فاس وی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
فاس وِی (Fosse Way) | فاس وِی (Fosse Way) | ||
(یا: فاسوِی<ref>Fosseway</ref>) جادۀ نظامیِ رومی در [[انگلستان]]، از لینکلن در شمال به [[اگزتر|اِگزِتِر]]<ref>Exeter | (یا: فاسوِی<ref>Fosseway</ref>) جادۀ نظامیِ رومی در [[انگلستان]]<ref>United Kingdom</ref>، از لینکلن در شمال به [[اگزتر|اِگزِتِر]]<ref>Exeter | ||
</ref>، نقطه‌ای در [[دون|دِوُن]]<ref>Devon </ref>، در ساحل جنوبی. این جاده واتلینگ استریت<ref>Watling Street </ref> را در نقطه‌ای معروف به «مرکز انگلستان» قطع می‌کرد و در حقیقت بربرهای شمال و غرب را از جنوب شرقی جدا می‌ساخت. این جاده در سال‌های آغازین کشورگشایی رومیان احتمالاً نقشِ مرز را ایفا می‌کرد و تا زمانی که جنگ به [[ویلز]]<ref>Wales</ref> سرایت کرد، شاید به‌منزلۀ حد نهایی استان در‌نظر گرفته می‌شد. از فاس وی تا دوره‌های جدید نیز همچنان استفاده می‌شد و یکی از چهار «جادۀ سلطنتی» بریتانیای قرن ۱۱م به‌شمار می‌رفت. نامش را از خندق (فاس) یا گودالی گرفته بود که در هر طرف جاده احداث کرده بودند تا جاده همواره خشک باقی بماند. | </ref>، نقطه‌ای در [[دون|دِوُن]]<ref>Devon </ref>، در ساحل جنوبی. این جاده واتلینگ استریت<ref>Watling Street </ref> را در نقطه‌ای معروف به «مرکز انگلستان» قطع می‌کرد و در حقیقت بربرهای شمال و غرب را از جنوب شرقی جدا می‌ساخت. این جاده در سال‌های آغازین کشورگشایی رومیان احتمالاً نقشِ مرز را ایفا می‌کرد و تا زمانی که جنگ به [[ویلز]]<ref>Wales</ref> سرایت کرد، شاید به‌منزلۀ حد نهایی استان در‌نظر گرفته می‌شد. از فاس وی تا دوره‌های جدید نیز همچنان استفاده می‌شد و یکی از چهار «جادۀ سلطنتی» بریتانیای قرن ۱۱م به‌شمار می‌رفت. نامش را از خندق (فاس) یا گودالی گرفته بود که در هر طرف جاده احداث کرده بودند تا جاده همواره خشک باقی بماند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۲
فاس وِی (Fosse Way)
(یا: فاسوِی[۱]) جادۀ نظامیِ رومی در انگلستان[۲]، از لینکلن در شمال به اِگزِتِر[۳]، نقطه‌ای در دِوُن[۴]، در ساحل جنوبی. این جاده واتلینگ استریت[۵] را در نقطه‌ای معروف به «مرکز انگلستان» قطع می‌کرد و در حقیقت بربرهای شمال و غرب را از جنوب شرقی جدا می‌ساخت. این جاده در سال‌های آغازین کشورگشایی رومیان احتمالاً نقشِ مرز را ایفا می‌کرد و تا زمانی که جنگ به ویلز[۶] سرایت کرد، شاید به‌منزلۀ حد نهایی استان در‌نظر گرفته می‌شد. از فاس وی تا دوره‌های جدید نیز همچنان استفاده می‌شد و یکی از چهار «جادۀ سلطنتی» بریتانیای قرن ۱۱م به‌شمار می‌رفت. نامش را از خندق (فاس) یا گودالی گرفته بود که در هر طرف جاده احداث کرده بودند تا جاده همواره خشک باقی بماند.