آیه تداین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
آیۀ تدایُن  
آیۀ تدایُن  


<br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.
<br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین [[آیه|آیۀ]] قرآن. در این آیه [[خدا|خداوند]] به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند [[قرض]] و [[رهن]] در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.
----
 




<br><!--10290800-->
<br><!--10290800-->
----
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:علوم قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷


آیۀ تدایُن


(یا: مداینه؛ دَین) در قرآن، سورۀ بقره، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.