شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =کورنل وایلد
|عنوان =عبدالحسین شهنازی
|نام =Cornel Wilde
|نام =  
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م
|زادروز=تهران ۱۲۸۴ش
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م
|تاریخ مرگ=۱۳۲۷ش
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان
| شغل و تخصص اصلی =تارنواز
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
خط ۱۸: خط ۱۸:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =سینما
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|فعالیت‌های مهم =از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد
|رشته =
|رشته =
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br>
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br>
[[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، برادرش، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]] بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام ''امید نوبهاری''، ترانه‌هایی چون ''جلوۀ گل''، و ''مِی اگرش شور افکن نظری است'' که [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]] آن را با شعری از [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهی معیری]] خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و [[بدیع زاده، سید جواد (تهران ۱۲۸۲ـ ۱۳۵۸ش)|سید جواد بدیع‌زاده]]. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.</p>
[[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|عبدالحسين شهنازی|407x407پیکسل]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|عبدالحسين شهنازی]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، برادرش، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]] بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام ''امید نوبهاری''، ترانه‌هایی چون ''جلوۀ گل''، و ''مِی اگرش شور افکن نظری است'' که [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]] آن را با شعری از [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهی معیری]] خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و [[بدیع زاده، سید جواد (تهران ۱۲۸۲ـ ۱۳۵۸ش)|سید جواد بدیع‌زاده]]. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.</p>
<br><!--26167200-->
<br><!--26167200-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۹

عبدالحسین شهنازی
زادروز تهران ۱۲۸۴ش
درگذشت ۱۳۲۷ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی تارنواز
فعالیت‌های مهم از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد
گروه مقاله موسیقی

شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)

عبدالحسين شهنازی
عبدالحسين شهنازی

تارنواز ایرانی. از شاگردان علی‌اکبر شهنازی، برادرش، و باقرخان رامشگر بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام امید نوبهاری، ترانه‌هایی چون جلوۀ گل، و مِی اگرش شور افکن نظری است که بنان آن را با شعری از رهی معیری خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون اقبال آذر و سید جواد بدیع‌زاده. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.