استون، فرانسیس ویلیام (۱۸۷۷ـ۱۹۴۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =فرانسیس ویلیام استون | |عنوان =فرانسیس ویلیام استون | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۸: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات =نوبل شیمی (۱۹۲۲) | |جوایز و افتخارات =نوبل شیمی (۱۹۲۲) | ||
|آثار = | |آثار =ایزوتوپ‌ها (۱۹۲۲) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک | |گروه مقاله =فیزیک و مکانیک | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فیزیک‌دان انگلیسی و سازندۀ طیف‌سنج جرمی<ref>mass spectrometer | }} | ||
[[پرونده:11278800.jpg|بندانگشتی|فرانسیس ویلیام استون]] | |||
اَسْتون، فِرانْسیس ویلیام (۱۸۷۷ـ۱۹۴۵)(Aston, Francis William) | |||
فیزیک‌دان انگلیسی و سازندۀ طیف‌سنج جرمی<ref>mass spectrometer | |||
</ref>. طیف‌سنج جرمی [[ایزوتوپ|ایزوتوپ]]<nowiki/>ها را با گسیل یون‌ها یا اتم‌های باردار آن‌ها در میدانی مغناطیسی از هم جدا می‌کند. استون به سبب سهمی که در مطالعات نظریۀ اتمی<ref>atomic theory</ref> و شیمی تجزیه<ref> analytic chemistry </ref> داشت، در ۱۹۲۲ موفق به دریافت [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] شیمی شد. در [[بیرمنگام (انگلستان)|بیرمنگام]] زاده شد و در همان‌جا درس خواند. از ۱۹۱۰ به بعد، در آزمایشگاه کاوندیش<ref>Cavendish Laboratory</ref> [[دانشگاه کیمبریج]] مشغول به کار شد. در این آزمایشگاه، جان تامسون هم در زمینۀ پرتوهای مثبتی تحقیق می‌کرد که در لامپ‌های تخلیۀ گازی<ref> gaseous discharge </ref> تولید می‌شدند. تامسون و آستون اثر میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را بر پرتوهای مثبت بررسی کردند و نشان دادند این پرتوها متناسب با جرم‌شان منحرف می‌شوند. موقعیت مکانی این پرتوها با برخورددادن پرتوهای منحرف‌شده به صفحۀ عکاسی آشکارسازی می‌شد. تصویر تولیدشده روی صفحۀ عکاسی را [[طیف جرمی]]<ref>mass spectrum </ref> و وسیلۀ سنجش آن را [[طیف سنج جرمی|طیف‌سنج جرمی]] می‌نامند. این روش، که در بررسی‌های فیزیک هسته‌ای اهمیتی اساسی یافت، بعدها برای تعیین ساختار ترکیبات آلی<ref>Organic compounds </ref> نیز به‌کار رفت. اَستون ابتدا با بررسی گاز نئون متوجه شد که این گاز متشکل از دو نوع ایزوتوپ است. طی چند سال بعدی، ترکیب ایزوتوپی بیش از ۵۰ عنصر را بررسی، و کتاب ''ایزوتوپ‌ها''<ref>''Isotopes''</ref> را در ۱۹۲۲ منتشر کرد. | </ref>. طیف‌سنج جرمی [[ایزوتوپ|ایزوتوپ]]<nowiki/>ها را با گسیل یون‌ها یا اتم‌های باردار آن‌ها در میدانی مغناطیسی از هم جدا می‌کند. استون به سبب سهمی که در مطالعات نظریۀ اتمی<ref>atomic theory</ref> و شیمی تجزیه<ref> analytic chemistry </ref> داشت، در ۱۹۲۲ موفق به دریافت [[نوبل، جایزه|جایزۀ نوبل]] شیمی شد. در [[بیرمنگام (انگلستان)|بیرمنگام]] زاده شد و در همان‌جا درس خواند. از ۱۹۱۰ به