کریستف بالایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کریستف بالایی | |||
|نام =Christophe Balaÿ | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۲ اوت ۱۹۴۹م | |||
|تاریخ مرگ=۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=فرانسوی | |||
|محل زندگی=فرانسه | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=ادبیات تطبیقی- پاریس؛ دیپلم زبان فارسی- مدرسۀ زبان‌های شرقی؛ دکترای عالی در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی | |||
| شغل و تخصص اصلی =مترجم و پژوهشگر و استاد ادبیات فارسی | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =ترجمۀ کتاب‌های منِ گذشته امضا، شعر منثور از یدالله رؤیایی (با همکاری آرش جودکی و عاطفه طاهایی)؛ شاه سیاهپوشان، هوشنگ گلشیری؛ زنان بدون مردان، شهرنوش پارسی پور؛ کلنل، محمود دولت‌آبادی | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =زبانشناسی و ترجمه | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042165888.jpg|جایگزین=کریستف بالایی|بندانگشتی|کریستف بالایی]] | |||
کریستف بالایی ( ۱۲ اوت ۱۹۴۹– ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲م) (Christophe Balaÿ) | کریستف بالایی ( ۱۲ اوت ۱۹۴۹– ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲م) (Christophe Balaÿ) | ||
مترجم، پژوهشگر و استاد فرانسوی ادبیات معاصر فارسی. نقش مهمی در معرفی ادبیات معاصر ایران در فرانسه داشته و آثار بسیاری از ادبیات ایران را به زبان فرانسه ترجمه کرده و کتاب‌هایی نیز در شناخت ادبیات معاصر ایران به چاپ رسانده است. بالایی علاوه بر تلاش و فعالیت‌هایش در زمینه‌های ذکر شده، طی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲م مدیر انجمن ایران‌شناسی فرانسه بوده‌است. | مترجم، پژوهشگر و استاد فرانسوی ادبیات معاصر فارسی. نقش مهمی در معرفی ادبیات معاصر ایران در فرانسه داشته و آثار بسیاری از ادبیات ایران را به زبان فرانسه ترجمه کرده و کتاب‌هایی نیز در شناخت ادبیات معاصر ایران به چاپ رسانده است. بالایی علاوه بر تلاش و فعالیت‌هایش در زمینه‌های ذکر شده، طی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲م مدیر انجمن ایران‌شناسی فرانسه بوده‌است. | ||
پس از اتمام تحصیلاتش در رشتۀ ادبیات فرانسه، به دلیل علاقه به زبان و ادبیات فارسی، در پاریس در رشتۀ ادبیات تطبیقی دکتری گرفت و سپس در مدرسۀ زبان‌های شرقی به تحصیل پرداخت و از آن‌جا نیز در رشتۀ زبان فارسی دیپلم گرفت. در نخستین سال پس از پیروزی انقلاب | پس از اتمام تحصیلاتش در رشتۀ ادبیات فرانسه، به دلیل علاقه به زبان و ادبیات فارسی، در دانشگاه نانتر پاریس<ref>Paris Nanterre University</ref> در رشتۀ ادبیات تطبیقی دکتری گرفت و سپس در مدرسۀ زبان‌های شرقی به تحصیل پرداخت و از آن‌جا نیز در رشتۀ زبان فارسی دیپلم گرفت. در نخستین سال پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، برای پژوهش در متون فارسی، به ایران آمد و تا سال ۱۹۸۳ ابتدا به‌عنوان پژوهشگر و پس از آن در مقام رئیس انجمن ایران‌شناسی فرانسه در تهران، به مطالعه در ادبیات معاصر فارسی پرداخت. پس از بازگشت به فرانسه و دفاع از پایان‌نامه‌اش در مقطع دکترای عالی (با عنوان «تکوین رمان مدرن فارسی»)، به تدریس زبان و ادبیات فارسی در مؤسسۀ لانگ زو و بعدتر در مؤسسه ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی<ref>Institut national des langues et civilisations orientales</ref> (پاریس) پرداخت. | ||
کریستف بالایی پس از یک دوره بیماری، در یکی از شهرهای کوچک جنوب فرانسه درگذشت. | کریستف بالایی علاوه بر کتاب‌هایی که در شناخت ادبیات داستانی فارسی به فرانسوی نوشته و در فرانسه منتشر کرده (از جمله کتاب‌های ''س‍رچ‍ش‍م‍ه های داس‍ت‍ان ک‍وت‍اه فارسی'' و ''پیدایش رمان فارسی'' که برگردان فارسی هردو هم در ایران چاپ شده است) و همچنین چند کتاب درسی برای دانشجویان زبان فارسی فرانسه، آثاری را نیز از اشخاصی چون [[جلال آل احمد]]، [[صمد بهرنگی (تبریز ۱۳۱۸ـ ۱۳۴۷ش)|صمد بهرنگی]]، [[محمود دولت آبادی|محمود دولت‌آبادی]]، [[زویا پیرزاد (آبادان ۱۳۳۱ش)|زویا پیرزاد]]، [[یدالله رویایی|یدالله رؤیایی]]، [[هوشنگ گلشیری|هوشنگ گشیری]]، [[شهرنوش پارسی پور|شهرنوش پارسی‌پور]] و [[فریبا وفی]] به فرانسوی برگردانده و در کشورش منتشر کرده است. | ||
