جانکارلو جیانینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042166177.jpg|جایگزین=جانکارلو جیانینی|بندانگشتی|جانکارلو جیانینی]] | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =جانکارلو جیانینی | |||
|نام =Giancarlo Giannini | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=لا اسپزیا 1 اوت 1942م | |||
|تاریخ مرگ= | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایتالیایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=دیپلم مهندسی الکترونیک (شهر ناپل)؛ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات =جایزۀ بهترین بازیگر مرد جشنوارۀ کن 1973 | |||
|آثار =عشق و هرج‌ومرج؛ هفت خوشگل؛ میمی فلزکار به افتخار زخمی شد؛ ماجرای موری؛ بی‌گناه؛ بیماری تلخ؛ تقلید؛ دریافت‌کننده جاسوس بود | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042166177.jpg|جایگزین=جانکارلو جیانینی|بندانگشتی|جانکارلو جیانینی]] | |||
جانکارلو جیانینی (لا اسپزیا 1 اوت 1942م - ) (Giancarlo Giannini) | جانکارلو جیانینی (لا اسپزیا 1 اوت 1942م - ) (Giancarlo Giannini) | ||
بازیگر ایتالیایی. تحصیلاتش را پس از دریافت دیپلم مهندسی الکترونیک (در شهر ناپل)، در رشتۀ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) ادامه داد و در سال 1963م فارغ‌التحصیل شد. در ۱۹۶۱ کار صحنه‌ای را با حضور در ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night's Dream''</ref> آغاز کرد و سپس در آثار دیگری روی صحنه رفت؛ از جمله در نقش رومئو در اجرای تئاتری [[فرانکو زفیر لی|فرانکو زفیرلی]] از [[رومیو و ژولیت|رومئو و ژولیت]]. در ۱۹۶۵ وارد سینما شد و یک سال بعد با ایفای نقش در یکی از نمایشنامه‌های لینا ورتمولر<ref>Lina Wertmüller</ref> همکاری‌اش با این کارگردان نامدار را آغاز کرد که منجر به بازی در رشته‌ای از فیلم‌های بعدی او شد. او اغلب قهرمان افسرده و تراژیک / کمیک این فیلم‌ها بود، که نظامی را که نمی‌توانست درک کند یا بپذیرد، پس می‌زد. به خاطر ایفای نقش در فیلم ''عشق و هرج‌ومرج''<ref>''Love and Anarchy''</ref> مورد تحسین زیاد منتقدان قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جایزۀ [[فهرست بازیگران برندۀ جایزۀ کن|بهترین بازیگر جشنوارۀ کن]] را دریافت کرد. سپس با نقش پیچیدۀ «پاسکوالینو»، یکی از زندانیان اردوگاه‌های اجباری که در تلاشی نومیدانه برای بقا، تن به خفت و خواری می‌دهد (در ''هفت خوشگلِ''<ref>''Seven Beauties''</ref> ورتمولر) بار دیگر با کاندیدایی دریافت [[جایزه اسکار|اسکار]] بهترین بازیگر مرد، موفقیت بزرگی کسب کرد. جیانینی در نخستین فیلم آمریکایی ورتمولر، ''شبی پر از باران''<ref>''A Night Full of Rain''</ref>، نیز ظاهر شد که شکستی انتقادی و تجاری بود و منجر به لغو قرارداد آمریکایی ورتمولر با [[برادران وارنر]] شد. | بازیگر ایتالیایی. تحصیلاتش را پس از دریافت دیپلم مهندسی الکترونیک (در شهر ناپل)، در رشتۀ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) ادامه داد و در سال 1963م فارغ‌التحصیل شد. در ۱۹۶۱ کار صحنه‌ای را با حضور در ''رؤیای شب نیمۀ تابستان''<ref>''A Midsummer Night's Dream''</ref> آغاز کرد و سپس در آثار دیگری روی صحنه رفت؛ از جمله در نقش رومئو در اجرای تئاتری [[فرانکو زفیر لی|فرانکو زفیرلی]] از [[رومیو و ژولیت|رومئو و ژولیت]]. در ۱۹۶۵ وارد سینما شد و یک سال بعد با ایفای نقش در یکی از نمایشنامه‌های لینا ورتمولر<ref>Lina Wertmüller</ref> همکاری‌اش با این کارگردان نامدار را آغاز کرد که منجر به بازی در رشته‌ای از فیلم‌های بعدی او شد. او اغلب