امامزاده سید علاء الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
امامزاده سیّد علاءِ‌الدّین<br> | امامزاده سیّد علاءِ‌الدّین<br> | ||
<p>مقبرۀ سید علاء‌الدین حسین، برادر حضرت شاه‌چراغ و از راویان موثق [[شیعه]]، در محله آستانۀ شیراز. در تاریخ بنیان اولیۀ این بنا و بانی آن اختلاف است. در منابع مختلف، بانی مقبره را قتلغ‌خان دانسته‌اند که احتمالاً در قرون ۸ و ۹ق والی شیراز بوده است. بعضی دیگر بانی را اتابک بن ابوبکر بن سعد زنگی، در قرن ۷ق، و برخی میرزا علی، در دورۀ [[صفویه|صفوی]]، می‌دانند. قدیمی‌ترین کتیبه‌های موجود در بنا دو کتیبه در گنبدخانۀ آن است که تاریخ‌های ۹۲۳ق و ۹۴۳ق دارد. بنا در دوره‌های مختلف بازسازی و تزیین شده است. در ۱۳۳۰ش، گنبد بنا را با اسکلت فلزی بازسازی و سطح خارجی آن را مشابه طرح قدیمش کاشی‌کاری کردند. سطح داخلی گنبد در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] به امر قوام‌الملک آینه‌کاری شده است.</p> | <p>مقبرۀ سید علاء‌الدین حسین، برادر حضرت شاه‌چراغ و از راویان موثق [[شیعه]]، در محله آستانۀ شیراز. در تاریخ بنیان اولیۀ این بنا و بانی آن اختلاف است. در منابع مختلف، بانی مقبره را قتلغ‌خان دانسته‌اند که احتمالاً در قرون ۸ و ۹ق والی شیراز بوده است. بعضی دیگر بانی را اتابک بن ابوبکر بن سعد زنگی، در قرن ۷ق، و برخی میرزا علی، در دورۀ [[صفویه|صفوی]]، می‌دانند. قدیمی‌ترین کتیبه‌های موجود در بنا دو کتیبه در گنبدخانۀ آن است که تاریخ‌های ۹۲۳ق و ۹۴۳ق دارد. بنا در دوره‌های مختلف بازسازی و تزیین شده است. در ۱۳۳۰ش، گنبد بنا را با اسکلت فلزی بازسازی و سطح خارجی آن را مشابه طرح قدیمش کاشی‌کاری کردند. سطح داخلی گنبد در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] به امر قوام‌الملک آینه‌کاری شده است.</p> | ||
<p>از عناصر چشمگیر معماری امامزاده به ازاره، سنگ‌های بی‌نظیر مرمر، کاشی‌کاری، آیینه‌کاری، دو جفت در منبت کاری شده، مقرنس‌کاری و معرق‌کاری آن می‌توان اشاره کرد.</p> | |||
---- | |||
<br><!--11487000--> | <br><!--11487000--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۱
امامزاده سیّد علاءِ‌الدّین
مقبرۀ سید علاء‌الدین حسین، برادر حضرت شاه‌چراغ و از راویان موثق شیعه، در محله آستانۀ شیراز. در تاریخ بنیان اولیۀ این بنا و بانی آن اختلاف است. در منابع مختلف، بانی مقبره را قتلغ‌خان دانسته‌اند که احتمالاً در قرون ۸ و ۹ق والی شیراز بوده است. بعضی دیگر بانی را اتابک بن ابوبکر بن سعد زنگی، در قرن ۷ق، و برخی میرزا علی، در دورۀ صفوی، می‌دانند. قدیمی‌ترین کتیبه‌های موجود در بنا دو کتیبه در گنبدخانۀ آن است که تاریخ‌های ۹۲۳ق و ۹۴۳ق دارد. بنا در دوره‌های مختلف بازسازی و تزیین شده است. در ۱۳۳۰ش، گنبد بنا را با اسکلت فلزی بازسازی و سطح خارجی آن را مشابه طرح قدیمش کاشی‌کاری کردند. سطح داخلی گنبد در دورۀ قاجار به امر قوام‌الملک آینه‌کاری شده است.
از عناصر چشمگیر معماری امامزاده به ازاره، سنگ‌های بی‌نظیر مرمر، کاشی‌کاری، آیینه‌کاری، دو جفت در منبت کاری شده، مقرنس‌کاری و معرق‌کاری آن می‌توان اشاره کرد.