کریستف بالایی پس از یک دوره بیماری، در یکی از شهرهای کوچک جنوب فرانسه درگذشت. | |||
'''برخی از ترجمه‌های او''' | |||
* ''منِ گذشته امضا''، شعر منثور از یدالله رؤیایی (با همکاری آرش جودکی و عاطفه طاهایی) | |||
* ''شاه سیاهپوشان'' (هوشنگ گلشیری) | |||
* ''زنان بدون مردان'' (شهرنوش پارسی‌پور) | |||
* ''کلنل'' (محمود دولت‌آبادی) | |||
* ''رازی در کوچه‌ها'' (فریبا وفی) | |||
* ''طعم گس خرمالو'' (زویا پیرزاد) | |||
* ''چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم'' (زویا پیرزاد) | |||
* ''یک روز مانده به عید پاک'' (زویا پیرزاد) | |||
* ''مثل همهٔ عصرها'' (زویا پیرزاد) | |||
---- | |||
* [https://www.cgie.org.ir/fa/news/267310/%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%81-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA https://www.cgie.org.ir] | |||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۹
| کریستف بالایی Christophe Balaÿ | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲ اوت ۱۹۴۹م |
| درگذشت | ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲م |
| محل زندگی | فرانسه |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | ادبیات تطبیقی- پاریس؛ دیپلم زبان فارسی- مدرسۀ زبان‌های شرقی؛ دکترای عالی در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | مترجم و پژوهشگر و استاد ادبیات فارسی |
| آثار | ترجمۀ کتاب‌های منِ گذشته امضا، شعر منثور از یدالله رؤیایی (با همکاری آرش جودکی و عاطفه طاهایی)؛ شاه سیاهپوشان، هوشنگ گلشیری؛ زنان بدون مردان، شهرنوش پارسی پور؛ کلنل، محمود دولت‌آبادی |
| گروه مقاله | زبانشناسی و ترجمه |
کریستف بالایی ( ۱۲ اوت ۱۹۴۹– ۳۱ ژوئیه ۲۰۲۲م) (Christophe Balaÿ)
مترجم، پژوهشگر و استاد فرانسوی ادبیات معاصر فارسی. نقش مهمی در معرفی ادبیات معاصر ایران در فرانسه داشته و آثار بسیاری از ادبیات ایران را به زبان فرانسه ترجمه کرده و کتاب‌هایی نیز در شناخت ادبیات معاصر ایران به چاپ رسانده است. بالایی علاوه بر تلاش و فعالیت‌هایش در زمینه‌های ذکر شده، طی سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲م مدیر انجمن ایران‌شناسی فرانسه بوده‌است.
پس از اتمام تحصیلاتش در رشتۀ ادبیات فرانسه، به دلیل علاقه به زبان و ادبیات فارسی، در دانشگاه نانتر پاریس[۱] در رشتۀ ادبیات تطبیقی دکتری گرفت و سپس در مدرسۀ زبان‌های شرقی به تحصیل پرداخت و از آن‌جا نیز در رشتۀ زبان فارسی دیپلم گرفت. در نخستین سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برای پژوهش در متون فارسی، به ایران آمد و تا سال ۱۹۸۳ ابتدا به‌عنوان پژوهشگر و پس از آن در مقام رئیس انجمن ایران‌شناسی فرانسه در تهران، به مطالعه در ادبیات معاصر فارسی پرداخت. پس از بازگشت به فرانسه و دفاع از پایان‌نامه‌اش در مقطع دکترای عالی (با عنوان «تکوین رمان مدرن فارسی»)، به تدریس زبان و ادبیات فارسی در مؤسسۀ لانگ زو و بعدتر در مؤسسه ملی زبان‌ها و تمدن‌های شرقی[۲] (پاریس) پرداخت. کریستف بالایی علاوه بر کتاب‌هایی که در شناخت ادبیات داستانی فارسی به فرانسوی نوشته و در فرانسه منتشر کرده (از جمله کتاب‌های س‍رچ‍ش‍م‍ه های داس‍ت‍ان ک‍وت‍اه فارسی و پیدایش رمان فارسی که برگردان فارسی هردو هم در ایران چاپ شده است) و همچنین چند کتاب درسی برای دانشجویان زبان فارسی فرانسه، آثاری را نیز از اشخاصی چون جلال آل احمد، صمد بهرنگی، محمود دولت‌آبادی، زویا پیرزاد، یدالله رؤیایی، هوشنگ گشیری، شهرنوش پارسی‌پور و فریبا وفی به فرانسوی برگردانده و در کشورش منتشر کرده است.
کریستف بالایی پس از یک دوره بیماری، در یکی از شهرهای کوچک جنوب فرانسه درگذشت.
برخی از ترجمه‌های او
- منِ گذشته امضا، شعر منثور از یدالله رؤیایی (با همکاری آرش جودکی و عاطفه طاهایی)
- شاه سیاهپوشان (هوشنگ گلشیری)
- زنان بدون مردان (شهرنوش پارسی‌پور)
- کلنل (محمود دولت‌آبادی)
- رازی در کوچه‌ها (فریبا وفی)
- طعم گس خرمالو (زویا پیرزاد)
- چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم (زویا پیرزاد)
- یک روز مانده به عید پاک (زویا پیرزاد)
- مثل همهٔ عصرها (زویا پیرزاد)