ‌خور و علامرودشت از دیگر ارتفاعات مهم آن، و رودخانۀ مهران، که رودی فصلی و بیشتر به خشک‌رود شباهت دارد، عمده‌ترین رود آن است. اقلیم این شهرستان گرم و خشک، زمستان‌های آن ملایم و تابستان‌های آن گرم و خشک، و جمعیت آن ۷۸,۶۹۲ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از علامرودشت، اشکنان، چاه عینی، خیرگو، سیگار، و اهل. راه قیروکارزین و نیز راه لار به لامرد و مهر و راه‌های فرعی و روستایی دیگر شبکۀ‌ راه‌های زمینی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. ساکنان آن عمدتاً به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند.
واقع در جنوب [[فارس، استان|استان فارس]]، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های [[علامرودشت، شهر|علامرودشت]] و [[اشکنان]]، با مرکزیت اداری [[لامرد، شهر|شهر لامِرد]]. از شمال به شهرستان لار، از شرق به [[هرمزگان، استان|استان هرمزگان]] (شهرستان بستک)، از جنوب به [[بندر لنگه، شهرستان|شهرستان بندر لنگه]] (استان هرمزگان)، و از جنوب غربی و غرب به شهرستان مهر محدود است. سرزمینی کوهستانی است که رشته‌کوه شادول آن را از شهرستان بندر لنگه جدا و کوه‌های تخته سروه دیوان، تنگ‌خور، و هوا آن را از شهرستان لار جدا می‌کند. این شهرستان متشکل از چند رشته‌کوه موازی است که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده‌اند و دشت‌های مرکزی و علامرودشت را در میان خود جای داده‌اند. کوه لنگه آسیایی با ارتفاع ۱,۶۹۴ متر بلندترین کوه این شهرستان، کوه‌های تنگ‌خور و علامرودشت از دیگر ارتفاعات مهم آن، و رودخانۀ مهران، که رودی فصلی و بیشتر به خشک‌رود شباهت دارد، عمده‌ترین رود آن است. اقلیم این شهرستان گرم و خشک، زمستان‌های آن ملایم و تابستان‌های آن گرم و خشک، و جمعیت آن ۷۸,۶۹۲ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از علامرودشت، اشکنان، چاه عینی، خیرگو، سیگار، و اهل. راه قیروکارزین و نیز راه لار به لامرد و مهر و راه‌های فرعی و روستایی دیگر شبکۀ‌ راه‌های زمینی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. ساکنان آن عمدتاً به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند.


<br/> <!--37031400-->
<br/> <!--37031400-->


[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:فارس]]
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:فارس]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۵۲

لامرد، شهرستان
کشور پرونده:Flag of Iran.svg ایران
استان فارس
بخش مرکزی، علامرودشت و اشکنان
جمعیت ۷۸,۶۹۲ نفر(۱۳۸۵ش)
موقعیت جنوب شهرستان لار، غرب استان هرمزگان (شهرستان بستک)، شمال شهرستان بندر لنگه (استان هرمزگان)، و شمال شرقی و شرق شهرستان مهر
نوع اقلیم گرم و خشک
تولیدات و صنایع مهم کشاورزی و دامداری
شهر ها و آبادی های مهم علامرودشت، اشکنان، چاه عینی، خیرگو، سیگار، و اهل

لامِرْد، شهرستان

واقع در جنوب استان فارس، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های علامرودشت و اشکنان، با مرکزیت اداری شهر لامِرد. از شمال به شهرستان لار، از شرق به استان هرمزگان (شهرستان بستک)، از جنوب به شهرستان بندر لنگه (استان هرمزگان)، و از جنوب غربی و غرب به شهرستان مهر محدود است. سرزمینی کوهستانی است که رشته‌کوه شادول آن را از شهرستان بندر لنگه جدا و کوه‌های تخته سروه دیوان، تنگ‌خور، و هوا آن را از شهرستان لار جدا می‌کند. این شهرستان متشکل از چند رشته‌کوه موازی است که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده‌اند و دشت‌های مرکزی و علامرودشت را در میان خود جای داده‌اند. کوه لنگه آسیایی با ارتفاع ۱,۶۹۴ متر بلندترین کوه این شهرستان، کوه‌های تنگ‌خور و علامرودشت از دیگر ارتفاعات مهم آن، و رودخانۀ مهران، که رودی فصلی و بیشتر به خشک‌رود شباهت دارد، عمده‌ترین رود آن است. اقلیم این شهرستان گرم و خشک، زمستان‌های آن ملایم و تابستان‌های آن گرم و خشک، و جمعیت آن ۷۸,۶۹۲ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از علامرودشت، اشکنان، چاه عینی، خیرگو، سیگار، و اهل. راه قیروکارزین و نیز راه لار به لامرد و مهر و راه‌های فرعی و روستایی دیگر شبکۀ‌ راه‌های زمینی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. ساکنان آن عمدتاً به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند.