داوید، ژاک ـ لویی (۱۷۴۸ـ۱۸۲۵): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


داوید، ژاک ـ لوئی (۱۷۴۸ـ۱۸۲۵)(David, Jacques-Louis)<br /> [[File:20054400.jpg|thumb|سوگند هراتيوس‌ها، اثر ژاک ـ لوئي داويد]] {{جعبه زندگینامه
داوید، ژاک ـ لوئی (۱۷۴۸ـ۱۸۲۵م)(David, Jacques-Louis)<br /> {{جعبه زندگینامه
|عنوان =ژاک ـ لویی داوید
|عنوان =ژاک ـ لویی داوید
|نام =Jacques-Louis David
|نام =Jacques-Louis David
خط ۷: خط ۷:
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=۱۷۴۸م
|زادروز=پاریس۱۷۴۸م
|تاریخ مرگ=۱۸۲۵م
|تاریخ مرگ=۱۸۲۵م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
خط ۱۹: خط ۱۹:
|سمت =نقاش رسمی ناپلیون، نماینده پاریس، عضو کمیته امنیت عمومی
|سمت =نقاش رسمی ناپلیون، نماینده پاریس، عضو کمیته امنیت عمومی
|جوایز و افتخارات =جایزه رم
|جوایز و افتخارات =جایزه رم
|آثار =سوگند هراتیوس ها (۱۷۸۴، لوور، پاریس)
|آثار =سوگند هراتیوس ها (۱۷۸۴م، لوور، پاریس)، ناپلئون در گذر از کوه‌های آلپ (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)، و ناپلئون در حال تاراندن عقاب‌ها (۱۸۱۰م؛ ورسای)، مادام رِکامیه (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس = فرانسوآ بوشه (عمو)
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان
|دوره =
|دوره =
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}نقاش فرانسوی. از بزرگ‌ترین نقاشان نئوکلاسیک<ref>neoclassicism </ref> بود که می‌کوشید به هنرش معنایی سیاسی بخشد. در دورۀ انقلاب فرانسه<ref>French Revolution</ref> از طرفداران فعال جمهوری بود، و به همین سبب، زندانی شد (۱۷۹۴ـ۱۷۹۵). در نقاشیِ خود با نام ''مرگ مارا''<ref>''Death of Marat'' </ref> (۱۷۹۳؛ موزه‌های سلطنتی بروکسل<ref>Musées Royaux, Brussels</ref>)، قتلی سیاسی را همچون فاجعه‌ای کلاسیک<ref>classical</ref> عرضه کرده است. داوید نخست در پاریس، و سپس در رم هنر آموخت. در رم به طراحی از روی مجسمه‌های روم باستان، و آشنایی با شخصیت‌های اصلی رنسانس<ref>Renaissance</ref> پرداخت. از ۱۷۷۵ تا ۱۷۸۵، با تأثیر از آثاری که در رم آ‌فرید، اسلوب نئوکلاسیک نظرگیر خود را پروراند؛ تابلوی ''سوگند هُراتیوس‌ها''<ref>''The Oath of the Horatii'' </ref> (۱۷۸۴؛ لوور، پاریس) از آثار مهم این دوره است؛ داوید با این اثر می‌خواست غیرت وطن‌پرستانۀ جمهوری‌خواهان را برانگیزد. داوید پس از مرگ روبسپیر<ref>Robespierre </ref>، پیشوای ژاکوبن<ref>Jacobin </ref>ها، دوباره به زندان افتاد