سید محمود خان دیبا علاءالملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
سید محمود خان دیبا علاءالملک (1258-1344ق) | سید محمود خان دیبا علاءالملک (1258-1344ق) | ||
(نیز با نام: میرزا محمود علاءالملک طباطبایی دیبا (شعاع‌الدوله)) | (نیز با نام: میرزا محمود علاءالملک طباطبایی دیبا (شعاع‌الدوله)) از دولتمردان و رجال متنفذ عصر [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، پسر میرزا علی اصغر مستوفی و برادر میرزا محمد رفیع طباطبایی نظام العلماء، و جد پدری [[فرح پهلوی (تهران ۱۳۱۷ش)|فرح دیبا]] همسر سوم [[محمدرضا شاه پهلوی (۱۲۹۸ـ۱۳۵۹ش)|محمدرضا شاه پهلوی]]. در تبریز متولد شد. در جوانی، برای تحصیل همراه با میرزا غفار خان صدیق‌الملک به تفلیس رفت و پس از بازگشت، به عضویت وزارت امور خارجه درآمد و سالیان سال آن‌جا به خدمت مشغول بود. علاءالملک در 1287ق برای بعضی مذاکرات سرحدی ایران و افغانستان، به دربار لندن مأموریت موقت یافت و با مساعی حاجی محسن خان وزیر مقیم لندن با وزارت خارجه انگلیس تبادل افکار یافت و قرار قطعی تعیین حدود ایران و افغانستان را داد. مأموریتش شش ماه به طول انجامید. | ||
در 1303ق به وزیر مختاری روسیه منصوب شد و نزدیک به 9 سال (تا 1312ق) وزیر مختار بود. او عامل مؤثری در مناسبات میان ایران و روس شد. سپس، در ۱۳۱۲ق به عنوان سفیر ایران در استانبول منصوب شد. پیش از او، این سمت بر عهدۀ برادرش اسدالله ناظم‌الدوله بود. [[ارفع الدوله، میرزا رضا (تبریز ۱۲۳۳ـ تهران ۱۳۱۴ش)|میرزا رضا خان ارفع‌الدوله]]، به جای او، به وزیر مختاری ایران در پترزبورگ منصوب شد. در 1313ق و پس از کشته شدن [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]]، علاءالملک به تهران احضار و مامور سفارت عثمانی شد. | |||
در | امین‌السلطان دستور دستگیری سه تن از آزادی خواهان بزرگ عصر مشروطه ([[روحی، شیخ احمد (کرمان ۱۲۷۳ـ۱۳۱۴ق)|شیخ احمد روحی]]، [[کرمانی، میرزا آقاخان|میرزا آقاخان کرمانی]]، و [[خبیرالملک، میرزا حسن خان ( ـ۱۳۱۴ق)|میرزا حسن خان خبیرالملک]]) را که به دولت عثمانی پناهنده شده بودند، به او داد. تلاش‌های او در دستگیری آن سه تن به نتیجه رسید، اما در مورد دستگیری [[اسدآبادی، سیدجمال الدین (۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق)|سید جمال‌الدین اسدآبادی]] کاری از پیش نبرد و به دربار تهران احضار شد. او در 1325ق در دورۀ [[مشروطه]] در کابینۀ میرزا علی اصغر خان امین‌السلطان، وزیر دادگستری شد. مدت کوتاهی نیز در کابینۀ محمد ولی خان سپهسالار اعظم نیز وزیر دادگستری بود. پس از آن کاری به او ارجاع نشد. | ||
علاءالملک در | علاءالملک در 1304ش (1344ق) در 87 سالگی در تهران درگذشت و در قم، در صحن امین‌السلطان مدفون شد. | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:دوره قاجار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۹
سید محمود خان دیبا علاءالملک (1258-1344ق)
(نیز با نام: میرزا محمود علاءالملک طباطبایی دیبا (شعاع‌الدوله)) از دولتمردان و رجال متنفذ عصر قاجار، پسر میرزا علی اصغر مستوفی و برادر میرزا محمد رفیع طباطبایی نظام العلماء، و جد پدری فرح دیبا همسر سوم محمدرضا شاه پهلوی. در تبریز متولد شد. در جوانی، برای تحصیل همراه با میرزا غفار خان صدیق‌الملک به تفلیس رفت و پس از بازگشت، به عضویت وزارت امور خارجه درآمد و سالیان سال آن‌جا به خدمت مشغول بود. علاءالملک در 1287ق برای بعضی مذاکرات سرحدی ایران و افغانستان، به دربار لندن مأموریت موقت یافت و با مساعی حاجی محسن خان وزیر مقیم لندن با وزارت خارجه انگلیس تبادل افکار یافت و قرار قطعی تعیین حدود ایران و افغانستان را داد. مأموریتش شش ماه به طول انجامید.
در 1303ق به وزیر مختاری روسیه منصوب شد و نزدیک به 9 سال (تا 1312ق) وزیر مختار بود. او عامل مؤثری در مناسبات میان ایران و روس شد. سپس، در ۱۳۱۲ق به عنوان سفیر ایران در استانبول منصوب شد. پیش از او، این سمت بر عهدۀ برادرش اسدالله ناظم‌الدوله بود. میرزا رضا خان ارفع‌الدوله، به جای او، به وزیر مختاری ایران در پترزبورگ منصوب شد. در 1313ق و پس از کشته شدن ناصرالدین شاه، علاءالملک به تهران احضار و مامور سفارت عثمانی شد.
امین‌السلطان دستور دستگیری سه تن از آزادی خواهان بزرگ عصر مشروطه (شیخ احمد روحی، میرزا آقاخان کرمانی، و میرزا حسن خان خبیرالملک) را که به دولت عثمانی پناهنده شده بودند، به او داد. تلاش‌های او در دستگیری آن سه تن به نتیجه رسید، اما در مورد دستگیری سید جمال‌الدین اسدآبادی کاری از پیش نبرد و به دربار تهران احضار شد. او در 1325ق در دورۀ مشروطه در کابینۀ میرزا علی اصغر خان امین‌السلطان، وزیر دادگستری شد. مدت کوتاهی نیز در کابینۀ محمد ولی خان سپهسالار اعظم نیز وزیر دادگستری بود. پس از آن کاری به او ارجاع نشد.
علاءالملک در 1304ش (1344ق) در 87 سالگی در تهران درگذشت و در قم، در صحن امین‌السلطان مدفون شد.