میرزا مسیحا فسایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
میرزا مسیحا فسایی ( - 1127ق)
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا مسیحا فسایی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=
|تاریخ مرگ=1127ق
|دوره زندگی=دورۀ صفویان
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =عالم دینی
|سبک =
|مکتب =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تحفۀ سلیمانیه؛ قصیدة الطنانة؛ حلیة الآداب و حلبة الکتاب؛قصر و اتمام نماز؛ دیوان اشعار فارسی و عربی؛ اثبات واجب و توحید
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}میرزا مسیحا فسایی ( - 1127ق)


عالم دینی شیعی و ادیب ایرانی. با وجود شهرت به اجتهاد در فقه شیعی و علوم دینی، دارای طبع شعر نیز بود. در فارسی «معنی» و در عربی «مسیح» تخلص می‌کرد. مسيحا از علمای دورۀ شاه سليمان و [[سلطان حسین صفوی|سلطان حسين صفوی]] بوده است.
عالم دینی شیعی و ادیب ایرانی. با وجود شهرت به اجتهاد در فقه شیعی و علوم دینی، دارای طبع شعر نیز بود. در فارسی «معنی» و در عربی «مسیح» تخلص می‌کرد. مسيحا از علمای دورۀ [[سلیمان صفوی اول|شاه سليمان]] و [[سلطان حسین صفوی|سلطان حسين صفوی]] بوده است.


نام وی محمد مسیح بن اسماعیل فسایی و مشهور به آخوند مسیحا و میرزا مسیحا فسایی بوده است. با این که همۀ اقوام و پدرانش از اشراف و بزرگان فسا و صاحب مشاغل دیوانی بودند، اما او در ابتدای جوانی زادگاهش را ترک کرد و در شیراز نزد آقا حسین خوانساری به تحصیل علوم دینی پرداخت، تا که موفق به دریافت درجۀ اجتهاد شد. سال‌ها در مقام شیخ‌الاسلامی و امام جماعت فارس بود تا که در سنین بالا در قریۀ فدشکویه (از روستاهای فسا) درگذشت. از وی جز دیوان اشعار، رسالات متعددی در حوزۀ علوم دینی و چند منظومه باقی مانده است.
نام وی محمد مسیح بن اسماعیل فسایی و مشهور به آخوند مسیحا فسایی و میرزا مسیحا فسایی بوده است. با این که همۀ اقوام و پدرانش از اشراف و بزرگان فسا و صاحب مشاغل دیوانی بودند، اما او در ابتدای جوانی زادگاهش را ترک کرد و در شیراز نزد [[آقاحسین خوانساری (۱۰۱۶ـ اصفهان ۱۰۹۸/ ۱۰۹۹ق)|آقاحسین خوانساری]] به تحصیل علوم دینی پرداخت، تا که موفق به دریافت درجۀ [[اجتهاد]] شد. سال‌ها در مقام شیخ‌الاسلامی و امام جماعت فارس بود تا که در سنین بالا در قریۀ فدشکویه (از روستاهای فسا) درگذشت. از وی جز دیوان اشعار، رسالات متعددی در حوزۀ علوم دینی و چند منظومه باقی مانده است.




'''برخی از آثار'''
'''برخی از آثار'''


*''تحفۀ سلیمانیه'': ترجمۀ ارشاد شیخ مفید. سال 1303ق به صورت سنگی در تهران چاپ شده است.
*''تحفۀ سلیمانیه'': ترجمۀ ارشاد [[شیخ مفید]]. سال 1303ق به صورت سنگی در تهران چاپ شده است.
*''قصیدة الطنانة'': شعر عربی در مدح حضرت علی
*''قصیدة الطنانة'': شعر عربی در مدح [[امام علی|حضرت علی]]
*''سفینه''
*''سفینه''
*''حلیة الآداب و حلبة الکتاب''
*''حلیة الآداب و حلبة الکتاب''
خط ۱۹: خط ۴۴:




*[http://fars.irib.ir/-/%D8%A7%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%AF-%D9%85%D8%B3%DB%8C-1 آخوند مسیحا]
*[http://fedeshkoyeh.blogfa.com/post/22 خلاصه زندگی آخوند مسیحای فدشکویی]


<br />
<br />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۵

میرزا مسیحا فسایی
درگذشت 1127ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی عالم دینی
آثار تحفۀ سلیمانیه؛ قصیدة الطنانة؛ حلیة الآداب و حلبة الکتاب؛قصر و اتمام نماز؛ دیوان اشعار فارسی و عربی؛ اثبات واجب و توحید
گروه مقاله دین اسلام

میرزا مسیحا فسایی ( - 1127ق)

عالم دینی شیعی و ادیب ایرانی. با وجود شهرت به اجتهاد در فقه شیعی و علوم دینی، دارای طبع شعر نیز بود. در فارسی «معنی» و در عربی «مسیح» تخلص می‌کرد. مسيحا از علمای دورۀ شاه سليمان و سلطان حسين صفوی بوده است.

نام وی محمد مسیح بن اسماعیل فسایی و مشهور به آخوند مسیحا فسایی و میرزا مسیحا فسایی بوده است. با این که همۀ اقوام و پدرانش از اشراف و بزرگان فسا و صاحب مشاغل دیوانی بودند، اما او در ابتدای جوانی زادگاهش را ترک کرد و در شیراز نزد آقاحسین خوانساری به تحصیل علوم دینی پرداخت، تا که موفق به دریافت درجۀ اجتهاد شد. سال‌ها در مقام شیخ‌الاسلامی و امام جماعت فارس بود تا که در سنین بالا در قریۀ فدشکویه (از روستاهای فسا) درگذشت. از وی جز دیوان اشعار، رسالات متعددی در حوزۀ علوم دینی و چند منظومه باقی مانده است.


برخی از آثار

  • تحفۀ سلیمانیه: ترجمۀ ارشاد شیخ مفید. سال 1303ق به صورت سنگی در تهران چاپ شده است.
  • قصیدة الطنانة: شعر عربی در مدح حضرت علی
  • سفینه
  • حلیة الآداب و حلبة الکتاب
  • قصر و اتمام نماز
  • دیوان اشعار فارسی و عربی
  • اثبات واجب و توحید