و به‌سختی از گیوتین رهایی یافت. تابلوی ''ربودن زنان قوم سابین''<ref>''The Rape of Sabine Women''</ref> (۱۷۹۹؛ لوور، پاریس) را به همسرش اهدا کرد، که ناله‌های ملتمسانه‌اش به رهایی داوید از مرگ کمک کرده بود. زمانی که ناپلئون به‌قدرت رسید، نقاش رسمی او شد، و پرده‌هایی پرشکوه و شاهانه آفرید؛ ازجمله تابلوی ''ناپلئون در گذر از کوه‌های آلپ''<ref>''Napoleon Crossing the Alps'' </ref> (۱۸۰۰؛ لوور، پاریس)، و ''ناپلئون در حال تاراندن عقاب‌ها''<ref>''Napoleon Distributing the Eagles''</ref> (۱۸۱۰؛ ورسای<ref>Versailles</ref>). گسترۀ آثارش، تک‌چهره‌سازی را نیز دربرمی‌گیرد؛ تابلوی ''مادام رِکامیه''<ref>''Mme Récamier''</ref> (۱۸۰۰؛ لوور، پاریس) از گزیده‌ترینِ آن‌هاست. شیوۀ کارِ داوید، که شاگردانش، به‌ویژه اَنگر<ref>Ingres</ref>، میراث‌بَر آن بودند، در نیمۀ اول قرن ۱۹ بر نقاشی فرانسه تسلط یافت. داوید در پاریس به‌دنیا آمد، و تعلیمات آغازینش را نزد عمویش فرانسوآ بوشه<ref>François Boucher </ref> فراگرفت، و سپس نزد ژوزف ماری وین<ref>Joseph Marie Vien</ref> (۱۷۱۶ـ۱۸۰۹)، نقاش نئوکلاسیک، هنر آموخت. اولین آرزویش دریافت جایزۀ رم<ref>Prix de Rome</ref> بود، که سرانجام پس از چهار بار تلاش، در ۱۷۷۴ آن را دریافت کرد. سپس با ویِن به رم رفت. پس از بازگشت به فرانسه، در مدرسۀ عالی هنرهای زیبا<ref>Ecole des Beaux-Arts</ref> پذیرفته شد، ولی آثارش همچنان از ویِن تأثیر داشت. در کنگرۀ<ref>Convention</ref> دوران انقلاب، نمایندۀ پرشور پاریس شد، و به ‌عضویت کمیتۀ امنیت عمومی<ref>Committee of Public Safety </ref> درآمد. پس از سقوط ناپلئون، بوربون‌ها<ref>Bourbons</ref> او را طرد کردند؛ از آن پس در بروکسل اقامت گزید، و تا آخر عمر در آن‌جا ماند.
}}
[[پرونده:Jacques-Louis David, Le Serment des Horaces.jpg|بندانگشتی|سوگند هُراتیوس‌ها اثر ژاک لوئی داوید]]
نقاش فرانسوی. از بزرگ‌ترین نقاشان نئوکلاسیک<ref>neoclassicism </ref> بود که می‌کوشید به هنرش معنایی سیاسی بخشد. در دورۀ [[انقلاب فرانسه]]<ref>French Revolution</ref> از طرفداران فعال جمهوری بود، و به همین سبب، زندانی شد (۱۷۹۴ـ۱۷۹۵م). در نقاشی خود با نام ''مرگ مارا''<ref>''Death of Marat'' </ref> (۱۷۹۳م؛ موزه‌های سلطنتی بروکسل<ref>Musées Royaux, Brussels</ref>)، قتلی سیاسی را همچون فاجعه‌ای کلاسیک<ref>classical</ref> عرضه کرده است. داوید نخست در [[پاریس، شهر|پاریس]]، و سپس در [[رم، شهر|رم]] هنر آموخت. در رم به طراحی از روی مجسمه‌های روم باستان، و