مک داویل، ادوارد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


مَکْ‌داوئِل، اِدْوارْد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)(MacDowell, Edward)<br/> [[File:38377100.jpg|thumb|مَکْ‌داوئِل، اِدْوارْد]]
{{جعبه زندگینامه|عنوان=اِدوارد مَک‌داوئِل|نام=Edward MacDowell|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=نیویورک۱۸۶۰م|تاریخ مرگ=۱۹۰۸م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس، پیانو|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز رُمانتیک|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=دکترای افتخاری در موسیقی از دانشگاه پرینستون|آثار=سوییت سرخ‌پوستی (۱۸۹۵)، هملت و اوفیلیا (۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین، لامیا (۱۸۸۹)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مَک‌داوئِل، ادوارد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)(MacDowell, Edward)<br/>  
 
[[پرونده:MacDowell, Edward.jpg|بندانگشتی|ادوارد مک داویل]]
آهنگ‌ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون ''سوییت سرخ‌پوستی<ref>Indian Suite</ref>''&nbsp;(۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی‌گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه‌های پیانوی کوتاه و تغزلی‌اش است که نمونه‌ای از آن‌ها عبارت‌اند از «''به یک گل سرخ وحشی<ref>To a Wild Rose</ref>''» از مجموعۀ ''طرح‌های سرزمین جنگلی<ref>Woodland Sketches</ref>''&nbsp;(۱۸۹۶). از محبوب‌ترین آهنگ‌سازان امریکایی دوران خود برشمرده می‌شد، و در آثار بلند‌پروازانه‌ای همچون ''کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲''‌<ref>Piano Concerto No. 2</ref> (۱۸۸۹)، و در قطعه‌های خانگی برای پیانو موفق بود. مک‌داوئل در نیویورک به‌دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory</ref>&nbsp;رفت و در آن‌جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِل<ref>Marmontel </ref>&nbsp;و فراگیری موسیقی نظری از ساوار<ref>Savard </ref>&nbsp;پرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرت<ref>Louis Ehlert</ref>&nbsp;در ویسبادن<ref>Wiesbaden </ref>&nbsp;کار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورت<ref>Frankfurt Conservatory</ref>&nbsp;شد و از راف<ref>Raff </ref>&nbsp;آهنگ‌سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتات<ref>Darmstadt Conservatory</ref>&nbsp;شد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیست<ref>Liszt </ref>&nbsp;نخستین کنسرتوی پیانوی خود را در زوریخ اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به امریکا در بوستون، ماساچوست<ref>Massachusetts </ref>، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی دانشگاه کلمبیا را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و دانشگاه پرینستون<ref>Princeton University</ref>&nbsp;نیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به‌بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه‌شان در پیتسبورگ، نیوهمپشر<ref>New Hampshire </ref>، جمعیت مک‌داوئل<ref>MacDowell Colony</ref>&nbsp;را بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه‌های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک‌های ''هملت و اوفیلیا<ref>Hamlet and Ophelia</ref>''&nbsp;(از روی شکسپیر<ref>Shakespeare </ref>، ۱۸۸۵)، ''لانسلوت و اِلِین<ref>Lancelot and Elaine</ref>''، ''لامیا<ref>Lamia </ref>''&nbsp;(از روی کیتس<ref>Keats</ref>، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک‌نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، ''قطعه‌های دریایی<ref>Sea Pieces</ref>''، ''حکایت‌های کنار آتش<ref>Fireside Tales</ref>''، مناظر نیوانگلند<ref>New England Idylls</ref>، همچنین دو کتاب ''تمرین‌های تکنیکی''.
آهنگ‌ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون ''سوییت سرخ‌پوستی<ref>Indian Suite</ref>'' (۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی‌گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه‌های پیانوی کوتاه و تغزلی‌اش است که نمونه‌ای از آن‌ها عبارت‌اند از «''به یک گل سرخ وحشی<ref>To a Wild Rose</ref>''» از مجموعۀ ''طرح‌های سرزمین جنگلی<ref>Woodland Sketches</ref>'' (۱۸۹۶). از محبوب‌ترین آهنگ‌سازان امریکایی دوران خود برشمرده می‌شد، و در آثار بلند‌پروازانه‌ای همچون ''کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲''‌<ref>Piano Concerto No. 2</ref> (۱۸۸۹)، و در قطعه‌های خانگی برای [[پیانو]] موفق بود. مک‌داوئل در [[نیویورک]] به‌دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory</ref> رفت و در آن‌جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِل<ref>Marmontel </ref> و فراگیری موسیقی نظری از [[ساوار، فلیکس (۱۷۹۱ـ۱۸۴۱)|ساوار]]<ref>Savard </ref> پرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرت<ref>Louis Ehlert</ref> در [[ویسبادن]]<ref>Wiesbaden </ref> کار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورت<ref>Frankfurt Conservatory</ref> شد و از راف<ref>Raff </ref> آهنگ‌سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتات<ref>Darmstadt Conservatory</ref> شد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیست<ref>Liszt </ref> نخستین کنسرتوی پیانوی خود را در [[زوریخ، شهر|زوریخ]] اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] در [[بوستون]]، [[ماساچوست]]<ref>Massachusetts </ref>، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی [[دانشگاه کلمبیا]] را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و [[دانشگاه پرینستون]]<ref>Princeton University</ref> نیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به‌بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه‌شان در [[پیتسبورگ]]، نیوهمپشر<ref>New Hampshire </ref>، جمعیت مک‌داوئل<ref>MacDowell Colony</ref> را بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه‌های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک‌های ''هملت و اوفیلیا<ref>Hamlet and Ophelia</ref>'' (از روی [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]<ref>Shakespeare </ref>، ۱۸۸۵)، ''لانسلوت و اِلِین<ref>Lancelot and Elaine</ref>''، ''لامیا<ref>Lamia </ref>'' (از روی [[کیتس، جان (۱۷۹۵ـ۱۸۲۱)|کیتس]]<ref>Keats</ref>، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک‌نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، ''قطعه‌های دریایی<ref>Sea Pieces</ref>''، ''حکایت‌های کنار آتش<ref>Fireside Tales</ref>''، مناظر نیوانگلند<ref>New England Idylls</ref>، همچنین دو کتاب ''تمرین‌های تکنیکی''.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۱

