نمایش نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

این گونۀ ادبی در ایران از قرن ۱۰ق با نمایش‌نامه‌های مذهبی سنتی مانند [[تعزیه]]، که منظوم بود و متن نوشته شده داشت، و نمایش‌های طنز مانند [[بقال بازی|بقال‌بازی]]، نمایش روحوضی و [[سیاه بازی|سیاه‌بازی]] رواج یافت. به‌جز تعزیه، نمایش‌های دیگر متن دست‌نویس نداشتند و بازیگران الگوهای استانداردی را دنبال می‌کردند. نمایش‌نامه‌نویسی مدرن ایران از قرن ۱۳ق با آشنایی افراد تحصیل‌کرده با تئاتر غرب آغاز شد. حاصل این آشنایی ترجمۀ بسیاری از آثار ادبی غرب بود که در حضور افراد خاندان سلطنتی به نمایش درمی‌آمد. از نخستین آثاری که به فارسی برگردانده شد، ''[[مردم گریز|گزارش مردم‌گریز]]'' اثر [[مولیر]] بود که [[میرزا حبیب اصفهانی]] آن را ترجمه کرد.

[[Category:اصطلاحات و تجهیزات، انواع و مفاهیم]]

<references />