کلارینت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کلارینِت (clarinet)<br/> [[File:35242900.jpg|thumb|کلارينِت]]هر یک از سازهای خانوادۀ بادی‌های چوبی یک‌زبانه‌ای با قطر استوانه‌ای. کلارینت تا قرن ۱۸ جایگاهی در ارکستر پیدا نکرد. موتسارت و وبر<ref>Weber </ref> در کنسرتوهای خود برای کلارینت گسترۀ آوایی این ساز را از ردیف‌های بم و گرفته تا آواهای درخشان گسترش دادند، و قابلیت کنترل شدت و ضعف پایدار صدا را در آن بیشتر کردند. توان کلارینت برای ترکیب‌شدن و تضادیافتن با سازهای دیگر آن را مناسب موسیقی مجلسی و تک‌نوازی ساخته است. این ساز در ارکسترهای نظامی و گروه‌های کنسرتی و نیز ارکستر جاز کاربرد دارد. کلارینت دِنِر (یوهان کریستوف دِنِر<ref>Johann Christoph Denner </ref>)، سازندۀ آلمانی سازهای موسیقی، در حدود سال ۱۷۰۰ از شالومو<ref>chalumeau </ref>ی دوزبانه‌ای پدید آمد و گاهی به‌مثابۀ ساز ترومپت‌گونه در ارکستر باروک به‌کار می‌رفت. در قرن ۱۹ تئوبالد بوم<ref>Theobald Boehm </ref> با ایجاد تغییراتی اساسی در این ساز، آن را به‌‌صورت ساز کروماتیک امروزی درآورد، و هکتور برلیوز جنبۀ زمخت و گوش‌خراش خصوصیت آن را در موومان پایانی سمفونی فانتاستیک<ref>''Symphonie Fantastique/fantastic Symphony''</ref> | کلارینِت (clarinet)<br/> [[File:35242900.jpg|thumb|کلارينِت]]هر یک از سازهای خانوادۀ بادی‌های چوبی یک‌زبانه‌ای با قطر استوانه‌ای. کلارینت تا قرن ۱۸ جایگاهی در ارکستر پیدا نکرد. [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]] و [[وبر، کارل ماریا (۱۷۸۶ـ۱۸۲۶)|وبر]]<ref>Weber </ref> در کنسرتوهای خود برای کلارینت گسترۀ آوایی این ساز را از ردیف‌های بم و گرفته تا آواهای درخشان گسترش دادند، و قابلیت کنترل شدت و ضعف پایدار صدا را در آن بیشتر کردند. توان کلارینت برای ترکیب‌شدن و تضادیافتن با سازهای دیگر آن را مناسب موسیقی مجلسی و تک‌نوازی ساخته است. این ساز در ارکسترهای نظامی و گروه‌های کنسرتی و نیز ارکستر جاز کاربرد دارد. کلارینت دِنِر (یوهان کریستوف دِنِر<ref>Johann Christoph Denner </ref>)، سازندۀ آلمانی سازهای موسیقی، در حدود سال ۱۷۰۰ از [[شالومو]]<ref>chalumeau </ref>ی دوزبانه‌ای پدید آمد و گاهی به‌مثابۀ ساز ترومپت‌گونه در ارکستر باروک به‌کار می‌رفت. در قرن ۱۹ تئوبالد بوم<ref>Theobald Boehm </ref> با ایجاد تغییراتی اساسی در این ساز، آن را به‌‌صورت ساز کروماتیک امروزی درآورد، و [[برلیوز، هکتور (۱۸۰۳ـ۱۸۶۹)|هکتور برلیوز]] جنبۀ زمخت و گوش‌خراش خصوصیت آن را در موومان پایانی سمفونی فانتاستیک<ref>''Symphonie Fantastique/fantastic Symphony''</ref> (۱۸۳۰) به‌نام «سبت ساحره‌ها<ref>''Witches’ Sabbath'' | ||
</ref>» به‌نمایش درآورد. اکنون گسترۀ وسیعی از کلارینت‌ها پیوسته استفاده می‌شود، ازجمله کلارینت‌های سوپرانو سی‌بمل و لا (کلارینت‌های استاندارد ارکستر)، کلارینت آلتو فا (ارکستر نظامی)، کلارینت باس سی‌بمل، کلارینت پیکّولو می‌بمل و رِ، و کلارینت‌های کنترباس مارپیچی در می‌بمل و سی‌بمل، که این آخری دو اکتاو بم‌تر از کلارینت سوپرانو سی‌بمل صدا می‌دهد. | </ref>» به‌نمایش درآورد. اکنون گسترۀ وسیعی از کلارینت‌ها پیوسته استفاده می‌شود، ازجمله کلارینت‌های [[سوپرانو]] سی‌بمل و لا (کلارینت‌های استاندارد ارکستر)، کلارینت آلتو فا (ارکستر نظامی)، کلارینت باس سی‌بمل، کلارینت پیکّولو می‌بمل و رِ، و کلارینت‌های کنترباس مارپیچی در می‌بمل و سی‌بمل، که این آخری دو اکتاو بم‌تر از کلارینت سوپرانو سی‌بمل صدا می‌دهد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۳
کلارینِت (clarinet)
هر یک از سازهای خانوادۀ بادی‌های چوبی یک‌زبانه‌ای با قطر استوانه‌ای. کلارینت تا قرن ۱۸ جایگاهی در ارکستر پیدا نکرد. موتسارت و وبر[۱] در کنسرتوهای خود برای کلارینت گسترۀ آوایی این ساز را از ردیف‌های بم و گرفته تا آواهای درخشان گسترش دادند، و قابلیت کنترل شدت و ضعف پایدار صدا را در آن بیشتر کردند. توان کلارینت برای ترکیب‌شدن و تضادیافتن با سازهای دیگر آن را مناسب موسیقی مجلسی و تک‌نوازی ساخته است. این ساز در ارکسترهای نظامی و گروه‌های کنسرتی و نیز ارکستر جاز کاربرد دارد. کلارینت دِنِر (یوهان کریستوف دِنِر[۲])، سازندۀ آلمانی سازهای موسیقی، در حدود سال ۱۷۰۰ از شالومو[۳]ی دوزبانه‌ای پدید آمد و گاهی به‌مثابۀ ساز ترومپت‌گونه در ارکستر باروک به‌کار می‌رفت. در قرن ۱۹ تئوبالد بوم[۴] با ایجاد تغییراتی اساسی در این ساز، آن را به‌‌صورت ساز کروماتیک امروزی درآورد، و هکتور برلیوز جنبۀ زمخت و گوش‌خراش خصوصیت آن را در موومان پایانی سمفونی فانتاستیک[۵] (۱۸۳۰) به‌نام «سبت ساحره‌ها[۶]» به‌نمایش درآورد. اکنون گسترۀ وسیعی از کلارینت‌ها پیوسته استفاده می‌شود، ازجمله کلارینت‌های سوپرانو سی‌بمل و لا (کلارینت‌های استاندارد ارکستر)، کلارینت آلتو فا (ارکستر نظامی)، کلارینت باس سی‌بمل، کلارینت پیکّولو می‌بمل و رِ، و کلارینت‌های کنترباس مارپیچی در می‌بمل و سی‌بمل، که این آخری دو اکتاو بم‌تر از کلارینت سوپرانو سی‌بمل صدا می‌دهد.