بهمنیار، احمد (کرمان ۱۲۶۲ـ تهران ۱۳۳۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[پرونده: 12436100.jpg | بندانگشتی|احمد بهمنیار|جایگزین=|277x277پیکسل]](متخلّص به دهقان) روزنامه‌نگار، مصحح، پژوهشگر، شاعر و ادیب ایرانی. ضمن تحصیل علوم روزگارش، زبان‌های ترکی استانبولی و انگلیسی را آموخت. در ۱۶سالگی صرف و نحو و دیگر فنون ادبی را به جانشینی از پدرش، در مدرسۀ ابراهیمیۀ کرمان تدریس می‌کرد. پس از چندی مدرسۀ عمادیه را در بم تأسیس کرد. | [[پرونده: 12436100.jpg | بندانگشتی|احمد بهمنیار|جایگزین=|277x277پیکسل]](متخلّص به دهقان) روزنامه‌نگار، مصحح، پژوهشگر، شاعر و ادیب ایرانی. ضمن تحصیل علوم روزگارش، زبان‌های ترکی استانبولی و انگلیسی را آموخت. در ۱۶سالگی صرف و نحو و دیگر فنون ادبی را به جانشینی از پدرش، در مدرسۀ ابراهیمیۀ کرمان تدریس می‌کرد. پس از چندی مدرسۀ عمادیه را در بم تأسیس کرد. | ||
بهمنیار در ۱۲۹۰ش، روزنامۀ ''دهقان'' را انتشار داد. در ۱۲۹۴ش، به‌علت مسائل سیاسی، به فارس تبعید و چهارده ماه در شیراز زندانی شد. پس از رهایی از زندان، به تهران و سپس به‌عنوان مفتّش و ممیّز ایالتی تحدید تریاک، به خراسان رفت. در آن‌جا با شاعران و ادیبان بزرگ خراسان، چون [[ادیب نیشابوری، محمدتقی (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش)|ادیب نیشابوری]]، رفت‌وآمد داشت و روزنامۀ ''فکر آزاد'' را منتشر کرد. سپس در تهران پس از مدتی، که در خدمت وزارت معارف و وزارت دادگستری بود، با گذراندن رسالۀ ''شرح حال صاحب بن عباد'' در ۱۳۱۴ش، به استادی دانشگاه تهران رسید و در همان سال به عضویت پیوستۀ فرهنگستان ایران درآمد. کتاب‌های صرف و نحو عربی را برای مدارس تألیف، و ''[[تاریخ بیهق]]'' (۱۳۴۵ش)؛ ''اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی سعید'' (۱۳۱۳ش) و همچنین [[ | بهمنیار در ۱۲۹۰ش، روزنامۀ ''دهقان'' را انتشار داد. در ۱۲۹۴ش، به‌علت مسائل سیاسی، به فارس تبعید و چهارده ماه در شیراز زندانی شد. پس از رهایی از زندان، به تهران و سپس به‌عنوان مفتّش و ممیّز ایالتی تحدید تریاک، به خراسان رفت. در آن‌جا با شاعران و ادیبان بزرگ خراسان، چون [[ادیب نیشابوری، محمدتقی (۱۲۷۷ـ مشهد ۱۳۵۵ش)|ادیب نیشابوری]]، رفت‌وآمد داشت و روزنامۀ ''فکر آزاد'' را منتشر کرد. سپس در تهران پس از مدتی، که در خدمت وزارت معارف و وزارت دادگستری بود، با گذراندن رسالۀ ''شرح حال صاحب بن عباد'' در ۱۳۱۴ش، به استادی دانشگاه تهران رسید و در همان سال به عضویت پیوستۀ فرهنگستان ایران درآمد. کتاب‌های صرف و نحو عربی را برای مدارس تألیف، و ''[[تاریخ بیهق]]'' (۱۳۴۵ش)؛ ''اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی سعید'' (۱۳۱۳ش) و همچنین [[الابنیة عن حقایق الادویه|''الابنیة عن'' حقایق‌الادویة]] (۱۳۷۱ش) را تصحیح کرده است. | ||
