چلیابینسک، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | {{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | ||
| کشور = | | کشور = روسیه | ||
| نام فارسی = چلیابینسک | | نام فارسی = چلیابینسک | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| شهرستان = | | شهرستان = | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| موقعیت = در | | موقعیت = در فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب یِکاترینبورگ | ||
| جمعیت = 1,130,132 نفر (2010) | | جمعیت = 1,130,132 نفر (2010) | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| تولیدات و صنایع مهم = مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی | | تولیدات و صنایع مهم = مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم = | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۰
| چلیابینسک، شهر | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | چلیابینسک |
| نام لاتین | Chelyabinsk |
| جمعیت | 1,130,132 نفر (2010) |
| موقعیت | در فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب یِکاترینبورگ |
| تولیدات و صنایع مهم | مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی |
| استان یا ایالت | چلیابینسک |
| مساحت | ۵۳۰ کیلومتر مربع |
.jpg)
چِلْیابینسْک، شهر (Chelyabinsk)
مرکز اداری، اقتصادی و فرهنگی استان (ناحیۀ) چِلْیابینسک، در فدراسیون روسیه[۱]، به فاصلۀ ۲۴۰کیلومتری جنوب یِکاترینبورگ[۲]، در ساحل رود میاس[۳]. 1,130,132 نفر جمعیت (2010) و ۵۳۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. مرکز بزرگ صنعتی اورال[۴] و مرکز مهم خطوط راه‌آهن است. صنایع اصلی و مهم آن عبارت‌اند از مهندسی (شامل ساخت ماشین‌آلات) و تولید فولاد، آهن، آلومینیوم و گدازش روی. نیروگاه بزرگی نیز در نزدیکی آن احداث شده است. حوضۀ[۵] مهم زغال‌سنگ چلیابینسک (که از ۱۹۰۶ بهره‌برداری از آن آغاز شد). پس‌مانده‌های کارخانۀ پلوتونیوم[۶] شهر، آن را به مکانی با بیشترین میزان رادیواکتیو در جهان تبدیل کرده است. چلیابینسک، روستای سابق تاتارنشین، در ۱۷۳۶ به قلعه‌ای قزاق‌نشین[۷] تبدیل شد. احداث راه‌آهن سراسری سیبری[۸]، که در ۱۸۸۶ از این‌جا آغاز شد، اهمیت تجاری شهر را آشکار کرد. نخستین کارخانه‌های آردسازی و تعمیرگاه لوکوموتیو در این زمان در اطراف شهر ساخته شدند و چلیابینسک جانشین تیومن[۹] به‌منزلۀ دروازۀ سیبری[۱۰] برای صادرات و واردات کالا و مهاجرت شد. توسعۀ صنعتی طبق برنامۀ پنج‌سالۀ استالین[۱۱] در دهۀ ۱۹۳۰ و جابه‌جایی کارخانه‌ها در جریان جنگ جهانی دوم سبب رشد بیشتر شهر شد.