صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق)
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =
|نام =صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=پزشک تنکابنی
|لقب=
|زادروز=سلیمان‌آباد 1274ق
|تاریخ مرگ=تنکابن 1351ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =طبیب
|سبک =
|مکتب =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =معالجۀ امراض اطفال؛ جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات؛ مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء؛ تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی؛ حاشیه بر کتاب قانونچه؛ حاشیه بر قانون ابوعلی سینا
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق)   Sadraldin Abumohammad Musa Tonekaboni


(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب و شاعر ایرانی. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم داروشناسی<ref>Pharmacologie</ref> فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکر او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند.       
(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب و شاعر ایرانی دورۀ قاجار و پهلوی اول. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم داروشناسی<ref>Pharmacologie</ref> فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکر او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند.       




خط ۱۴: خط ۳۹:
* ''تعليقاتی بر الفاخر فی الطب'' [[رازی، محمد بن زکریا (ری ۲۵۱ـ۳۱۳ق)|محمد بن زکریا رازی]]  
* ''تعليقاتی بر الفاخر فی الطب'' [[رازی، محمد بن زکریا (ری ۲۵۱ـ۳۱۳ق)|محمد بن زکریا رازی]]  
* ''حاشیه بر کتاب [[قانونچه]]''  
* ''حاشیه بر کتاب [[قانونچه]]''  
* ''حاشیه بر [[قانون (القانون) (کتاب)|قانون]] [[ابوعلی سینا]]''  
* ''حاشیه بر [[القانون (کتاب)|قانون]] [[ابوعلی سینا]]''
* ''حاشیه بر شرح نفیس''  
* ''حاشیه بر شرح نفیس''  
* ''حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن''  
* ''حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن''  
* ''حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض''  
* ''حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض''  
----
* ''دانشمندان مازندران''، گلبرار رئیسی آتنی؛ ساری، 1384
* ''بزرگان تنکابن''، محمد سمامی حائری؛ انتشارات کتابخانۀ عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، 1372


----
<references />
<references />
[[رده:پزشکی]]
[[رده:پزشکی]]
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۸

صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی
زادروز سلیمان‌آباد 1274ق
درگذشت تنکابن 1351ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی طبیب
آثار معالجۀ امراض اطفال؛ جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات؛ مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء؛ تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی؛ حاشیه بر کتاب قانونچه؛ حاشیه بر قانون ابوعلی سینا
گروه مقاله پزشکی

صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق) Sadraldin Abumohammad Musa Tonekaboni

(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب و شاعر ایرانی دورۀ قاجار و پهلوی اول. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم داروشناسی[۱] فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکر او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند.


کتاب‌شناسی (گزیدۀ آثار)

  • حملۀ حسینیه؛ منظوم به سبک شاهنامه فردوسی
  • معالجۀ امراض اطفال
  • فرهنگ و معانی
  • جامع‌المجربات و جنگ‌المجربات
  • مراثی حضرت امام حسین سیدالشهداء
  • تعليقاتی بر الفاخر فی الطب محمد بن زکریا رازی
  • حاشیه بر کتاب قانونچه
  • حاشیه بر قانون ابوعلی سینا
  • حاشیه بر شرح نفیس
  • حاشیه بر تحفۀ حكيم مؤمن
  • حاشیه بر منتهى الأغراض فی علم الامراض



  • دانشمندان مازندران، گلبرار رئیسی آتنی؛ ساری، 1384
  • بزرگان تنکابن، محمد سمامی حائری؛ انتشارات کتابخانۀ عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، 1372



  1. Pharmacologie