استیونسون، رابرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=رابرت استیونسون|نام=Robert Stephenson|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=نیوکاسل ـ آپان ـ تاین ۱۸۰۳م|تاریخ مرگ=۱۸۵۹م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=مهندس عمران|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=جورج استیونسون (پدر)|گروه مقاله=فناوری و صنایع|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:11286700.jpg|بندانگشتی|رابرت استیونسون]] | |||
اِستیوِنْسون، رابِرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹)(Stephenson, Robert)<br /> | |||
مهندس عمران، اهل [[انگلستان]]. مجری پل‌های راه‌آهن بود. ازجمله پل پایه بلند<ref>high-level bridge | |||
</ref> را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین<ref>Newcastle-upon-Tyne </ref>، و پل‌های لوله‌ای<ref>tubular bridges </ref> مِنای<ref>Menai </ref> و کانوِی<ref>Conway </ref> را در [[ویلز]]<ref>Wales </ref> اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر [[استیونسون، جورج (۱۷۸۱ـ۱۸۴۸)|جورج استیونسون]]<ref>George Stephenson </ref> بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن [[دارلینگتون، شهر|دارلینگتون]]<ref>Darlington </ref> و [[استاکتون ـ آن ـ تیز، شهر|استاکتون]]<ref>Stockton </ref> آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در [[نیوکاسل (انگلستان)|نیوکاسل]]<ref>Newcastle </ref> تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در [[کلمبیا]] به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین [[بیرمنگام (انگلستان)|بیرمنگام]] و [[لندن (انگلستان)|لندن]] شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر<ref>Chester </ref> تا هالی‌هد<ref>Holyhead </ref> تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای<ref>Menai Straits </ref> آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا<ref>Victoria Bridge </ref> بر روی رودخانۀ لورنس قدیس<ref>St Lawrence</ref> در [[مونترآل|مونترال]] کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود. | |||
</ref> را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین<ref>Newcastle-upon-Tyne </ref>، و پل‌های لوله‌ای<ref>tubular bridges </ref> مِنای<ref>Menai </ref> و کانوِی<ref>Conway </ref> را در ویلز<ref>Wales </ref> اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر جورج استیونسون<ref>George Stephenson </ref> بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن دارلینگتون<ref>Darlington </ref> و استاکتون<ref>Stockton </ref> آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در نیوکاسل<ref>Newcastle </ref> تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در کلمبیا به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین بیرمنگام و لندن شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر<ref>Chester </ref> تا هالی‌هد<ref>Holyhead </ref> تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای<ref>Menai Straits </ref> آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا<ref>Victoria Bridge </ref> بر روی رودخانۀ لورنس قدیس<ref>St Lawrence</ref> در مونترال کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود. | |||
| | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فناوری و صنایع]] [[Category:اشخاص و نهادها]] [[Category:حمل و نقل]] [[Category:زمینی]] | [[Category:فناوری و صنایع]] | ||
[[Category:اشخاص و نهادها]] | |||
[[Category:حمل و نقل]] | |||
[[Category:زمینی]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۹
اِستیوِنْسون، رابِرت (۱۸۰۳ـ۱۸۵۹)(Stephenson, Robert)
| رابرت استیونسون Robert Stephenson | |
|---|---|
| زادروز |
نیوکاسل ـ آپان ـ تاین ۱۸۰۳م |
| درگذشت | ۱۸۵۹م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | مهندس عمران |
| گروه مقاله | فناوری و صنایع |
| خویشاوندان سرشناس | جورج استیونسون (پدر) |
مهندس عمران، اهل انگلستان. مجری پل‌های راه‌آهن بود. ازجمله پل پایه بلند[۱] را در نیوکاسل ـ آپان ـ تاین[۲]، و پل‌های لوله‌ای[۳] مِنای[۴] و کانوِی[۵] را در ویلز[۶] اجرا کرد. لکوموتیو بخار کارآمد راکت به راهنمایی و تحت مدیریت او در ۱۸۲۹ ساخته شد. این امر سرآغاز پیشرفت‌های بعدی در این زمینه بود. رابرت پسر جورج استیونسون[۷] بود و در نزدیکی نیوکاسل ـ آپان ـ تاین زاده شد. در ۱۸۲۱، کارش را در مقام دستیاری پدرش در زمینۀ مساحی و نقشه‌برداری راه‌آهن دارلینگتون[۸] و استاکتون[۹] آغاز کرد. بعدها مدیر کارخانۀ لکوموتیوسازی پدرش شد که در نیوکاسل[۱۰] تأسیس شده بود. در زمان مدیریتش، سه سال برای نظارت بر عملکرد معدن کاری طلا و نقره در کلمبیا به مرخصی رفت. در ۱۸۳۳، مهندس پروژۀ ساخت راه‌آهن بین بیرمنگام و لندن شد. ساخت این خط آهن در ۱۸۳۸ تکمیل شد و استیونسون از آن پس تا پایان عمر به فعالیت در زمینۀ راه‌آهن پرداخت. در ۱۸۴۴، عملیات ساخت خط راه‌آهن از چستر[۱۱] تا هالی‌هد[۱۲] تحت نظارت عالیۀ استیونسون آغاز شد. ساخت پل این خط آهن در تنگۀ مِنای[۱۳] آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که از آن پس او از طرح این پل برای ساخت و طراحی پل‌های مشابه استفاده کرد. در این پل همۀ قطعات راه‌آهن به‌صورت لوله‌های آهنی موازی بسته می‌شدند. نخستین پل مشابه از این نوع پل ویکتوریا[۱۴] بر روی رودخانۀ لورنس قدیس[۱۵] در مونترال کانادا بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۹ ساخته شد و مدت‌ها طویل‌ترین پل جهان بود.