ینی سی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
یِنی‌سِی (Yenisey)<br/> (یا: ینی‌سئی) از رودهای مهم [[روسیه]]، به‌طول ۴,۱۰۰ کیلومتر. از [[سایان، کوه های|کوه''''''های سایان]]<ref>Sayan Mountains</ref>، در ناحیۀ آسیایی [[تووا، جمهوری خودمختار|تووا]]<ref>Tuva</ref>، سرچشمه می''''''گیرد، با جریان''''''یافتن در جهت شمال، جلگۀ سیبری را می''''''پیماید و به [[اقیانوس شمالگان]]<ref>Arctic Ocean</ref> می''''''ریزد .حوضۀ آبریز آن ۲,۵۸۰,۰۰۰ کیلومتر مربع است. کشتی''''''رانی تقریباً در سراسر طول این رود امکان''''''پذیر است و شهرهای ساحلی مهم آن عبارت''''''اند از دودینکا<ref>Dudinka</ref>، ایگارکا<ref>Igarka</ref>، و [[کراسنویارسک، شهر|کراسنویارسک]]<ref>Krasnoyarsk</ref>. ينی''''''سی در بالارودهای خود، رودی کوهستانی با سواحل سنگلاخ و تنداب است؛ از پایین کراسنویارسک تا دودینکا، درۀ پهناوری را تشکیل می''''''دهد که زمین''''''های پست سیبری غربی را از فلات سیبری مرکزی جدا کرده است. ریزابه''''''های اصلی آن عبارت''''''اند از [[آنگارا]]<ref>Angara</ref>، پودکامنایا تونگوسکا<ref>Podkamennaya Tunguska</ref>، و نیژنیانا تونگوسکا<ref>Nizhnyana Tunguska</ref> . رود ینی''''''سی'''''' بین اواخر اکتبر و اوایل ژوئن در پایین''''''رود، و بین اواسط نوامبر تا اواخر آوریل در بالارود یخ می''''''بندد. از این رود برای حمل و نقل الوار، غلات، و زغال''''''سنگ استفاده می''''''کنند و کشتی''''''های بزرگ تا ایگارکا در آن رفت''''''وآمد دارند. در مسیر آن چند نیروگاه آبی احداث شده است. نخستین''''''بار روس''''''ها ناحیۀ ینی''''''سی را در قرن ۱۶ کشف کردند و در قرن ۱۷ مهاجران در حوضۀ آن ساکن شدند. در زمان حکومت شوروی، این ناحیه [[اردوگاه کار اجباری]] بود (← [[نوریلسک|نوریلسک]]). | یِنی‌سِی (Yenisey)<br/> (یا: ینی‌سئی) از رودهای مهم [[روسیه]]<ref>Russia</ref>، به‌طول ۴,۱۰۰ کیلومتر. از [[سایان، کوه های|کوه''''''های سایان]]<ref>Sayan Mountains</ref>، در ناحیۀ آسیایی [[تووا، جمهوری خودمختار|تووا]]<ref>Tuva</ref>، سرچشمه می''''''گیرد، با جریان''''''یافتن در جهت شمال، جلگۀ سیبری را می''''''پیماید و به [[اقیانوس شمالگان]]<ref>Arctic Ocean</ref> می''''''ریزد .حوضۀ آبریز آن ۲,۵۸۰,۰۰۰ کیلومتر مربع است. کشتی''''''رانی تقریباً در سراسر طول این رود امکان''''''پذیر است و شهرهای ساحلی مهم آن عبارت''''''اند از دودینکا<ref>Dudinka</ref>، ایگارکا<ref>Igarka</ref>، و [[کراسنویارسک، شهر|کراسنویارسک]]<ref>Krasnoyarsk</ref>. ينی''''''سی در بالارودهای خود، رودی کوهستانی با سواحل سنگلاخ و تنداب است؛ از پایین کراسنویارسک تا دودینکا، درۀ پهناوری را تشکیل می''''''دهد که زمین''''''های پست سیبری غربی را از فلات سیبری مرکزی جدا کرده است. ریزابه''''''های اصلی آن عبارت''''''اند از [[آنگارا]]<ref>Angara</ref>، پودکامنایا تونگوسکا<ref>Podkamennaya Tunguska</ref>، و نیژنیانا تونگوسکا<ref>Nizhnyana Tunguska</ref> . رود ینی''''''سی'''''' بین اواخر اکتبر و اوایل ژوئن در پایین''''''رود، و بین اواسط نوامبر تا اواخر آوریل در بالارود یخ می''''''بندد. از این رود برای حمل و نقل الوار، غلات، و زغال''''''سنگ استفاده می''''''کنند و کشتی''''''های بزرگ تا ایگارکا در آن رفت''''''وآمد دارند. در مسیر آن چند نیروگاه آبی احداث شده است. نخستین''''''بار روس''''''ها ناحیۀ ینی''''''سی را در قرن ۱۶ کشف کردند و در قرن ۱۷ مهاجران در حوضۀ آن ساکن شدند. در زمان حکومت شوروی، این ناحیه [[اردوگاه کار اجباری]]<ref>concentration camp</ref> بود (← [[نوریلسک|نوریلسک]]). | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۴
یِنی‌سِی (Yenisey)
(یا: ینی‌سئی) از رودهای مهم روسیه[۱]، به‌طول ۴,۱۰۰ کیلومتر. از کوه‌های سایان[۲]، در ناحیۀ آسیایی تووا[۳]، سرچشمه می‌گیرد، با جریان‌یافتن در جهت شمال، جلگۀ سیبری را می‌پیماید و به اقیانوس شمالگان[۴] می‌ریزد .حوضۀ آبریز آن ۲,۵۸۰,۰۰۰ کیلومتر مربع است. کشتی‌رانی تقریباً در سراسر طول این رود امکان‌پذیر است و شهرهای ساحلی مهم آن عبارت‌اند از دودینکا[۵]، ایگارکا[۶]، و کراسنویارسک[۷]. ينی‌سی در بالارودهای خود، رودی کوهستانی با سواحل سنگلاخ و تنداب است؛ از پایین کراسنویارسک تا دودینکا، درۀ پهناوری را تشکیل می‌دهد که زمین‌های پست سیبری غربی را از فلات سیبری مرکزی جدا کرده است. ریزابه‌های اصلی آن عبارت‌اند از آنگارا[۸]، پودکامنایا تونگوسکا[۹]، و نیژنیانا تونگوسکا[۱۰] . رود ینی‌سی بین اواخر اکتبر و اوایل ژوئن در پایین‌رود، و بین اواسط نوامبر تا اواخر آوریل در بالارود یخ می‌بندد. از این رود برای حمل و نقل الوار، غلات، و زغال‌سنگ استفاده می‌کنند و کشتی‌های بزرگ تا ایگارکا در آن رفت‌وآمد دارند. در مسیر آن چند نیروگاه آبی احداث شده است. نخستین‌بار روس‌ها ناحیۀ ینی‌سی را در قرن ۱۶ کشف کردند و در قرن ۱۷ مهاجران در حوضۀ آن ساکن شدند. در زمان حکومت شوروی، این ناحیه اردوگاه کار اجباری[۱۱] بود (← نوریلسک).