استوارت، جیمز (۱۹۰۸ـ۱۹۹۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات =جایزه اسکار (۱۹۴۰) | |جوایز و افتخارات =جایزه اسکار (۱۹۴۰) | ||
|آثار =آقای اسمیت به واشینگتن | |آثار =بازی در فیلم های: آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود (۱۹۳۹)، داستان فیلادلفیا (۱۹۴۰)، زندگی شگفت‌انگیزی است (۱۹۴۶)، وینچستر ۷۳ (۱۹۵۰)، مهمیز برهنه (۱۹۵۳)، سرزمین دوردست (۱۹۵۴)، پنجرۀ عقبی (پنجرۀ رو به حیاط) (۱۹۵۴)، و سرگیجه (۱۹۵۸) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =سینما | |گروه مقاله =سینما | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}}[[File:11274500-1.jpg|thumb|جیمز استوارت]][[File:11274500-2.jpg|thumb|جیمز استوارت]]بازیگر امریکایی سینما. حضوری سرگردان بر پرده داشت، کلمات را با تردید و شُل ادا می‌کرد و در بسیاری از نقش‌های سینمایی‌اش ارزش‌ها و آرمان‌های سنتی امریکا را نمایان می‌ساخت. ازجمله فیلم‌های اوست: ''آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود''<ref>''Mr Smith Goes to Washington'' | }}[[File:11274500-1.jpg|thumb|جیمز استوارت]][[File:11274500-2.jpg|thumb|جیمز استوارت]]بازیگر امریکایی سینما. حضوری سرگردان بر پرده داشت، کلمات را با تردید و شُل ادا می‌کرد و در بسیاری از نقش‌های سینمایی‌اش ارزش‌ها و آرمان‌های سنتی امریکا را نمایان می‌ساخت. ازجمله فیلم‌های اوست: ''آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود''<ref>''Mr Smith Goes to Washington'' | ||
</ref> (۱۹۳۹)، ''داستان فیلادلفیا''<ref>''The Philadelphia Story'' | </ref> (۱۹۳۹)، ''داستان فیلادلفیا''<ref>''The Philadelphia Story'' | ||
</ref> (۱۹۴۰) که برای آن برندۀ جایزۀ اسکار شد؛ و ''زندگی شگفت‌انگیزی است''<ref>''It’s a Wonderful Life'' </ref> (۱۹۴۶). جیمز استوارت بازیگری را در برادوی<ref>Broadway</ref> (۱۹۳۲) آغاز کرد و چیزی نگذشت که به هالیوود راه یافت. پس از جنگ جهانی دوم توانست از نقش‌های احساساتی اواخر دهۀ ۱۹۳۰ فاصله بگیرد و در همکاری با کارگردانانی همچون آلفرد هیچکاک<ref> Alfred Hitchcock </ref> و آنتونی مان<ref>Anthony Mann</ref>، به بررسی جنبۀ تاریک سرشت آدمی بپردازد و در فیلم‌هایی نظیر ''وینچستر ۷۳''<ref>''Winchester 73'' | </ref> (۱۹۴۰) که برای آن برندۀ جایزۀ اسکار شد؛ و ''زندگی شگفت‌انگیزی است''<ref>''It’s a Wonderful Life'' </ref> (۱۹۴۶). | ||
</ref> (۱۹۵۰)، ''مهمیز برهنه''<ref>''The Naked Spur'' </ref> (۱۹۵۳)، ''سرزمین دوردست''<ref>''The Far Country'' </ref> (۱۹۵۴)، ''پنجرۀ عقبی (پنجرۀ رو به حیاط''<ref>''Rear Window'' </ref>'')'' (۱۹۵۴)، و ''سرگیجه''<ref>''Vertigo'' </ref> (۱۹۵۸) بازی‌های به‌یادماندنی ارائه دهد. جیمز استوارت در دانشگاه پرینستون<ref>Princeton </ref> در رشتۀ معماری درس خواند. در آن‌جا با جاشوا لوگان<ref>Joshua Logan </ref>، کارگردان آتی سینما و مشوق