قهرمان افسرده و تراژیک/کمیک این فیلم‌ها بود، که نظامی را که نمی‌توانست درک کند یا بپذیرد، پس می‌زد. به خاطر ایفای نقش در فیلم ''عشق و هرج‌ومرج''<ref>''Love and Anarchy''</ref> مورد تحسین زیاد منتقدان قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جایزۀ [[فهرست بازیگران برندۀ جایزۀ کن|بهترین بازیگر جشنوارۀ کن]] را دریافت کرد. سپس با نقش پیچیدۀ «پاسکوالینو»، یکی از زندانیان اردوگاه‌های اجباری که در تلاشی نومیدانه برای بقا، تن به خفت و خواری می‌دهد (در ''هفت خوشگلِ''<ref>''Seven Beauties''</ref> ورتمولر) بار دیگر با کاندیدایی دریافت [[جایزه اسکار|اسکار]] بهترین بازیگر مرد، موفقیت بزرگی کسب کرد. جیانینی در نخستین فیلم آمریکایی ورتمولر، ''شبی پر از باران''<ref>''A Night Full of Rain''</ref>، نیز ظاهر شد که شکستی انتقادی و تجاری بود و منجر به لغو قرارداد آمریکایی ورتمولر با [[برادران وارنر]] شد. | ||
جیانینی طی حدود 55 سال فعالیت در سینما در بیش از 120 فیلم سینمایی بازی کرده و علاوه بر این در دوبلۀ ده‌ها فیلم سینمایی به عنوان صداپیشه همکاری کرده است. | جیانینی طی حدود 55 سال فعالیت در سینما در بیش از 120 فیلم سینمایی بازی کرده و علاوه بر این در دوبلۀ ده‌ها فیلم سینمایی به عنوان صداپیشه همکاری کرده است. | ||
جیانینی هنرپیشۀ کمدی بااستعدادی است با اندامی کوچک و چشم‌های سبز و پراحساس که به لطف همکاری‌های متعددش با لینا ورتمولر به شهرت رسید. ورتمولر چهرۀ بیانگر شخصیت [[چارلی چاپلین|چاپلین]]<nowiki/>وار او را با علاقۀ خاصی فیلمبرداری می‌کرد و در نماهای درشت وافر، حساسیت بازیگر را به نمایش درمی‌آورد. در ''میمی فلزکار به افتخار زخمی شد''<ref>''Mimì metallurgico ferito nell'onore''</ref>، یک کمدی بی‌پردۀ سیاسی، یک فلزساز کله‌شق و نه چندان باهوش بود. در ''عشق و هرج‌ومرج'' آنارشیستی روستایی که برای کشتن [[موسولینی، بنیتو (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)|موسولینی]] به رم می‌آید. در ''گم‌گشته''، ملوانی از طبقۀ کارگر که همراه مافوق مؤنث و ثروتمندش در جزیره‌ای گرفتار می‌آید. اوج ترکیب تراژدی و بزن بکوب در کار او در ''هفت خوشگل'' است. جایی که بازی‌اش هم‌زمان هم نشاط‌آور و هم و عجیب تأثیرگذار و غم‌انگیز جلوه می‌کند. جیانینی برای کارگردانان دیگری مثل مائورو بولونینی<ref>Mauro Bolognini</ref> (''ماجرای موری''<ref>''The Murri Affair''</ref>)، ماریو مونیچلی<ref>Mario Monicelli</ref> (''عاشقان و دروغگویان'') و [[لوکینو ویسکونتی|لوكينو ويسکونتی]] (بی‌گناه<ref>L'innocente</ref>) هم بازی کرده است. علاوه بر این به کار دوبلۀ صدای نقش‌های اصلی فیلم‌های آمریکایی برای بازار داخلی ایتالیا نیز می‌پرداخته است. وی سابقۀ کارگردانی فیلم سینمایی را نیز در کارنامه‌اش دارد. | |||
'''برخی دیگر از آثار سینمایی''' | |||
* ''آنتسیو''<ref>''Anzio'' </ref> ([[ادوارد دمیتریک]]<ref>Edward Dmytryk</ref>- 1968) | |||
* ''راز سانتا ویتوریا''<ref>''The Secret of Santa Vittoria''</ref> (استنلی ارل کریمر<ref>Stanley Earl Kramer</ref>- 1969) | |||
* ''مثلث پیتزا<ref>''The Pizza Triangle''</ref>/ حسادت به شکل ایتالیایی'' (اتوره اسکولا<ref>Ettore Scola</ref>- 1970) | |||
* ''بطن سیاه رتیل''<ref>''Black Belly of the Tarantula''</ref> (پائولو کاوارا<ref>Paolo Cavara</ref>- 1971) | |||
* ''اولین شب آرامش''<ref>''La prima notte di quiete''</ref> (والریو زورلینی<ref>Valerio Zurlini</ref>- 1972) | |||
* ''دشمنی خونین''<ref>''Blood Feud''</ref> (لینا ورتمولر<ref>Lina Wertmüller</ref>- 1978) | |||
