ایذه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| موقعیت = ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان | | موقعیت = ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان | ||
| جمعیت = | | جمعیت = 119,399نفر (1395ش) | ||
| نوع اقلیم = معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک | | نوع اقلیم = معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا = ۸۳۵متر | ||
| تولیدات و صنایع مهم = | | تولیدات و صنایع مهم = | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم =پل سنگی ایذج، غار سلطان یا غار سلیمان | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
}}ایذِه، شهر | }}ایذِه، شهر | ||
[[پرونده:11675200- 2.jpg|بندانگشتی|سراسرنمایی از شهر ایذه]] | |||
[[File:11675200.jpg|thumb|شيرهای سنگی سنبل مردان بزرگ و شجاع، روستای سوسن ایذه]] | |||
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن 119,399نفر است (1395ش). | |||
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن | |||
از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است. | از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۰
| ایذه، شهر | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | خوزستان |
| شهرستان | ایذه |
| جمعیت | 119,399نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان |
| نوع اقلیم | معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۸۳۵متر |
| برخی بناهای مهم | پل سنگی ایذج، غار سلطان یا غار سلیمان |
ایذِه، شهر
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن 119,399نفر است (1395ش).
از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می‌رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می‌شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال‌امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه‌های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده‌اند، نقوش برجسته و کتیبه‌های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان‌های تاریخی و دیدنی ایذه است.