تسوکارلی، فرانچسکو (۱۷۰۴ـ۱۷۸۸): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=فرانچسکو تسوکارلّی|نام=Francesco Zuccarelli|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۰۴م|تاریخ مرگ=۱۷۸۸م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=سرپرست آکادمی ونیز|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=بنیادگذار آکادمی سلطنتی انگلستان|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
تسوکارلّی، فرانچسکو (۱۷۰۴ـ۱۷۸۸م)(Zuccarelli, Francesco) | |||
[[پرونده:Zuccarelli, Francesco.jpg|بندانگشتی|مکبث و جادوگران اثر فرانچسکو تسوکارلی ]] | |||
نقاش ایتالیایی. مناظر روستایی و خیالی پدید آورد. از ۱۷۵۱ تا ۱۷۶۲م، و بار دیگر از ۱۷۶۸ تا حدود ۱۷۷۲م به [[انگلستان]] سفر کرد، و با آثار ساده و تزیینیاش شهرت و محبوبیت یافت. از اعضای بنیادگذار آکادمی سلطنتی<ref>Royal Academy</ref> انگلستان بود (۱۷۶۸م). سبک هنری تسوکّارلّی، در [[ونیز]] شکل گرفت؛ ظاهراً [[ویلسون، ریچارد (۱۷۱۴ـ۱۷۸۲)|ریچارد ویلسون]]<ref>Richard Wilson</ref>، نقاش ویلزی<ref>Welsh </ref>، را در ملاقاتی در [[ایتالیا]] تشویق کرد تا کار هنریاش را به منظرهپردازی اختصاص دهد. پس از بازگشت به ونیز سرپرست آکادمی ونیز<ref>Venetian Academy</ref> شد. | |||
نقاش ایتالیایی. مناظر روستایی و خیالی پدید آورد. از ۱۷۵۱ تا | |||
| |
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۷
فرانچسکو تسوکارلّی Francesco Zuccarelli | |
---|---|
زادروز |
۱۷۰۴م |
درگذشت | ۱۷۸۸م |
ملیت | ایتالیایی |
شغل و تخصص اصلی | نقاش |
گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
تسوکارلّی، فرانچسکو (۱۷۰۴ـ۱۷۸۸م)(Zuccarelli, Francesco)
نقاش ایتالیایی. مناظر روستایی و خیالی پدید آورد. از ۱۷۵۱ تا ۱۷۶۲م، و بار دیگر از ۱۷۶۸ تا حدود ۱۷۷۲م به انگلستان سفر کرد، و با آثار ساده و تزیینیاش شهرت و محبوبیت یافت. از اعضای بنیادگذار آکادمی سلطنتی[۱] انگلستان بود (۱۷۶۸م). سبک هنری تسوکّارلّی، در ونیز شکل گرفت؛ ظاهراً ریچارد ویلسون[۲]، نقاش ویلزی[۳]، را در ملاقاتی در ایتالیا تشویق کرد تا کار هنریاش را به منظرهپردازی اختصاص دهد. پس از بازگشت به ونیز سرپرست آکادمی ونیز[۴] شد.