از دیگر آثارش: داستان‌نامۀ بهمنیاری؛ تصحیح و چاپ التوسّل الی التّرسّل (۱۳۱۵ش)؛ تحفۀ احمدیه در شرح‌الفیه، دو جلد (۱۳۳۰ق)؛ ترجمۀ تاجر ونیزی، اثر شکسپیر (۱۳۱۶ش)؛ صرف و نحو عربی (به فارسی و عربی) در ۳ جلد (بی‌تا) و دیوان شعر که چاپ شده است. | از دیگر آثارش: داستان‌نامۀ بهمنیاری؛ تصحیح و چاپ التوسّل الی التّرسّل (۱۳۱۵ش)؛ تحفۀ احمدیه در شرح‌الفیه، دو جلد (۱۳۳۰ق)؛ ترجمۀ تاجر ونیزی، اثر شکسپیر (۱۳۱۶ش)؛ صرف و نحو عربی (به فارسی و عربی) در ۳ جلد (بی‌تا) و دیوان شعر که چاپ شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۹
| احمد بهمنیار | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان 1362ش |
| درگذشت | تهران 1334ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | ادیب، مصحح و روزنامه‌نگار |
| لقب | دهقان |
| آثار | تصحیح کتاب‌های تاریخ بیهق (۱۳۴۵ش)؛ اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید (۱۳۱۳ش) و الابنیة عن حقایق‌الادویة (۱۳۷۱ش) |
| گروه مقاله | ادبیات |
احمد بهمنیار (کرمان ۱۲۶۲ـ تهران ۱۳۳۴ش)
(متخلّص به دهقان) روزنامه‌نگار، مصحح، پژوهشگر، شاعر و ادیب ایرانی. ضمن تحصیل علوم روزگارش، زبان‌های ترکی استانبولی و انگلیسی را آموخت. در ۱۶سالگی صرف و نحو و دیگر فنون ادبی را به جانشینی از پدرش، در مدرسۀ ابراهیمیۀ کرمان تدریس می‌کرد. پس از چندی مدرسۀ عمادیه را در بم تأسیس کرد.
بهمنیار در ۱۲۹۰ش، روزنامۀ دهقان را انتشار داد. در ۱۲۹۴ش، به‌علت مسائل سیاسی، به فارس تبعید و چهارده ماه در شیراز زندانی شد. پس از رهایی از زندان، به تهران و سپس به‌عنوان مفتّش و ممیّز ایالتی تحدید تریاک، به خراسان رفت. در آن‌جا با شاعران و ادیبان بزرگ خراسان، چون ادیب نیشابوری، رفت‌وآمد داشت و روزنامۀ فکر آزاد را منتشر کرد. سپس در تهران پس از مدتی، که در خدمت وزارت معارف و وزارت دادگستری بود، با گذراندن رسالۀ شرح حال صاحب بن عباد در ۱۳۱۴ش، به استادی دانشگاه تهران رسید و در همان سال به عضویت پیوستۀ فرهنگستان ایران درآمد. کتاب‌های صرف و نحو عربی را برای مدارس تألیف، و تاریخ بیهق (۱۳۴۵ش)؛ اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی سعید (۱۳۱۳ش) و همچنین الابنیة عن حقایق‌الادویة (۱۳۷۱ش) را تصحیح کرده است.
از دیگر آثارش: داستان‌نامۀ بهمنیاری؛ تصحیح و چاپ التوسّل الی التّرسّل (۱۳۱۵ش)؛ تحفۀ احمدیه در شرح‌الفیه، دو جلد (۱۳۳۰ق)؛ ترجمۀ تاجر ونیزی، اثر شکسپیر (۱۳۱۶ش)؛ صرف و نحو عربی (به فارسی و عربی) در ۳ جلد (بی‌تا) و دیوان شعر که چاپ شده است.