بعد، در آزمایشگاه کاوندیش<ref>Cavendish Laboratory</ref> [[دانشگاه کیمبریج]] مشغول به کار شد. در این آزمایشگاه، جان تامسون هم در زمینۀ پرتوهای مثبتی تحقیق می‌کرد که در لامپ‌های تخلیۀ گازی<ref> gaseous discharge </ref> تولید می‌شدند. تامسون و آستون اثر میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را بر پرتوهای مثبت بررسی کردند و نشان دادند این پرتوها متناسب با جرم‌شان منحرف می‌شوند. موقعیت مکانی این پرتوها با برخورددادن پرتوهای منحرف‌شده به صفحۀ عکاسی آشکارسازی می‌شد. تصویر تولیدشده روی صفحۀ عکاسی را [[طیف جرمی]]<ref>mass spectrum </ref> و وسیلۀ سنجش آن را [[طیف سنج جرمی|طیف‌سنج جرمی]] می‌نامند. این روش، که در بررسی‌های فیزیک هسته‌ای اهمیتی اساسی یافت، بعدها برای تعیین ساختار ترکیبات آلی<ref>Organic compounds </ref> نیز به‌کار رفت. اَستون ابتدا با بررسی گاز نئون متوجه شد که این گاز متشکل از دو نوع ایزوتوپ است. طی چند سال بعدی، ترکیب ایزوتوپی بیش از ۵۰ عنصر را بررسی، و کتاب ''ایزوتوپ‌ها''<ref>''Isotopes''</ref> را در ۱۹۲۲ منتشر کرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۵
| فرانسیس ویلیام استون Francis William Aston | |
|---|---|
| زادروز |
بیرمنگام ۱۸۷۷م |
| درگذشت | ۱۹۴۵م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | بیرمنگام |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| آثار | ایزوتوپ‌ها (۱۹۲۲) |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | نوبل شیمی (۱۹۲۲) |
اَسْتون، فِرانْسیس ویلیام (۱۸۷۷ـ۱۹۴۵)(Aston, Francis William)
فیزیک‌دان انگلیسی و سازندۀ طیف‌سنج جرمی[۱]. طیف‌سنج جرمی ایزوتوپ‌ها را با گسیل یون‌ها یا اتم‌های باردار آن‌ها در میدانی مغناطیسی از هم جدا می‌کند. استون به سبب سهمی که در مطالعات نظریۀ اتمی[۲] و شیمی تجزیه[۳] داشت، در ۱۹۲۲ موفق به دریافت جایزۀ نوبل شیمی شد. در بیرمنگام زاده شد و در همان‌جا درس خواند. از ۱۹۱۰ به بعد، در آزمایشگاه کاوندیش[۴] دانشگاه کیمبریج مشغول به کار شد. در این آزمایشگاه، جان تامسون هم در زمینۀ پرتوهای مثبتی تحقیق می‌کرد که در لامپ‌های تخلیۀ گازی[۵] تولید می‌شدند. تامسون و آستون اثر میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی را بر پرتوهای مثبت بررسی کردند و نشان دادند این پرتوها متناسب با جرم‌شان منحرف می‌شوند. موقعیت مکانی این پرتوها با برخورددادن پرتوهای منحرف‌شده به صفحۀ عکاسی آشکارسازی می‌شد. تصویر تولیدشده روی صفحۀ عکاسی را طیف جرمی[۶] و وسیلۀ سنجش آن را طیف‌سنج جرمی می‌نامند. این روش، که در بررسی‌های فیزیک هسته‌ای اهمیتی اساسی یافت، بعدها برای تعیین ساختار ترکیبات آلی[۷] نیز به‌کار رفت. اَستون ابتدا با بررسی گاز نئون متوجه شد که این گاز متشکل از دو نوع ایزوتوپ است. طی چند سال بعدی، ترکیب ایزوتوپی بیش از ۵۰ عنصر را بررسی، و کتاب ایزوتوپ‌ها[۸] را در ۱۹۲۲ منتشر کرد.