ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)<br>
ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)<br>
<p>(ابوعمرو جمال‌الدین‌ عثمان‌ بن‌ عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به [[دمشق]] رفت و هفت سال بعد به اجبار به [[مصر]] بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های ''کافیه'' و ''شافیه''، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. از دیگر آثارش: ''امالی''، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ ''المقصد الجلیل فی علم الخلیل''، در عروض.</p>
<p>(ابوعمرو جمال‌الدین‌ عثمان‌ بن‌ عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به [[دمشق]] رفت و هفت سال بعد به اجبار به [[مصر]] بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های ''[[کافیه]]'' و ''[[شافیه]]''، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. </p>
<p>از دیگر آثارش: ''[[امالی]]''، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ ''المقصد الجلیل فی علم الخلیل''، در عروض.</p>
<br><!--11028900-->
<br><!--11028900-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۸

عثمان بن حاجب
زادروز مصر ۵۷۰ق
درگذشت اسکندریه ۶۴۶ق
ملیت مصری
آثار کافیه؛ شافیه؛ امالی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل
گروه مقاله دین اسلام

ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)

(ابوعمرو جمال‌الدین‌ عثمان‌ بن‌ عمر دوینی، معروف به ابن حاجب) نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به دمشق رفت و هفت سال بعد به اجبار به مصر بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام‌های کافیه و شافیه، در نحو و صرف، است که بر آن‌ها شروح متعدد نوشته‌اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است.

از دیگر آثارش: امالی، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره‌ای از مسائل نحوی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل، در عروض.