معروف صفرزاده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
سازنده‌ی [[ویولن]] و سازهای ایرانی. به خاطر مأموریت ادارى پدرش، زادگاهشان را ترک کردند و او تحصیلات ابتدایى را در دبستان هاتف و متوسطه را در دبیرستانهاى جامى، دکتر فاضلى و اشکانى تهران ادامه داد. از سال اول دبیرستان به ساختن ویولن علاقه‌مند شد و با کمک و راهنمایى دبیر کاردستی‌شان، در کارگاه دبیرستان یک [[سنتور]] ساخت. پس از پایان خدمت سربازی به ساختن ویولن روى آورد و ضمن این کار نواختن ویولن و تئورى موسیقى را نزد [[اکبرپور، علی (رشت ۱۳۱۴ش)|علی اکبرپور]] (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ویولن) فراگرفت. او در این دوره، ضمن آموزش هارمونی، تئوری موسیقی و نوازندگی نزد اساتیدی چون [[ابراهیم قنبری مهر (۱۳۰۷ش)|ابراهیم قنبرى‌مهر]]، [[مرتضی حنانه|مرتضى حنانه]]، [[میلاد کیایی|میلاد کیایى]]، [[یوسف زمانی، حسن (سنندج ۱۳۱۰ـ کانادا ۱۳۸۸ش)|حسن یوسفزمانى]]، على برلیانى، [[ناصر مسعودی|ناصر مسعودى]] و محمدعلی گلشن ابراهیمى (پژوهشگر موسیقی) از نظریات و راهنمایىهاى آنها نیز در ساخت سازهای بی‌عیب و استاندارد بهره گرفته است. همچنین وی برای ارتقاء کیفیت کارهاى خود به نقاط مختلف ایران مسافرت کرده است. | |||
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسه‌ی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هم‌اکنون در کارگاه شخصی‌اش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، سه‌تار و... مشغول است. | صفرزاده در سال 1366 برای تحقیق و تفحص در ساخت سازهاى مختلف محلى به منطقه‌ی [[چابهار، شهر|چابهار]] رفت و بعد از مشورت با استاد کمادان (نوازنده‌ی محلى قیچک) اقدام به ابداع ساز قیچکباس کرد. او در طول دسته و اندازه‌ی کاسه‌ی این ساز (قیچک) تغییرات و محاسباتی را انجام داده و با انتخاب چوب مناسب و یک‌تکه ساختن کاسه، سازی با صدایی مطلوبتر و پرقدرتتر و منطبق با نتنویسى ابداع کرده است. | ||
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسه‌ی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هم‌اکنون در کارگاه شخصی‌اش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، [[سه تار|سه‌تار]] و... مشغول است. | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۱
| معروف صفرزاده | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1322ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سازنده‌ی ساز |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
معروف صفرزاده (تبریز 1322ش- )
سازنده‌ی ویولن و سازهای ایرانی. به خاطر مأموریت ادارى پدرش، زادگاهشان را ترک کردند و او تحصیلات ابتدایى را در دبستان هاتف و متوسطه را در دبیرستانهاى جامى، دکتر فاضلى و اشکانى تهران ادامه داد. از سال اول دبیرستان به ساختن ویولن علاقه‌مند شد و با کمک و راهنمایى دبیر کاردستی‌شان، در کارگاه دبیرستان یک سنتور ساخت. پس از پایان خدمت سربازی به ساختن ویولن روى آورد و ضمن این کار نواختن ویولن و تئورى موسیقى را نزد علی اکبرپور (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ویولن) فراگرفت. او در این دوره، ضمن آموزش هارمونی، تئوری موسیقی و نوازندگی نزد اساتیدی چون ابراهیم قنبرى‌مهر، مرتضى حنانه، میلاد کیایى، حسن یوسفزمانى، على برلیانى، ناصر مسعودى و محمدعلی گلشن ابراهیمى (پژوهشگر موسیقی) از نظریات و راهنمایىهاى آنها نیز در ساخت سازهای بی‌عیب و استاندارد بهره گرفته است. همچنین وی برای ارتقاء کیفیت کارهاى خود به نقاط مختلف ایران مسافرت کرده است.
صفرزاده در سال 1366 برای تحقیق و تفحص در ساخت سازهاى مختلف محلى به منطقه‌ی چابهار رفت و بعد از مشورت با استاد کمادان (نوازنده‌ی محلى قیچک) اقدام به ابداع ساز قیچکباس کرد. او در طول دسته و اندازه‌ی کاسه‌ی این ساز (قیچک) تغییرات و محاسباتی را انجام داده و با انتخاب چوب مناسب و یک‌تکه ساختن کاسه، سازی با صدایی مطلوبتر و پرقدرتتر و منطبق با نتنویسى ابداع کرده است.
صفرزاده به کرات از طرف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، دانشگاه هنر، سازمان صنایع دستی و موسسه‌ی فرهنگی- هنری صبا مورد تقدیر قرار گرفته است. او اولین کسی بوده که قیچک را وارد ارکسترهای ایرانی کرده. صفرزاده هم‌اکنون در کارگاه شخصی‌اش، در خیابان قصرالدشت، به کار ساخت سازهایی چون ویولن، قیچک، تار، سه‌تار و... مشغول است.