آتشگاه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ الگو:جعبه اطلاعات اماکن5 | |||
| نام = | {{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5 | ||
| نام =آتشگاه | |||
| نام لاتین = | | نام لاتین = | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
}} | }} | ||
آتشگاه | آتشگاه Fire Temple/Atashgah (Isfahan, Iran) | ||
[[File:10039200-1.jpg|thumb|آتشگاه]] | [[File:10039200-1.jpg|thumb|آتشگاه]] | ||
کهن‌ترین اثر تاریخی شهر | کهن‌ترین اثر تاریخی [[اصفهان، شهر|شهر اصفهان]]، روی قلۀ کوهی به همین نام در ۷کیلومتری غرب اصفهان در بلوکِ مارْبین بر سر راه اصفهان به [[نجف آباد، شهر|نجف‌آباد]]. آتشکدۀ مشهور دورۀ [[ساسانیان|ساسانی]] بود که در قرن‌های اولیه اسلامی دایر بود و نویسندگانی مانند [[مسعودی، علی بن حسین (بغداد ۲۸۰ـ مصر ۳۴۵ق)|مسعودی]]، [[ابن خردادبه]]، [[ابن حوقل، ابوالقاسم محمد ( ـ بعد از ۳۶۷ق)|ابن حوقل]] و [[مافروخی اصفهانی (قرن ۵ق)|مافَرّوخی]] شرح آن را در کتاب‌های خود آورده‌اند. | ||
از خشت‌های عظیم که با ملاط رس و قطعات نی به یکدیگر متصل شده‌اند تشکیل و در دورۀ اسلامی به آن قسمت‌هایی افزوده شده است. | |||
---- | |||
<br/> <!--10039200--> | <br/> <!--10039200--> | ||
[[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]] | [[Category:باستان شناسی ایران]] [[Category:(باستان شناسی ایران)آثار، مناطق و محوطه ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۷
| آتشگاه | |
|---|---|
| نام فارسی | آتشگاه |
| کشور | ایران |
| استان | اصفهان |
| موقعیت | 7کیلومتری غرب اصفهان در بلوک ماربین (سر راه اصفهان به نجف‌آباد) |
| کاربری | آتشكده |
| مشخصات معماری | دارای خشت‌های بزرگ متصل شده با ملاط رس و قطعات نی |
| زمان ساخت | ساسانيان |
آتشگاه Fire Temple/Atashgah (Isfahan, Iran)
کهن‌ترین اثر تاریخی شهر اصفهان، روی قلۀ کوهی به همین نام در ۷کیلومتری غرب اصفهان در بلوکِ مارْبین بر سر راه اصفهان به نجف‌آباد. آتشکدۀ مشهور دورۀ ساسانی بود که در قرن‌های اولیه اسلامی دایر بود و نویسندگانی مانند مسعودی، ابن خردادبه، ابن حوقل و مافَرّوخی شرح آن را در کتاب‌های خود آورده‌اند.
از خشت‌های عظیم که با ملاط رس و قطعات نی به یکدیگر متصل شده‌اند تشکیل و در دورۀ اسلامی به آن قسمت‌هایی افزوده شده است.