چغانی، ابوعلی ( ـ ۳۴۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(نامِ اصلی: امیر ابوعلی احمد بن محمد چغانی) بزرگ‌‌ترین امیر چَغانی. در ۳۱۷ق پس از آن‌که پدرش به امارت [[بلخ]] و [[طخارستان]] رسید، این سرزمین‌ها را بدو واگذار کرد. سال بعد شورش امیرِ ختّل برضد [[سامانیان]] را سرکوب کرد و در ۳۲۷ق امارت و سپهسالاری [[خراسان]] را به دست آورد. در ۳۴۰ق حکومت [[چغانیان]] و [[ترمذ]] را به فرزندش واگذار کرد و خود به نیشابور رفت. به روزگار امیر [[نوح سامانی اول|نوح اول سامانی]] از خدمت معزول شد (۳۳۳ق) و به [[ری، شهر|ری]] رفت و [[رکن الدوله دیلمی، ابوعلی حسن بن بویه (۲۸۶ـ۳۶۶ق)|رکن‌الدوله دیلمی]] او را گرامی داشت و از خلیفۀ عباسی فرمان حکومت خراسان را برای وی گرفت. پس از آن به نیشابور بازگشت و خطبه به نام خلیفۀ عباسی کرد، اما نتوانست به حکومت خود ادامه دهد و به ری بازگشت.</p> | }}<p>(نامِ اصلی: امیر ابوعلی احمد بن محمد چغانی) بزرگ‌‌ترین امیر چَغانی. در ۳۱۷ق پس از آن‌که پدرش به امارت [[بلخ]] و [[طخارستان]] رسید، این سرزمین‌ها را بدو واگذار کرد. سال بعد شورش امیرِ ختّل برضد [[سامانیان]] را سرکوب کرد و در ۳۲۷ق امارت و سپهسالاری [[خراسان]] را به دست آورد. در ۳۴۰ق حکومت [[چغانیان]] و [[ترمذ]] را به فرزندش واگذار کرد و خود به نیشابور رفت. به روزگار امیر [[نوح سامانی اول|نوح اول سامانی]] از خدمت معزول شد (۳۳۳ق) و به [[ری، شهر باستانی|ری]] رفت و [[رکن الدوله دیلمی، ابوعلی حسن بن بویه (۲۸۶ـ۳۶۶ق)|رکن‌الدوله دیلمی]] او را گرامی داشت و از خلیفۀ عباسی فرمان حکومت خراسان را برای وی گرفت. پس از آن به نیشابور بازگشت و خطبه به نام خلیفۀ عباسی کرد، اما نتوانست به حکومت خود ادامه دهد و به ری بازگشت.</p> | ||
<br><!--17036400--> | <br><!--17036400--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از ورود اسلام تا غزنویان]] | [[رده:ایران از ورود اسلام تا غزنویان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۵
چَغانی، ابوعلی ( ـ ۳۴۴ق)
| ابوعلی چغانی | |
|---|---|
| درگذشت | ۳۴۴ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
(نامِ اصلی: امیر ابوعلی احمد بن محمد چغانی) بزرگ‌‌ترین امیر چَغانی. در ۳۱۷ق پس از آن‌که پدرش به امارت بلخ و طخارستان رسید، این سرزمین‌ها را بدو واگذار کرد. سال بعد شورش امیرِ ختّل برضد سامانیان را سرکوب کرد و در ۳۲۷ق امارت و سپهسالاری خراسان را به دست آورد. در ۳۴۰ق حکومت چغانیان و ترمذ را به فرزندش واگذار کرد و خود به نیشابور رفت. به روزگار امیر نوح اول سامانی از خدمت معزول شد (۳۳۳ق) و به ری رفت و رکن‌الدوله دیلمی او را گرامی داشت و از خلیفۀ عباسی فرمان حکومت خراسان را برای وی گرفت. پس از آن به نیشابور بازگشت و خطبه به نام خلیفۀ عباسی کرد، اما نتوانست به حکومت خود ادامه دهد و به ری بازگشت.