آی تیمور، محمد (حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آی‌تِیمور، محمد (حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق) Aytimur, Mohammad<br><p> | |||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=محمد آی تیمور|نام=Mohammad Aytimur|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ ایران|دوره=حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
آی‌تِیمور، محمد (حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق) Aytimur, Mohammad<br><p>سومین فرمانروا از سلسلۀ شیعی‌مذهب [[سربداران]]. در برخی مآخذ، او را از غلامان خواجه [[وجیه الدین مسعود|وجیه‌الدین مسعود سربداری]]، که به‌سبب خدماتش مورد لطف او بوده است، و در مآخذ دیگر از غلامان فضل‌الله باشتینی، پدر وجیه‌الدین، دانسته‌اند. آی‌تیمور، پس از مسعود سربداری، فرمانروای منطقه‌ای شد که [[سبزوار، شهر|سبزوار]] و [[نیشابور، شهر|نیشابور]] و اطراف آن را تا [[باشتین]] شامل بود و با فتوحاتش توانست به اقتدار خود بیفزاید، و برای تثبیت موقعیتش، به سربداران اموال بسیار داد و چون به تودۀ مردم اتکا می‌کرد، شیخیان به تحریک [[علی شمس الدین ( ـ۷۵۳ق)|خواجه عل شمس‌الدین]] (از بزرگان سربداری) با او دشمن شدند و سرانجام وی را از کار برکنار و زندانی کردند و به فرمان خواجه علی شمس‌الدین به‌‌قتل رساندند و [[کلو اسفندیار|کُلو اسفندیار]] را به فرمانروایی برگزیدند.</p> | |||
<br><!--10277400--> | <br><!--10277400--> | ||
---- | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت مغول تا صفویه]] | [[رده:ایران از حکومت مغول تا صفویه]] | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]] | [[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۸
| محمد آی تیمور Mohammad Aytimur | |
|---|---|
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| دوره | حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
آی‌تِیمور، محمد (حک: ۷۴۵ـ۷۴۷ق) Aytimur, Mohammad
سومین فرمانروا از سلسلۀ شیعی‌مذهب سربداران. در برخی مآخذ، او را از غلامان خواجه وجیه‌الدین مسعود سربداری، که به‌سبب خدماتش مورد لطف او بوده است، و در مآخذ دیگر از غلامان فضل‌الله باشتینی، پدر وجیه‌الدین، دانسته‌اند. آی‌تیمور، پس از مسعود سربداری، فرمانروای منطقه‌ای شد که سبزوار و نیشابور و اطراف آن را تا باشتین شامل بود و با فتوحاتش توانست به اقتدار خود بیفزاید، و برای تثبیت موقعیتش، به سربداران اموال بسیار داد و چون به تودۀ مردم اتکا می‌کرد، شیخیان به تحریک خواجه عل شمس‌الدین (از بزرگان سربداری) با او دشمن شدند و سرانجام وی را از کار برکنار و زندانی کردند و به فرمان خواجه علی شمس‌الدین به‌‌قتل رساندند و کُلو اسفندیار را به فرمانروایی برگزیدند.