سقط جنین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سقط خود به خود.''' عده‌ای از زنان به صورت عادتی در چند ماه اول بارداری جنین خود را سقط می‌کنند. در برخی موارد، علت این امر شل بودن گردن رحم و باز شدن تا به هنگام آن است. موجود اختلال در سیستم غدد درون‌ریز<ref>endocrine</ref> از دیگر عوامل این گونه سلطه است، اما نتایج حاصل از درمان‌های هورمونی این فرضیه تایید نمی‌کنند. اولین علامت سقط خون‌ریزی مهبلی است. این مرحله تهدید به سقط نامیده می‌شود، ولی سقط در این مرحله اجتناب‌ناپذیر نیست. سپس دردهای منظم شروع می‌شوند که با باز شدن دهانه رحم<ref>Cervix</ref> و احساس زایمان همراه است. ممکن است رحم کاملاً تخلیه و خون‌ریزی قطع شود و علایم پایان یابند ولی غالباً رحم به طور کامل تخلیه نمی‌شود و خون‌ریزی شدیدی شروع می‌شود که زندگی زن باردار را به مخاطره می‌اندازد. درمان تهدید به سقط<ref>threatened abortion</ref> قرار دادن بیمار به حالت درازکش و استراحت است. در اکثر موارد دوره حاملگی به روال طبیعی ادامه می‌یابد. برای درمان سقط غیر قابل اجتناب<ref>inevitable abortion</ref>، تخلیه سریع رحم، تسکین بیمار و جایگزینی خون از دست‌رفته لازم است. مهم‌ترین عوارض سقط عبارت‌اند از خون‌ریزی و عفونت چرکی.

[[رده:فیزیولوژی، اصطلاحات و محصولات]]