آشفته دزفولی، محمدباقر (دزفول ۱۲۱۷ـ۱۳۳۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Added English title to display title and first line) |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
Ashofte Dezfouli, Mohammad Bagher | {{جعبه زندگینامه|عنوان=محمدباقر آشفته دزفولی|نام=Mohammad Bagher Ashofte Dezfouli|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=فصیح‌السلطنه|زادروز=دزفول ۱۲۱۷ق|تاریخ مرگ=۱۳۳۱ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=ضیاءالمنیر (تهران، ۱۳۲۸ق)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آشفتۀ دِزفولی، محمدباقر (دزفول ۱۲۱۷ـ۱۳۳۱ق) Ashofte Dezfouli, Mohammad Bagher | ||
<br/> (ملقب به فصیح‌السلطنه) شاعر [[صوفی|صوفی]]<nowiki/>مسلک ایرانی. در کسوت درویشی به گشت و گذار در ایران پرداخت. در [[مازندران]] اسیر [[ترکمن|ترکمنان]] شد، اما پس از چند ماه از بند آنان گریخت و به [[مشهد، شهر|مشهد]] رفت و دو سال در بقعۀ خواجه‌ربیع گوشه گزید و به [[ریاضت]] نشست. مدتی را در [[کرمانشاه، شهر|کرمانشاه]] گذراند و پس از آن در [[تهران، شهر|تهران]] اقامت کرد. سرانجام در راه [[نجف]] درگذشت. شماری از اشعارش را که در مدح ائمۀ اطهار (ع) است در دفتری به نام ''ضیاءالمنیر'' به چاپ رساند (تهران، ۱۳۲۸ق). | |||
<br /> | |||
| | ||
---- | |||
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۴
| محمدباقر آشفته دزفولی Mohammad Bagher Ashofte Dezfouli | |
|---|---|
| زادروز |
دزفول ۱۲۱۷ق |
| درگذشت | ۱۳۳۱ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| لقب | فصیح‌السلطنه |
| آثار | ضیاءالمنیر (تهران، ۱۳۲۸ق) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
آشفتۀ دِزفولی، محمدباقر (دزفول ۱۲۱۷ـ۱۳۳۱ق) Ashofte Dezfouli, Mohammad Bagher
(ملقب به فصیح‌السلطنه) شاعر صوفی‌مسلک ایرانی. در کسوت درویشی به گشت و گذار در ایران پرداخت. در مازندران اسیر ترکمنان شد، اما پس از چند ماه از بند آنان گریخت و به مشهد رفت و دو سال در بقعۀ خواجه‌ربیع گوشه گزید و به ریاضت نشست. مدتی را در کرمانشاه گذراند و پس از آن در تهران اقامت کرد. سرانجام در راه نجف درگذشت. شماری از اشعارش را که در مدح ائمۀ اطهار (ع) است در دفتری به نام ضیاءالمنیر به چاپ رساند (تهران، ۱۳۲۸ق).