رور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:River-ruhr-essen-kettwig.jpg|بندانگشتی|رود رور در اسن-کتویگ]] | |||
رور (Ruhr) | رور (Ruhr) | ||
رودی در [[آلمان]]<ref>Germany</ref>، به‌طول ۲۳۵ کیلومتر. از کوه‌های روتارگبیرگه<ref>Rothaargebirge Mountains | رودی در [[آلمان]]<ref>Germany</ref>، به‌طول ۲۳۵ کیلومتر. از کوه‌های روتارگبیرگه<ref>Rothaargebirge Mountains | ||
</ref>، در مرز شرقی [[نورد راین ـ وستفالن|نورد راین‌ـ وستفالن]]<ref>North Rhine-Westphalia </ref>، سرچشمه می‌گیرد، و در سمت غرب جریان می‌یابد و در [[دوسبورگ]]<ref>Duisburg </ref> به [[راین]]<ref>Rhine</ref> می‌پیوندد. درّۀ رور، که منطقۀ صنعتی شهری است، دارای صنایع پتروشیمی، خودروسازی، و استخراج آهن، فولاد و زغال‌سنگ در دوسبورگ و [[دورتموند]]<ref>Dortmund </ref> است. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ سربازان فرانسوی و بلژیکی این منطقه را اشغال کردند تا آلمان را به پرداخت غرامت به موجب [[پیمان ورسای]]<ref>Treaty of Versailles </ref> وادار کنند. در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref>، بخش رور، که برای صنعت آلمان جنبۀ حیاتی داشت، به‌شدت بمباران شد. [[متفقین]]<ref>Allies</ref> به‌منظور راه‌انداختن سیل، هفت سدّ این رود را بارها بمباران کردند، اما همۀ حمله‌ها بی‌نتیجه ماند. کنترل منطقه به‌دست متفقین از ۱۹۴۵ با تأسیس جامعۀ زغال‌سنگ و فولاد اروپا<ref>European Coal and Steel Community</ref> (۱۹۵۲) پایان یافت. پس از [[جنگ جهانی اول]]، کارخانه‌های رور مجبور شدند به تولیدات غیر نظامی بپردازند. این وضع تا ۱۹۳۳ ادامه داشت؛ در آن زمان صنایع جنگی بار دیگر راه‌اندازی شدند. در جنگ جهانی دوم، این منطقه هدف مهم بمب‌افکن‌های متفقین بود. | </ref>، در مرز شرقی [[نورد راین ـ وستفالن|نورد راین‌ـ وستفالن]]<ref>North Rhine-Westphalia </ref>، سرچشمه می‌گیرد، و در سمت غرب جریان می‌یابد و در [[دوسبورگ]]<ref>Duisburg </ref> به [[راین]]<ref>Rhine</ref> می‌پیوندد. درّۀ رور، که منطقۀ صنعتی شهری است، دارای صنایع پتروشیمی، خودروسازی، و استخراج آهن، فولاد و زغال‌سنگ در دوسبورگ و [[دورتموند]]<ref>Dortmund </ref> است. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ سربازان فرانسوی و بلژیکی این منطقه را اشغال کردند تا آلمان را به پرداخت غرامت به موجب [[پیمان ورسای]]<ref>Treaty of Versailles </ref> وادار کنند. در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref>، بخش رور، که برای صنعت آلمان جنبۀ حیاتی داشت، به‌شدت بمباران شد. [[متفقین]]<ref>Allies</ref> به‌منظور راه‌انداختن سیل، هفت سدّ این رود را بارها بمباران کردند، اما همۀ حمله‌ها بی‌نتیجه ماند. کنترل منطقه به‌دست متفقین از ۱۹۴۵ با تأسیس جامعۀ زغال‌سنگ و فولاد اروپا<ref>European Coal and Steel Community</ref> (۱۹۵۲) پایان یافت. پس از [[جنگ جهانی اول]]<ref>World War I</ref>، کارخانه‌های رور مجبور شدند به تولیدات غیر نظامی بپردازند. این وضع تا ۱۹۳۳ ادامه داشت؛ در آن زمان صنایع جنگی بار دیگر راه‌اندازی شدند. در جنگ جهانی دوم، این منطقه هدف مهم بمب‌افکن‌های متفقین بود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۶
رور (Ruhr)
رودی در آلمان[۱]، به‌طول ۲۳۵ کیلومتر. از کوه‌های روتارگبیرگه[۲]، در مرز شرقی نورد راین‌ـ وستفالن[۳]، سرچشمه می‌گیرد، و در سمت غرب جریان می‌یابد و در دوسبورگ[۴] به راین[۵] می‌پیوندد. درّۀ رور، که منطقۀ صنعتی شهری است، دارای صنایع پتروشیمی، خودروسازی، و استخراج آهن، فولاد و زغال‌سنگ در دوسبورگ و دورتموند[۶] است. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ سربازان فرانسوی و بلژیکی این منطقه را اشغال کردند تا آلمان را به پرداخت غرامت به موجب پیمان ورسای[۷] وادار کنند. در جنگ جهانی دوم[۸]، بخش رور، که برای صنعت آلمان جنبۀ حیاتی داشت، به‌شدت بمباران شد. متفقین[۹] به‌منظور راه‌انداختن سیل، هفت سدّ این رود را بارها بمباران کردند، اما همۀ حمله‌ها بی‌نتیجه ماند. کنترل منطقه به‌دست متفقین از ۱۹۴۵ با تأسیس جامعۀ زغال‌سنگ و فولاد اروپا[۱۰] (۱۹۵۲) پایان یافت. پس از جنگ جهانی اول[۱۱]، کارخانه‌های رور مجبور شدند به تولیدات غیر نظامی بپردازند. این وضع تا ۱۹۳۳ ادامه داشت؛ در آن زمان صنایع جنگی بار دیگر راه‌اندازی شدند. در جنگ جهانی دوم، این منطقه هدف مهم بمب‌افکن‌های متفقین بود.