مائوریتسیو پولینی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}}[[پرونده:2042161589.jpg|جایگزین=مائوریتسیو پولینی|بندانگشتی|مائوریتسیو پولینی|288x288پیکسل]] | }}[[پرونده:2042161589.jpg|جایگزین=مائوریتسیو پولینی|بندانگشتی|مائوریتسیو پولینی|288x288پیکسل]] | ||
مائوریتسیو پولینی (میلان 5 ژانویه 1942م- ) | مائوریتسیو پولینی (میلان 5 ژانویه 1942م- ) | ||
[[پرونده:Maurizio Pollini.jpg|بندانگشتی|پولینی مائوریتسیو]] | |||
(به ایتالیایی: Maurizio Pollini) نوازندهی [[پیانو]] و رهبر ارکستر ایتالیایی. پولینی از مشهورترین بازماندگان پیانیستهای بزرگ قرن بیستم است و اجراهایش از [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]]، [[شوپن، فردریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)|شوپن]]، [[برامس، یوهانس (۱۸۳۳ـ۱۸۹۷)|برامس]] و [[دبوسی، کلود (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|دبوسی]] شهرت دارد. علاوه بر این او بسیاری از قطعات مدرن را نیز نواخته است. پدرش، جینو پولینی<ref>Gino Pollini</ref>، از اولین معماران مدرن ایتالیا به شمار میرود که در دههی 1930 شهرت داشته است. | |||
پولینی آموزش پیانو را از سنین کم آغاز کرد و بعدتر در سال ۱۹۵۹ موفق به دریافت مدرک لیسانس از کنسرواتوار میلان<ref>Milan Conservatory</ref> شد. او در همان سال فارغالتحصیلی برندهی مسابقه بینالمللی پیانو در سرهنیو<ref>Seregno</ref> (ایتالیا) شد و در سال ۱۹۶۰ نیز نفر اول مسابقات بینالمللی پیانو شوپن<ref>International Chopin Piano Competition</ref> در [[ورشو، شهر|ورشو]] شد. در زمان این مسابقهی اخیر سن پولینی 18 سال بوده است. [[آرتور روبینشتاین]] که در آن سال جزو داوران رقابت بود، گفت: «فاصلهی او با نفرات دوم و سوم بسیار زیاد بود، او از تمام هیات داوران هم بهتر مینوازد.» پولینی با وجود این که برای تکنیک منحصر به فردش شناخته میشود، اما به دلیل محافظهکاری و تاکید زیادش در دقت بیش از حد به نتهای موسیقی، در جوانی غالباً مورد نقد منتقدین بود. [[سویاتوسلاو ریختر]]<ref>Sviatoslav Richter</ref> اجراهای پولینی از شوپن را سرد، بیروح و فلزی میدانست. | |||
پولینی در سال 2007 برای اجرای سولوی آثار شوپن برندهی جایزهی گرمی<ref>Grammy Award</ref> و در سال ۲۰۱۲ وارد تالار مشاهیر راک اند رول<ref>Rock and Roll Hall of Fame and Museum</ref> شد. وی از اواسط دههی 1960 به بعد اجراهای سولو و ارکسترال متعددی در اروپا، آسیای شرقی و [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] داشته است. | |||
پولینی در سال 2007 برای اجرای سولوی آثار شوپن برندهی جایزهی گرمی<ref>Grammy Award</ref> و در سال ۲۰۱۲ وارد تالار مشاهیر راک اند رول<ref>Rock and Roll Hall of Fame and Museum</ref> شد. وی از اواسط دههی 1960 به بعد اجراهای سولو و ارکسترال متعددی در اروپا، آسیای شرقی و امریکا داشته است. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۹
مائوریتسیو پولینی Maurizio Pollini | |
---|---|
زادروز |
میلان 5 ژانویه 1942م |
ملیت | ایتالیایی |
تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس نوازندگی پیانو- کنسرواتوار میلان |
شغل و تخصص اصلی | نوازندهی پیانو و رهبر ارکستر |
سبک | کلاسیک |
گروه مقاله | موسیقی |
جوایز و افتخارات | جایزهی گرمی 2007 (سولوی پیانو) |
مائوریتسیو پولینی (میلان 5 ژانویه 1942م- )
(به ایتالیایی: Maurizio Pollini) نوازندهی پیانو و رهبر ارکستر ایتالیایی. پولینی از مشهورترین بازماندگان پیانیستهای بزرگ قرن بیستم است و اجراهایش از بتهوون، شوپن، برامس و دبوسی شهرت دارد. علاوه بر این او بسیاری از قطعات مدرن را نیز نواخته است. پدرش، جینو پولینی[۱]، از اولین معماران مدرن ایتالیا به شمار میرود که در دههی 1930 شهرت داشته است.
پولینی آموزش پیانو را از سنین کم آغاز کرد و بعدتر در سال ۱۹۵۹ موفق به دریافت مدرک لیسانس از کنسرواتوار میلان[۲] شد. او در همان سال فارغالتحصیلی برندهی مسابقه بینالمللی پیانو در سرهنیو[۳] (ایتالیا) شد و در سال ۱۹۶۰ نیز نفر اول مسابقات بینالمللی پیانو شوپن[۴] در ورشو شد. در زمان این مسابقهی اخیر سن پولینی 18 سال بوده است. آرتور روبینشتاین که در آن سال جزو داوران رقابت بود، گفت: «فاصلهی او با نفرات دوم و سوم بسیار زیاد بود، او از تمام هیات داوران هم بهتر مینوازد.» پولینی با وجود این که برای تکنیک منحصر به فردش شناخته میشود، اما به دلیل محافظهکاری و تاکید زیادش در دقت بیش از حد به نتهای موسیقی، در جوانی غالباً مورد نقد منتقدین بود. سویاتوسلاو ریختر[۵] اجراهای پولینی از شوپن را سرد، بیروح و فلزی میدانست.
پولینی در سال 2007 برای اجرای سولوی آثار شوپن برندهی جایزهی گرمی[۶] و در سال ۲۰۱۲ وارد تالار مشاهیر راک اند رول[۷] شد. وی از اواسط دههی 1960 به بعد اجراهای سولو و ارکسترال متعددی در اروپا، آسیای شرقی و امریکا داشته است.