ابراهیم پاشا داماد: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابراهیم پاشا داماد|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=۱۰۱۰ق|دوره زندگی=|ملیت=اهل بوسنی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=دولتمرد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=فرماندۀ ینی چری (۹۸۷ق )، وزیر اعظم دولت عثمانی (۹۹۰ق )، والی مصر (۹۹۱ق)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=ابراهیم پاشا (پدرزن) - عایشه سلطان (همسر) -|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
ابراهیم پاشا داماد ( ـ۱۰۱۰ق)<br> | ابراهیم پاشا داماد ( ـ۱۰۱۰ق)<br> | ||
[[پرونده: 11008700.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 11008700.jpg | بندانگشتی|مسجد ابراهيم پاشا داماد]]<p>وزیر اعظم دولت [[عثمانی، امپراتوری|عثمانی]]. از مردم [[بوسنی و هرزگووین|بوسنی]] بود. در کودکی به دربار عثمانی راه یافت. در جلوس [[مراد عثمانی سوم|مراد سوم]] (۹۸۲ق) رکاب‌دار سلطان، در ۹۸۷ق فرماندۀ [[ینی چری|ینی چری]]، در ۹۹۰ق وزیر اعظم و در ۹۹۱ق والی [[مصر]] شد. مراد سوم پس از بازگشت ابراهیم پاشا، دختر خود عایشه سلطان را به عقد او درآورد و ابراهیم از این پس به داماد ملقب گردید. پس از درگذشت مراد سوم پسرش، [[محمد عثمانی سوم (۹۷۴ـ۱۰۱۲ق)|محمد سوم]]، نیز ابراهیم را در مقامش ابقا کرد. ابراهیم پس از سامان‌‌دادن به امور کشوری، برای پیگیری عملیات نظامی [[اتریش|اتریش]] ـ [[مجارستان|مجارستان]] به [[بلگراد]] حرکت کرد و پس از عبور از رودخانۀ [[ساوا]]، رهسپار منطقۀ استرگون (استرغون) شد. در اثنای این لشکرکشی برای نخستین‌بار از آغاز جنگ‌های اتریش‌‌ـ‌عثمانی، کوشش‌هایی برای رسیدن به صلح انجام گرفت، ابراهیم پاشا در ۱۰۰۷ق با فرستادن نامه‌ای به امپراتور اتریش نیات صلح‌جویانه وی را ستود، ولی به‌‌رغم مذاکرۀ نمایندگان دو طرف، نتیجه‌ای به دست نیامد. وزیر اعظم سپس حرکت به سوی استرگون را ادامه داد. در این میان با توصیۀ حسن پاشا، معروف به تریاکی، نیروهای عثمانی در راستای بلگراد ـ بودین به سوی دژ قانیژه حرکت کردند. دژ به دست ابراهیم پاشا افتاد. ابراهیم پس از این به فاتح قانیژه آوازه یافت. سلطان به سبب زحمات ابراهیم پاشا، از محل درآمدِ ولایت [[آنکارا]] ۵۰۰هزار آقچه به عنوان حقوق سالانه به او اختصاص داد تا پس از کناره‌گیری از صدارت از آن بهره‌مند شود. ابراهیم پنج سال سمت وزیر اعظم بود و با حسن تدبیر و قدرت عالی فرماندهی نظامی و کشورداری در میان وزیر اعظم‌های دولت عثمانی جایگاهی بلند یافت.</p> | ||
<br><!--11008700--> | <br><!--11008700--> | ||
[[رده:تاریخ جهان]] | [[رده:تاریخ جهان]] | ||
[[رده:امپراتوری عثمانی و ترکیه]] | [[رده:امپراتوری عثمانی و ترکیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۵
| ابراهیم پاشا داماد | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۰۱۰ق |
| ملیت | اهل بوسنی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | ابراهیم پاشا (پدرزن) - عایشه سلطان (همسر) - |
ابراهیم پاشا داماد ( ـ۱۰۱۰ق)
وزیر اعظم دولت عثمانی. از مردم بوسنی بود. در کودکی به دربار عثمانی راه یافت. در جلوس مراد سوم (۹۸۲ق) رکاب‌دار سلطان، در ۹۸۷ق فرماندۀ ینی چری، در ۹۹۰ق وزیر اعظم و در ۹۹۱ق والی مصر شد. مراد سوم پس از بازگشت ابراهیم پاشا، دختر خود عایشه سلطان را به عقد او درآورد و ابراهیم از این پس به داماد ملقب گردید. پس از درگذشت مراد سوم پسرش، محمد سوم، نیز ابراهیم را در مقامش ابقا کرد. ابراهیم پس از سامان‌‌دادن به امور کشوری، برای پیگیری عملیات نظامی اتریش ـ مجارستان به بلگراد حرکت کرد و پس از عبور از رودخانۀ ساوا، رهسپار منطقۀ استرگون (استرغون) شد. در اثنای این لشکرکشی برای نخستین‌بار از آغاز جنگ‌های اتریش‌‌ـ‌عثمانی، کوشش‌هایی برای رسیدن به صلح انجام گرفت، ابراهیم پاشا در ۱۰۰۷ق با فرستادن نامه‌ای به امپراتور اتریش نیات صلح‌جویانه وی را ستود، ولی به‌‌رغم مذاکرۀ نمایندگان دو طرف، نتیجه‌ای به دست نیامد. وزیر اعظم سپس حرکت به سوی استرگون را ادامه داد. در این میان با توصیۀ حسن پاشا، معروف به تریاکی، نیروهای عثمانی در راستای بلگراد ـ بودین به سوی دژ قانیژه حرکت کردند. دژ به دست ابراهیم پاشا افتاد. ابراهیم پس از این به فاتح قانیژه آوازه یافت. سلطان به سبب زحمات ابراهیم پاشا، از محل درآمدِ ولایت آنکارا ۵۰۰هزار آقچه به عنوان حقوق سالانه به او اختصاص داد تا پس از کناره‌گیری از صدارت از آن بهره‌مند شود. ابراهیم پنج سال سمت وزیر اعظم بود و با حسن تدبیر و قدرت عالی فرماندهی نظامی و کشورداری در میان وزیر اعظم‌های دولت عثمانی جایگاهی بلند یافت.