*''اسنک بار بوداپست''<ref>''Snack Bar Budapest''</ref> (تینتو براس<ref>Tinto Brass</ref>- 1988) | |||
*''سرخ خونی''<ref><bdi>''Blood Red''</bdi></ref> (پیتر مسترسون<ref>Peter Masterson</ref>- 1989) | |||
*''بیماری تلخ''<ref>''Il male oscuro''</ref> (ماریو مونیچلی- 1990) | |||
*''جووانی فالکونه''<ref>''Giovanni Falcone''</ref> (جوزپه فررا<ref>Giuseppe Ferrara</ref>- 1993) | |||
*''تقلید''<ref>''Mimic'' </ref> (گی‌یرمو دل تورو<ref>Guillermo del Toro</ref>- 1997) | |||
*''شبی با عشق سابرینا''<ref>''Una noche con Sabrina Love''</ref> (آلخاندرو اگرستی<ref>Alejandro Agresti</ref>- 2000) | |||
*''هانیبال''<ref>''Hannibal''</ref> ([[ریدلی اسکات]]- 2001) | |||
*''میدان پنج ماه''<ref>''Five Moons Square''</ref> (رنتسو مارتینلی<ref>Renzo Martinelli</ref>- 2003) | |||
*''کازینو رویال''<ref>''Casino Royale''</ref> (مارتین کمبل<ref>Martin Campbell</ref>- 2006) | |||
*''قمارباز فناناپذیر''<ref>''The Gambler Who Wouldn't Die''</ref> (کارگردان و بازیگر- 2013) | |||
*''دریافت‌کننده جاسوس بود''<ref>''The Catcher Was a Spy''</ref> (بن لوین<ref>Ben Lewin</ref>- 2018) | |||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:سینما]] | |||
[[رده:جهان - اشخاص]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۳
| جانکارلو جیانینی Giancarlo Giannini | |
|---|---|
| زادروز |
لا اسپزیا 1 اوت 1942م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم مهندسی الکترونیک (شهر ناپل)؛ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | عشق و هرج‌ومرج؛ هفت خوشگل؛ میمی فلزکار به افتخار زخمی شد؛ ماجرای موری؛ بی‌گناه؛ بیماری تلخ؛ تقلید؛ دریافت‌کننده جاسوس بود |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ بهترین بازیگر مرد جشنوارۀ کن 1973 |
جانکارلو جیانینی (لا اسپزیا 1 اوت 1942م - ) (Giancarlo Giannini)
بازیگر ایتالیایی. تحصیلاتش را پس از دریافت دیپلم مهندسی الکترونیک (در شهر ناپل)، در رشتۀ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) ادامه داد و در سال 1963م فارغ‌التحصیل شد. در ۱۹۶۱ کار صحنه‌ای را با حضور در رؤیای شب نیمۀ تابستان[۱] آغاز کرد و سپس در آثار دیگری روی صحنه رفت؛ از جمله در نقش رومئو در اجرای تئاتری فرانکو زفیرلی از رومئو و ژولیت. در ۱۹۶۵ وارد سینما شد و یک سال بعد با ایفای نقش در یکی از نمایشنامه‌های لینا ورتمولر[۲] همکاری‌اش با این کارگردان نامدار را آغاز کرد که منجر به بازی در رشته‌ای از فیلم‌های بعدی او شد. او اغلب قهرمان افسرده و تراژیک/کمیک این فیلم‌ها بود، که نظامی را که نمی‌توانست درک کند یا بپذیرد، پس می‌زد. به خاطر ایفای نقش در فیلم عشق و هرج‌ومرج[۳] مورد تحسین زیاد منتقدان قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جایزۀ بهترین بازیگر جشنوارۀ کن را دریافت کرد. سپس با نقش پیچیدۀ «پاسکوالینو»، یکی از زندانیان اردوگاه‌های اجباری که در تلاشی نومیدانه برای بقا، تن به خفت و خواری می‌دهد (در هفت خوشگلِ[۴] ورتمولر) بار دیگر با کاندیدایی دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد، موفقیت بزرگی کسب کرد. جیانینی در نخستین فیلم آمریکایی ورتمولر، شبی پر از باران[۵]، نیز ظاهر شد که شکستی انتقادی و تجاری بود و منجر به لغو قرارداد آمریکایی ورتمولر با برادران وارنر شد.
جیانینی طی حدود 55 سال فعالیت در سینما در بیش از 120 فیلم سینمایی بازی کرده و علاوه بر این در دوبلۀ ده‌ها فیلم سینمایی به عنوان صداپیشه همکاری کرده است.