آشنایی با شخصیت‌های اصلی [[رنسانس]]<ref>Renaissance</ref> پرداخت. از ۱۷۷۵ تا ۱۷۸۵م، با تأثیر از آثاری که در رم آ‌فرید، اسلوب نئوکلاسیک نظرگیر خود را پروراند؛ تابلوی ''سوگند هُراتیوس‌ها''<ref>''The Oath of the Horatii'' </ref> (۱۷۸۴م؛ [[لوور]]، پاریس) از آثار مهم این دوره است؛ داوید با این اثر می‌خواست غیرت وطن‌پرستانۀ جمهوری‌خواهان را برانگیزد. داوید پس از مرگ [[روبسپیر، ماکسیمیلیان (۱۷۵۸ـ۱۷۹۴)|روبسپیر]]<ref>Robespierre </ref>، پیشوای ژاکوبن<ref>Jacobin </ref>ها، دوباره به زندان افتاد و به‌سختی از گیوتین رهایی یافت. تابلوی ''ربودن زنان قوم سابین''<ref>''The Rape of Sabine Women''</ref> (۱۷۹۹م؛ لوور، پاریس) را به همسرش اهدا کرد، که ناله‌های ملتمسانه‌اش به رهایی داوید از مرگ کمک کرده بود. زمانی که ناپلئون به‌قدرت رسید، نقاش رسمی او شد، و پرده‌هایی پرشکوه و شاهانه آفرید؛ ازجمله تابلوی ''ناپلئون در گذر از کوه‌های آلپ''<ref>''Napoleon Crossing the Alps'' </ref> (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)، و ''ناپلئون در حال تاراندن عقاب‌ها''<ref>''Napoleon Distributing the Eagles''</ref> (۱۸۱۰م؛ [[ورسای، شهر و کاخ|ورسای]]<ref>Versailles</ref>). گسترۀ آثارش، تک‌چهره‌سازی را نیز دربرمی‌گیرد؛ تابلوی ''مادام رِکامیه''<ref>''Mme Récamier''</ref> (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس) از گزیده‌ترین آن‌هاست. شیوۀ کار داوید، که شاگردانش، به‌ویژه اَنگر<ref>Ingres</ref>، میراث‌بَر آن بودند، در نیمۀ اول قرن ۱۹م بر نقاشی [[فرانسه]] تسلط یافت. داوید در پاریس به‌دنیا آمد، و تعلیمات آغازینش را نزد عمویش [[بوشه، فرانسوا (۱۷۰۳ـ۱۷۷۰)|فرانسوآ بوشه]]<ref>François Boucher </ref> فراگرفت، و سپس نزد [[وین، ژوزف ماری (۱۷۱۶ـ۱۸۰۹)|ژوزف ماری وین]]<ref>Joseph Marie Vien</ref> (۱۷۱۶ـ۱۸۰۹م)، نقاش نئوکلاسیک، هنر آموخت. اولین آرزویش دریافت جایزۀ رم<ref>Prix de Rome</ref> بود، که سرانجام پس از چهار بار تلاش، در ۱۷۷۴م آن را دریافت کرد. سپس با ویِن به رم رفت. پس از بازگشت به فرانسه، در مدرسۀ عالی هنرهای زیبا<ref>Ecole des Beaux-Arts</ref> پذیرفته شد، ولی آثارش همچنان از ویِن تأثیر داشت. در کنگرۀ<ref>Convention</ref> دوران انقلاب، نمایندۀ پرشور پاریس شد، و به ‌عضویت کمیتۀ امنیت عمومی<ref>Committee of Public Safety </ref> درآمد. پس از سقوط ناپلئون، بوربون‌ها<ref>Bourbons</ref> او را طرد کردند؛ از آن پس در [[بروکسل]] اقامت گزید، و تا آخر عمر در آن‌جا ماند.


