خط میخی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
خط میخی (cuneiform)
خط میخی (cuneiform)


خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان<ref>Sumerian</ref> آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در بین‌النهرین به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی<ref>Babylonian</ref>ها، عیلامیان<ref>Elamites</ref>، حِتّی‌ها<ref>Hittites</ref>، ‌ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار گئورک گروتفند<ref>George Grotefend</ref> در 1802 و سپس هنری راولینسون<ref>Henry Rawlinson</ref>، خاورشناس بریتانیایی، در 1846 قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره هخامنشیان، به‌ویژه کتیبۀ بیستون از منابع اصلی تاریخ ایران باستان است.
خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان<ref>Sumerian</ref> آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در [[بین النهرین|بین‌النهرین]] به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی<ref>Babylonian</ref>ها، عیلامیان<ref>Elamites</ref>، حِتّی‌ها<ref>Hittites</ref>، ‌ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار [[گروتفند، گیورگ (۱۷۷۵ـ۱۸۵۳)|گئورک گروتفند]]<ref>George Grotefend</ref> در 1802م و سپس [[راولینسون، هنری (۱۸۱۰ـ۱۸۹۵)|هنری راولینسون]]<ref>Henry Rawlinson</ref>، خاورشناس بریتانیایی، در 1846م قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره [[هخامنشیان]]، به‌ویژه کتیبۀ [[بیستون، محوطه باستانی|بیستون]] از منابع اصلی تاریخ [[ایران باستان]] است.
 
 
----
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:الفبا و خط]]
[[رده:الفبا و خط]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۱

خط میخی (cuneiform)

خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان[۱] آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در بین‌النهرین به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی[۲]ها، عیلامیان[۳]، حِتّی‌ها[۴]، ‌ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار گئورک گروتفند[۵] در 1802م و سپس هنری راولینسون[۶]، خاورشناس بریتانیایی، در 1846م قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره هخامنشیان، به‌ویژه کتیبۀ بیستون از منابع اصلی تاریخ ایران باستان است.



  1. Sumerian
  2. Babylonian
  3. Elamites
  4. Hittites
  5. George Grotefend
  6. Henry Rawlinson