جیانینی هنرپیشۀ کمدی بااستعدادی است با اندامی کوچک و چشم‌های سبز و پراحساس که به لطف همکاری‌های متعددش با لینا ورتمولر به شهرت رسید. ورتمولر چهرۀ بیانگر شخصیت چاپلین‌وار او را با علاقۀ خاصی فیلمبرداری می‌کرد و در نماهای درشت وافر، حساسیت بازیگر را به نمایش درمی‌آورد. در میمی فلزکار به افتخار زخمی شد[۶]، یک کمدی بی‌پردۀ سیاسی، یک فلزساز کله‌شق و نه چندان باهوش بود. در عشق و هرج‌ومرج آنارشیستی روستایی که برای کشتن موسولینی به رم می‌آید. در گم‌گشته، ملوانی از طبقۀ کارگر که همراه مافوق مؤنث و ثروتمندش در جزیره‌ای گرفتار می‌آید. اوج ترکیب تراژدی و بزن بکوب در کار او در هفت خوشگل است. جایی که بازی‌اش هم‌زمان هم نشاط‌آور و هم و عجیب تأثیرگذار و غم‌انگیز جلوه می‌کند. جیانینی برای کارگردانان دیگری مثل مائورو بولونینی[۷] (ماجرای موری[۸])، ماریو مونیچلی[۹] (عاشقان و دروغگویان) و لوكينو ويسکونتی (بی‌گناه[۱۰]) هم بازی کرده است. علاوه بر این به کار دوبلۀ صدای نقش‌های اصلی فیلم‌های آمریکایی برای بازار داخلی ایتالیا نیز می‌پرداخته است. وی سابقۀ کارگردانی فیلم سینمایی را نیز در کارنامه‌اش دارد.
برخی دیگر از آثار سینمایی
- آنتسیو[۱۱] (ادوارد دمیتریک[۱۲]- 1968)
- راز سانتا ویتوریا[۱۳] (استنلی ارل کریمر[۱۴]- 1969)
- مثلث پیتزا[۱۵]/ حسادت به شکل ایتالیایی (اتوره اسکولا[۱۶]- 1970)
- بطن سیاه رتیل[۱۷] (پائولو کاوارا[۱۸]- 1971)
- اولین شب آرامش[۱۹] (والریو زورلینی[۲۰]- 1972)
- دشمنی خونین[۲۱] (لینا ورتمولر[۲۲]- 1978)
- اسنک بار بوداپست[۲۳] (تینتو براس[۲۴]- 1988)
- سرخ خونی[۲۵] (پیتر مسترسون[۲۶]- 1989)
- بیماری تلخ[۲۷] (ماریو مونیچلی- 1990)
- جووانی فالکونه[۲۸] (جوزپه فررا[۲۹]- 1993)
- تقلید[۳۰] (گی‌یرمو دل تورو[۳۱]- 1997)
- شبی با عشق سابرینا[۳۲] (آلخاندرو اگرستی[۳۳]- 2000)
- هانیبال[۳۴] (ریدلی اسکات- 2001)
- میدان پنج ماه[۳۵] (رنتسو مارتینلی[۳۶]- 2003)
- کازینو رویال[۳۷] (مارتین کمبل[۳۸]- 2006)
- قمارباز فناناپذیر[۳۹] (کارگردان و بازیگر- 2013)
- دریافت‌کننده جاسوس بود[۴۰] (بن لوین[۴۱]- 2018)
- ↑ A Midsummer Night's Dream
- ↑ Lina Wertmüller
- ↑ Love and Anarchy
- ↑ Seven Beauties
- ↑ A Night Full of Rain
- ↑ Mimì metallurgico ferito nell'onore
- ↑ Mauro Bolognini
- ↑ The Murri Affair
- ↑ Mario Monicelli
- ↑ L'innocente
- ↑ Anzio
- ↑ Edward Dmytryk
- ↑ The Secret of Santa Vittoria
- ↑ Stanley Earl Kramer
- ↑ The Pizza Triangle
- ↑ Ettore Scola
- ↑ Black Belly of the Tarantula
- ↑ Paolo Cavara
- ↑ La prima notte di quiete
- ↑ Valerio Zurlini
- ↑ Blood Feud
- ↑ Lina Wertmüller
- ↑ Snack Bar Budapest
- ↑ Tinto Brass
- ↑ Blood Red
- ↑ Peter Masterson
- ↑ Il male oscuro
- ↑ Giovanni Falcone
- ↑ Giuseppe Ferrara
- ↑ Mimic
- ↑ Guillermo del Toro
- ↑ Una noche con Sabrina Love
- ↑ Alejandro Agresti
- ↑ Hannibal
- ↑ Five Moons Square
- ↑ Renzo Martinelli
- ↑ Casino Royale
- ↑ Martin Campbell
- ↑ The Gambler Who Wouldn't Die
- ↑ The Catcher Was a Spy
- ↑ Ben Lewin