برازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:عبدالحسین 1برازنده.jpg|بندانگشتی|عبدالحسین برازنده]] | |||
نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد [[درویش خان|درویش‌خان]] در تهران آموخت و یافته‌های استادان [[اصفهان]] را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|جلال‌تاج اصفهانی]] در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات [[گرامافون]] و [[افتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش)|علیرضا افتخاری]] در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است. | برازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش)<br/> [[File:12159300.jpg|thumb|عبدالحسین برازنده]] | ||
نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد [[درویش خان|درویش‌خان]] در تهران آموخت و یافته‌های استادان [[اصفهان، شهر|اصفهان]] را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را [[تاج اصفهانی، جلال (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|جلال‌تاج اصفهانی]] در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات [[گرامافون]] و [[افتخاری، علیرضا (اصفهان ۱۳۳۵ش)|علیرضا افتخاری]] در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۲
| عبدالحسین برازنده | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان ۱۲۷۲ش |
| درگذشت | ۱۳۵۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده |
| گروه مقاله | موسیقی |
برازنده، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۲ـ ۱۳۵۰ش)
نوازندۀ تار، نواساز، و مدرّس موسیقی ایرانی. نواختن تار را نزد درویش‌خان در تهران آموخت و یافته‌های استادان اصفهان را نیز در اجرا و ساخت آثار خود به‌‌کار گرفت. شهرت او به‌‌سبب خلّاقیت بسیار و ساخت آثار ماندگار در قالب آهنگ‌ترانه (موسیقی با کلام) است و در نوازندگی شهرت چندانی ندارد. مشهورترین آثار او را جلال‌تاج اصفهانی در سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۱۶ در صفحات گرامافون و علیرضا افتخاری در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به‌‌صورت آلبوم‌هایی، اجرا و ضبط کرده‌اند و برگزیدۀ آثار او نیز به‌کوشش فرزندش، جمشید برازنده، در آلبوم‌هایی با صدای علیرضا افتخاری ضبط شده است.