او برای بازیگری، آشنا شد. پس از فراغت از تحصیل، به گروه تئاتری لوگان، یونیورسیتی پلی‌یرز<ref>University of Players</ref>، پیوست و با بازیگرانی همچون هنری فاندا<ref> Henry Fonda</ref> و مارگارت سالیوان<ref> Margaret Sullivan </ref> هم‌بازی شد. شهرت او در مقام بازیگر سینما، در دوران رکود اقتصادی فرا رسید؛ دورانی که اوج «عصر طلایی» نظام استودیویی هالیوود بود. در همین دوران استودیویی به ستارۀ سینما تبدیل شد، ولی تا سال‌ها پس از فروپاشی این نظام، جذابیتش را برای تماشاگران سینما حفظ کرد. جیمز استوارت در همۀ عمر و به‌ویژه در سال‌های آخر دوران حرفه‌ای‌اش جمهوری‌خواهی پرشور و از کهنه‌سربازان داوطلب جنگ بود. در ۳۳سالگی، در سال‌های جنگ جهانی دوم، به نیروی هوایی امریکا پیوست و نشان نیروی هوایی و صلیب خلبان برجسته<ref>Distinguished Flying Cross</ref> را به‌دست آورد. | |||
جیمز استوارت بازیگری را در [[برادوی]]<ref>Broadway</ref> (۱۹۳۲) آغاز کرد و چیزی نگذشت که به [[هالیوود]] راه یافت. پس از [[جنگ جهانی دوم]] توانست از نقش‌های احساساتی اواخر دهۀ ۱۹۳۰ فاصله بگیرد و در همکاری با کارگردانانی همچون [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]]<ref> Alfred Hitchcock </ref> و [[مان، آنتونی (۱۹۰۶ـ۱۹۶۷)|آنتونی مان]]<ref>Anthony Mann</ref>، به بررسی جنبۀ تاریک سرشت آدمی بپردازد و در فیلم‌هایی نظیر ''وینچستر ۷۳''<ref>''Winchester 73'' | |||
</ref> (۱۹۵۰)، ''مهمیز برهنه''<ref>''The Naked Spur'' </ref> (۱۹۵۳)، ''سرزمین دوردست''<ref>''The Far Country'' </ref> (۱۹۵۴)، ''پنجرۀ عقبی (پنجرۀ رو به حیاط''<ref>''Rear Window'' </ref>'')'' (۱۹۵۴)، و ''سرگیجه''<ref>''Vertigo'' </ref> (۱۹۵۸) بازی‌های به‌یادماندنی ارائه دهد. | |||
جیمز استوارت در [[دانشگاه پرینستون]]<ref>Princeton </ref> در رشتۀ معماری درس خواند. در آن‌جا با جاشوا لوگان<ref>Joshua Logan </ref>، کارگردان آتی سینما و مشوق او برای بازیگری، آشنا شد. پس از فراغت از تحصیل، به گروه تئاتری لوگان، یونیورسیتی پلی‌یرز<ref>University of Players</ref>، پیوست و با بازیگرانی همچون [[فاندا، هنری|هنری فاندا]]<ref> Henry Fonda</ref> و مارگارت سالیوان<ref> Margaret Sullivan </ref> هم‌بازی شد. شهرت او در مقام بازیگر سینما، در دوران رکود اقتصادی فرا رسید؛ دورانی که اوج «عصر طلایی» نظام استودیویی هالیوود بود. در همین دوران استودیویی به ستارۀ سینما تبدیل شد، ولی تا سال‌ها پس از فروپاشی این نظام، جذابیتش را برای تماشاگران سینما حفظ کرد. جیمز استوارت در همۀ عمر و به‌ویژه در سال‌های آخر دوران حرفه‌ای‌اش جمهوری‌خواهی پرشور و از کهنه‌سربازان داوطلب جنگ بود. در ۳۳سالگی، در سال‌های جنگ جهانی دوم، به نیروی هوایی امریکا پیوست و نشان نیروی هوایی و صلیب خلبان برجسته<ref>Distinguished Flying Cross</ref> را به‌دست آورد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱
جیمز استوارت (۱۹۰۸ـ ۱۹۹۷) (Stewart, James)
| جیمز استوارت James Stewart | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۸م |
| درگذشت | ۱۹۹۷م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری- دانشگاه پرینستون |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر سینما |
| آثار | بازی در فیلم های: آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود (۱۹۳۹)، داستان فیلادلفیا (۱۹۴۰)، زندگی شگفت‌انگیزی است (۱۹۴۶)، وینچستر ۷۳ (۱۹۵۰)، مهمیز برهنه (۱۹۵۳)، سرزمین دوردست (۱۹۵۴)، پنجرۀ عقبی (پنجرۀ رو به حیاط) (۱۹۵۴)، و سرگیجه (۱۹۵۸) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | جایزه اسکار (۱۹۴۰) |
بازیگر امریکایی سینما. حضوری سرگردان بر پرده داشت، کلمات را با تردید و شُل ادا می‌کرد و در بسیاری از نقش‌های سینمایی‌اش ارزش‌ها و آرمان‌های سنتی امریکا را نمایان می‌ساخت. ازجمله فیلم‌های اوست: آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود[۱] (۱۹۳۹)، داستان فیلادلفیا[۲] (۱۹۴۰) که برای آن برندۀ جایزۀ اسکار شد؛ و زندگی شگفت‌انگیزی است[۳] (۱۹۴۶).
جیمز استوارت بازیگری را در برادوی[۴] (۱۹۳۲) آغاز کرد و چیزی نگذشت که به هالیوود راه یافت. پس از جنگ جهانی دوم توانست از نقش‌های احساساتی اواخر دهۀ ۱۹۳۰ فاصله بگیرد و در همکاری با کارگردانانی همچون آلفرد هیچکاک[۵] و آنتونی مان[۶]، به بررسی جنبۀ تاریک سرشت آدمی بپردازد و در فیلم‌هایی نظیر وینچستر ۷۳[۷] (۱۹۵۰)، مهمیز برهنه[۸] (۱۹۵۳)، سرزمین دوردست[۹] (۱۹۵۴)، پنجرۀ عقبی (پنجرۀ رو به حیاط[۱۰]) (۱۹۵۴)، و سرگیجه[۱۱] (۱۹۵۸) بازی‌های به‌یادماندنی ارائه دهد.
جیمز استوارت در دانشگاه پرینستون[۱۲] در رشتۀ معماری درس خواند. در آن‌جا با جاشوا لوگان[۱۳]، کارگردان آتی سینما و مشوق او برای بازیگری، آشنا شد. پس از فراغت از تحصیل، به گروه تئاتری لوگان، یونیورسیتی پلی‌یرز[۱۴]، پیوست و با بازیگرانی همچون هنری فاندا[۱۵] و مارگارت سالیوان[۱۶] هم‌بازی شد. شهرت او در مقام بازیگر سینما، در دوران رکود اقتصادی فرا رسید؛ دورانی که اوج «عصر طلایی» نظام استودیویی هالیوود بود. در همین دوران استودیویی به ستارۀ سینما تبدیل شد، ولی تا سال‌ها پس از فروپاشی این نظام، جذابیتش را برای تماشاگران سینما حفظ کرد. جیمز استوارت در همۀ عمر و به‌ویژه در سال‌های آخر دوران حرفه‌ای‌اش جمهوری‌خواهی پرشور و از کهنه‌سربازان داوطلب جنگ بود. در ۳۳سالگی، در سال‌های جنگ جهانی دوم، به نیروی هوایی امریکا پیوست و نشان نیروی هوایی و صلیب خلبان برجسته[۱۷] را به‌دست آورد.
- ↑ Mr Smith Goes to Washington
- ↑ The Philadelphia Story
- ↑ It’s a Wonderful Life
- ↑ Broadway
- ↑ Alfred Hitchcock
- ↑ Anthony Mann
- ↑ Winchester 73
- ↑ The Naked Spur
- ↑ The Far Country
- ↑ Rear Window
- ↑ Vertigo
- ↑ Princeton
- ↑ Joshua Logan
- ↑ University of Players
- ↑ Henry Fonda
- ↑ Margaret Sullivan
- ↑ Distinguished Flying Cross