اِدوارد مَک‌داوئِل
Edward MacDowell
زادروز نیویورک۱۸۶۰م
درگذشت ۱۹۰۸م
ملیت امریکایی
تحصیلات و محل تحصیل در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس، پیانو
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز رُمانتیک
آثار سوییت سرخ‌پوستی (۱۸۹۵)، هملت و اوفیلیا (۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین، لامیا (۱۸۸۹)
گروه مقاله موسیقی
جوایز و افتخارات دکترای افتخاری در موسیقی از دانشگاه پرینستون

مَک‌داوئِل، ادوارد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)(MacDowell, Edward)

ادوارد مک داویل

آهنگ‌ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون سوییت سرخ‌پوستی[۱] (۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی‌گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه‌های پیانوی کوتاه و تغزلی‌اش است که نمونه‌ای از آن‌ها عبارت‌اند از «به یک گل سرخ وحشی[۲]» از مجموعۀ طرح‌های سرزمین جنگلی[۳] (۱۸۹۶). از محبوب‌ترین آهنگ‌سازان امریکایی دوران خود برشمرده می‌شد، و در آثار بلند‌پروازانه‌ای همچون کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲[۴] (۱۸۸۹)، و در قطعه‌های خانگی برای پیانو موفق بود. مک‌داوئل در نیویورک به‌دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس[۵] رفت و در آن‌جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِل[۶] و فراگیری موسیقی نظری از ساوار[۷] پرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرت[۸] در ویسبادن[۹] کار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورت[۱۰] شد و از راف[۱۱] آهنگ‌سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتات[۱۲] شد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیست[۱۳] نخستین کنسرتوی پیانوی خود را در زوریخ اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به امریکا در بوستون، ماساچوست[۱۴]، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی دانشگاه کلمبیا را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و دانشگاه پرینستون[۱۵] نیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به‌بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه‌شان در پیتسبورگ، نیوهمپشر[۱۶]، جمعیت مک‌داوئل[۱۷] را بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه‌های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک‌های هملت و اوفیلیا[۱۸] (از روی شکسپیر[۱۹]، ۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین[۲۰]، لامیا[۲۱] (از روی کیتس[۲۲]، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک‌نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، قطعه‌های دریایی[۲۳]، حکایت‌های کنار آتش[۲۴]، مناظر نیوانگلند[۲۵]، همچنین دو کتاب تمرین‌های تکنیکی.

 


  1. Indian Suite
  2. To a Wild Rose
  3. Woodland Sketches
  4. Piano Concerto No. 2
  5. Paris Conservatory
  6. Marmontel
  7. Savard
  8. Louis Ehlert
  9. Wiesbaden
  10. Frankfurt Conservatory
  11. Raff
  12. Darmstadt Conservatory
  13. Liszt
  14. Massachusetts
  15. Princeton University
  16. New Hampshire
  17. MacDowell Colony
  18. Hamlet and Ophelia
  19. Shakespeare
  20. Lancelot and Elaine
  21. Lamia
  22. Keats
  23. Sea Pieces
  24. Fireside Tales
  25. New England Idylls