ابوطالب زنجانی، محمد (زنجان ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۲۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ابوطالِب زنجانی، محمد (زنجان ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۲۹ق)<br> | ابوطالِب زنجانی، محمد (زنجان ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۲۹ق)<br> | ||
<p>فقیه ایرانی و از مخالفان [[مشروطیت، انقلاب|انقلاب مشروطیت]]. مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت، سپس برای ادامه تحصیل به [[قزوین، شهر|قزوین]] رفت. در ۱۲۷۸ق به نجف کوچید و از محضر درس [[انصاری، شیخ مرتضی (بروجرد ۱۲۱۴ ـ نجف ۱۲۸۱ق)|شیخ مرتضی انصاری]]، شیخ راضی نجفی و سید حسن تُرک بهره جست و به درجه اجتهاد رسید. در ۱۲۸۶ق به [[زنجان، شهر|زنجان]] بازگشت. در ۱۲۹۷ق به [[مکه]] رفت و در ۱۳۰۰ق به [[تهران، شهر|تهران]] سفر کرد و به تدریس علوم دینی پرداخت. از درآمد املاکی که در اطراف زنجان داشت به خوبی زندگی می‌کرد. در آغاز جنبش مشروطیت به مشروطه‌خواهان وعدۀ بی‌طرفی داد اما همراه [[ | <p>فقیه ایرانی و از مخالفان [[مشروطیت، انقلاب|انقلاب مشروطیت]]. مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت، سپس برای ادامه تحصیل به [[قزوین، شهر|قزوین]] رفت. در ۱۲۷۸ق به نجف کوچید و از محضر درس [[انصاری، شیخ مرتضی (بروجرد ۱۲۱۴ ـ نجف ۱۲۸۱ق)|شیخ مرتضی انصاری]]، شیخ راضی نجفی و سید حسن تُرک بهره جست و به درجه اجتهاد رسید. در ۱۲۸۶ق به [[زنجان، شهر|زنجان]] بازگشت. در ۱۲۹۷ق به [[مکه]] رفت و در ۱۳۰۰ق به [[تهران، شهر|تهران]] سفر کرد و به تدریس علوم دینی پرداخت. از درآمد املاکی که در اطراف زنجان داشت به خوبی زندگی می‌کرد. در آغاز جنبش مشروطیت به مشروطه‌خواهان وعدۀ بی‌طرفی داد اما همراه [[نوری، شیخ فضل الله (تهران ۱۲۵۹ـ همان جا ۱۳۲۷ق)|شیخ فضل‌الله نوری]] و آخوند ملامحمد علی آملی به مخالفت با مشروطه‌خواهان برخاست. از آثارش: ''غایة‌‌المرام''، ''رسالة فی تحلیل‌الامة''، ''مقابس‌الانوار''، ''الذخیرة''، ''مناسک‌الحج''، ''التنقید'' (تهران، ۱۳۱۶ق)، ''ایضاح السبل فی التراجیح و التعادل'' به عربی (تهران، ۱۳۰۸)؛ ''تحفة القاصد''؛ ''نومة الیقضان''؛ ''طیف‌الخیال و الاجماع''؛ ''کیمیای سعادت'' به فارسی که ترجمه ''طهارة الاَعراق'' ابوعلی مسکویه رازی (تهران، ۱۳۲۰ق) است.</p> | ||
<br><!--11074400--> | <br><!--11074400--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰
| محمد ابوطالب زنجانی | |
|---|---|
| زادروز |
زنجان ۱۲۵۹ق |
| درگذشت | تهران ۱۳۲۹ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| آثار | غایة‌‌المرام، رسالة فی تحلیل‌الامة، مقابس‌الانوار، الذخیرة، مناسک‌الحج، التنقید (تهران، ۱۳۱۶ق)، ایضاح السبل فی التراجیح و التعادل به عربی (تهران، ۱۳۰۸)؛ تحفة القاصد؛ نومة الیقضان؛ طیف‌الخیال و الاجماع؛ کیمیای سعادت به فارسی که ترجمه طهارة الاَعراق ابوعلی مسکویه رازی (تهران، ۱۳۲۰ق) |
| گروه مقاله | دین اسلام |
ابوطالِب زنجانی، محمد (زنجان ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۲۹ق)
فقیه ایرانی و از مخالفان انقلاب مشروطیت. مقدمات علوم را در زادگاهش فرا گرفت، سپس برای ادامه تحصیل به قزوین رفت. در ۱۲۷۸ق به نجف کوچید و از محضر درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ راضی نجفی و سید حسن تُرک بهره جست و به درجه اجتهاد رسید. در ۱۲۸۶ق به زنجان بازگشت. در ۱۲۹۷ق به مکه رفت و در ۱۳۰۰ق به تهران سفر کرد و به تدریس علوم دینی پرداخت. از درآمد املاکی که در اطراف زنجان داشت به خوبی زندگی می‌کرد. در آغاز جنبش مشروطیت به مشروطه‌خواهان وعدۀ بی‌طرفی داد اما همراه شیخ فضل‌الله نوری و آخوند ملامحمد علی آملی به مخالفت با مشروطه‌خواهان برخاست. از آثارش: غایة‌‌المرام، رسالة فی تحلیل‌الامة، مقابس‌الانوار، الذخیرة، مناسک‌الحج، التنقید (تهران، ۱۳۱۶ق)، ایضاح السبل فی التراجیح و التعادل به عربی (تهران، ۱۳۰۸)؛ تحفة القاصد؛ نومة الیقضان؛ طیف‌الخیال و الاجماع؛ کیمیای سعادت به فارسی که ترجمه طهارة الاَعراق ابوعلی مسکویه رازی (تهران، ۱۳۲۰ق) است.