صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق) | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |||
|نام =صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار=پزشک تنکابنی | |||
|لقب= | |||
|زادروز=سلیمان‌آباد 1274ق | |||
|تاریخ مرگ=تنکابن 1351ق | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایرانی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =طبیب | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =معالجۀ امراض اطفال؛ جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات؛ مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء؛ تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی؛ حاشیه بر کتاب قانونچه؛ حاشیه بر قانون ابوعلی سینا | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =پزشکی | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق) Sadraldin Abumohammad Musa Tonekaboni | |||
(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب و شاعر ایرانی دورۀ قاجار و پهلوی اول. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم داروشناسی<ref>Pharmacologie</ref> فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکر او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند. | |||
'''کتاب‌شناسی''' (گزیدۀ آثار) | '''کتاب‌شناسی''' (گزیدۀ آثار) | ||
| خط ۱۲: | خط ۳۹: | ||
* ''تعليقاتی بر الفاخر فی الطب'' [[رازی، محمد بن زکریا (ری ۲۵۱ـ۳۱۳ق)|محمد بن زکریا رازی]] | * ''تعليقاتی بر الفاخر فی الطب'' [[رازی، محمد بن زکریا (ری ۲۵۱ـ۳۱۳ق)|محمد بن زکریا رازی]] | ||
* ''حاشیه بر کتاب [[قانونچه]]'' | * ''حاشیه بر کتاب [[قانونچه]]'' | ||
* ''حاشیه بر [[ | * ''حاشیه بر [[القانون (کتاب)|قانون]] [[ابوعلی سینا]]'' | ||
* ''حاشیه بر شرح نفیس'' | * ''حاشیه بر شرح نفیس'' | ||
* ''حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن'' | * ''حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن'' | ||
* ''حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض'' | * ''حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض'' | ||
---- | |||
* ''دانشمندان مازندران''، گلبرار رئیسی آتنی؛ ساری، 1384 | |||
* ''بزرگان تنکابن''، محمد سمامی حائری؛ انتشارات کتابخانۀ عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، 1372 | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:پزشکی]] | [[رده:پزشکی]] | ||
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | [[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۸
| صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی | |
|---|---|
| زادروز |
سلیمان‌آباد 1274ق |
| درگذشت | تنکابن 1351ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | طبیب |
| آثار | معالجۀ امراض اطفال؛ جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات؛ مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء؛ تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی؛ حاشیه بر کتاب قانونچه؛ حاشیه بر قانون ابوعلی سینا |
| گروه مقاله | پزشکی |
صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق) Sadraldin Abumohammad Musa Tonekaboni
(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب و شاعر ایرانی دورۀ قاجار و پهلوی اول. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم داروشناسی[۱] فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکر او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند.
کتاب‌شناسی (گزیدۀ آثار)
- حملۀ حسینیه؛ منظوم به سبک شاهنامه فردوسی
- معالجۀ امراض اطفال
- فرهنگ و معانی
- جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات
- مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء
- تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی
- حاشیه بر کتاب قانونچه
- حاشیه بر قانون ابوعلی سینا
- حاشیه بر شرح نفیس
- حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن
- حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض
- دانشمندان مازندران، گلبرار رئیسی آتنی؛ ساری، 1384
- بزرگان تنکابن، محمد سمامی حائری؛ انتشارات کتابخانۀ عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، 1372
- ↑ Pharmacologie