&nbsp;&nbsp;
&nbsp;&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۴

داوید، ژاک ـ لوئی (۱۷۴۸ـ۱۸۲۵م)(David, Jacques-Louis)

ژاک ـ لویی داوید
Jacques-Louis David
زادروز پاریس۱۷۴۸م
درگذشت ۱۸۲۵م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی نقاش
سبک نیوکلاسیسیسم
آثار سوگند هراتیوس ها (۱۷۸۴م، لوور، پاریس)، ناپلئون در گذر از کوه‌های آلپ (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)، و ناپلئون در حال تاراندن عقاب‌ها (۱۸۱۰م؛ ورسای)، مادام رِکامیه (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
خویشاوندان سرشناس فرانسوآ بوشه (عمو)
جوایز و افتخارات جایزه رم
سوگند هُراتیوس‌ها اثر ژاک لوئی داوید

نقاش فرانسوی. از بزرگ‌ترین نقاشان نئوکلاسیک[۱] بود که می‌کوشید به هنرش معنایی سیاسی بخشد. در دورۀ انقلاب فرانسه[۲] از طرفداران فعال جمهوری بود، و به همین سبب، زندانی شد (۱۷۹۴ـ۱۷۹۵م). در نقاشی خود با نام مرگ مارا[۳] (۱۷۹۳م؛ موزه‌های سلطنتی بروکسل[۴])، قتلی سیاسی را همچون فاجعه‌ای کلاسیک[۵] عرضه کرده است. داوید نخست در پاریس، و سپس در رم هنر آموخت. در رم به طراحی از روی مجسمه‌های روم باستان، و آشنایی با شخصیت‌های اصلی رنسانس[۶] پرداخت. از ۱۷۷۵ تا ۱۷۸۵م، با تأثیر از آثاری که در رم آ‌فرید، اسلوب نئوکلاسیک نظرگیر خود را پروراند؛ تابلوی سوگند هُراتیوس‌ها[۷] (۱۷۸۴م؛ لوور، پاریس) از آثار مهم این دوره است؛ داوید با این اثر می‌خواست غیرت وطن‌پرستانۀ جمهوری‌خواهان را برانگیزد. داوید پس از مرگ روبسپیر[۸]، پیشوای ژاکوبن[۹]ها، دوباره به زندان افتاد و به‌سختی از گیوتین رهایی یافت. تابلوی ربودن زنان قوم سابین[۱۰] (۱۷۹۹م؛ لوور، پاریس) را به همسرش اهدا کرد، که ناله‌های ملتمسانه‌اش به رهایی داوید از مرگ کمک کرده بود. زمانی که ناپلئون به‌قدرت رسید، نقاش رسمی او شد، و پرده‌هایی پرشکوه و شاهانه آفرید؛ ازجمله تابلوی ناپلئون در گذر از کوه‌های آلپ[۱۱] (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس)، و ناپلئون در حال تاراندن عقاب‌ها[۱۲] (۱۸۱۰م؛ ورسای[۱۳]). گسترۀ آثارش، تک‌چهره‌سازی را نیز دربرمی‌گیرد؛ تابلوی مادام رِکامیه[۱۴] (۱۸۰۰م؛ لوور، پاریس) از گزیده‌ترین آن‌هاست. شیوۀ کار داوید، که شاگردانش، به‌ویژه اَنگر[۱۵]، میراث‌بَر آن بودند، در نیمۀ اول قرن ۱۹م بر نقاشی فرانسه تسلط یافت. داوید در پاریس به‌دنیا آمد، و تعلیمات آغازینش را نزد عمویش فرانسوآ بوشه[۱۶] فراگرفت، و سپس نزد ژوزف ماری وین[۱۷] (۱۷۱۶ـ۱۸۰۹م)، نقاش نئوکلاسیک، هنر آموخت. اولین آرزویش دریافت جایزۀ رم[۱۸] بود، که سرانجام پس از چهار بار تلاش، در ۱۷۷۴م آن را دریافت کرد. سپس با ویِن به رم رفت. پس از بازگشت به فرانسه، در مدرسۀ عالی هنرهای زیبا[۱۹] پذیرفته شد، ولی آثارش همچنان از ویِن تأثیر داشت. در کنگرۀ[۲۰] دوران انقلاب، نمایندۀ پرشور پاریس شد، و به ‌عضویت کمیتۀ امنیت عمومی[۲۱] درآمد. پس از سقوط ناپلئون، بوربون‌ها[۲۲] او را طرد کردند؛ از آن پس در بروکسل اقامت گزید، و تا آخر عمر در آن‌جا ماند.

  



  1. neoclassicism
  2. French Revolution
  3. Death of Marat
  4. Musées Royaux, Brussels
  5. classical
  6. Renaissance
  7. The Oath of the Horatii
  8. Robespierre
  9. Jacobin
  10. The Rape of Sabine Women
  11. Napoleon Crossing the Alps
  12. Napoleon Distributing the Eagles
  13. Versailles
  14. Mme Récamier
  15. Ingres
  16. François Boucher
  17. Joseph Marie Vien
  18. Prix de Rome
  19. Ecole des Beaux-Arts
  20. Convention
  21. Committee of Public Safety
  22. Bourbons