زرآباد، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «زرآباد، شهرستان (County) Zarabad واقع در جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان، به مرکزیت شهر زرآباد. در تقسیمات کشوری 1316ش، چابهار یکی از شهرستان‌های تابع استان مکران شد و در آن دوره منطقۀ زرآباد از توابع چابهار بود؛ با تشکیل استان ه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Zarabad|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=سیستان و بلوچستان|شهرستان=|بخش=بخش‌های مرکزی، و کاروان|موقعیت=جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان|جمعیت=حدود 20,000نفر (1395ش)|نوع اقلیم=گرم و مرطوب|ارتفاع از سطح دریا=حدود 25متر (در مرکز شهرستان)|تولیدات و صنایع مهم=موز، هندوانه و سایر میوه‌های جالیزی، پاپایا، گواوا، انبه، کنار، چیکو آلوئه‌ورا و خرما|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=شهر زرآباد}} | |||
زرآباد، شهرستان (County) Zarabad | زرآباد، شهرستان (County) Zarabad | ||
واقع در جنوب غربی استان [[سیستان و بلوچستان]]، به مرکزیت شهر زرآباد. در تقسیمات کشوری 1316ش، چابهار یکی از شهرستان‌های تابع استان مکران شد و در آن دوره منطقۀ زرآباد از توابع چابهار بود؛ با تشکیل استان هشتم در مرداد همان سال، چابهار به عنوان بخش، تابع شهرستان خاش گردید؛ در مرداد 1326ش، حوزۀ بلوچستان به مرکزیت زاهدان تشکیل شد و چابهار به عنوان فرمانداری با دو بخش به نام‌های نیکشهر و دشتیاری در آن قرار گرفت؛ در تقسیمات کشوری شهریور 1355ش، شهرستان چابهار به مرکزیت شهر | واقع در جنوب غربی استان [[سیستان و بلوچستان]]، به مرکزیت شهر زرآباد. در تقسیمات کشوری 1316ش، [[چابهار، شهرستان|چابهار]] یکی از شهرستان‌های تابع استان [[مکران|مکران]] شد و در آن دوره منطقۀ زرآباد از توابع چابهار بود؛ با تشکیل استان هشتم در مرداد همان سال، چابهار به عنوان بخش، تابع [[خاش، شهرستان|شهرستان خاش]] گردید؛ در مرداد 1326ش، حوزۀ بلوچستان به مرکزیت [[زاهدان، شهر|زاهدان]] تشکیل شد و چابهار به عنوان فرمانداری با دو بخش به نام‌های نیکشهر و دشتیاری در آن قرار گرفت؛ در تقسیمات کشوری شهریور 1355ش، شهرستان چابهار به مرکزیت [[چابهار، شهر|شهر چابهار]]، مشتمل بر چهار بخش و چهار شهر و شانزده دهستان، تابع استان سیستان و بلوچستان، و زرآباد از دهستان‌های بخش مرکزی آن بود؛ در 1381ش دهستان‌های زرآباد شرقی و زرآباد غربی از بخش مرکزی شهرستان چابهار جدا و به بخش ارتقاء یافت؛ در 1384ش بخش کنارک تبدیل به شهرستان شد و به همراه بخش زرآباد و دهستان‌های آن از ترکیب این شهرستان خارج گردید؛ در اواخر سال 1388ش با تجمیع روستاهای جهلو<ref>Jahelu</ref> و زرآباد در بخش زرآبادِ شهرستان کنارک<ref>Konarak</ref>، شهر زرآباد تشکیل شد؛ و نهایتاً بخش زرآباد با تغییراتی داخلی، بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 13 تیر 1400ش، با انتزاع از شهرستان کنارک به شهرستان ارتقاء یافت. شهرستان زرآباد متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با 74 روستای مسکونی) و 1 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های زرآباد شرقی و اسماعیل‌چات، به مرکزیت شهر زرآباد)، و بخش کاروان (مشتمل بر دهستان‌های زرآباد غربی و تنبلان<ref>Tanbalan</ref>، به مرکزیت روستای سورو<ref>Suru</ref>). طبق جمعیت بخش زرآباد در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت شهرستان زرآباد 20,000نفر برآورد می‌شود؛ از این مقدار، 25درصد جمعیت شهرستان ساکن شهر زرآباد و باقی روستانشینند. شهرستان زرآباد در شمال با [[نیک شهر، شهرستان|شهرستان نیکشهر]]، در شرق با شهرستان کنارک، در جنوب با دریای عمان و در غرب با [[جاسک، شهرستان|شهرستان جاسک]] (در [[هرمزگان، استان|استان هرمزگان]]) محدود شده است. | ||
شهرستان زرآباد با حدود 3,140کیلومترمربع وسعت و ارتفاع حدود 25متر (در مرکز آن)، دارای آب و هوای خیلی گرم و مرطوب و از لحاظ بارندگی جزو مناطق خشک است. این شهرستان مناظر وسیعی از شن‌زارهای بیابانی، ساحل و همچنین جنگل‌های حرا را در خود دارد. مهم‌ترین رودخانۀ شهرستان زرآباد رابچ<ref>rabch</ref> است که از ارتفاعات جنوب غربی [[ایرانشهر، شهرستان|شهرستان ایرانشهر]] سرچشمه می‌گیرد و پس از عبور از مناطقی در زرآباد به دریای عمان می‌ریزد. مردم این شهرستان عموماً [[بلوچ]] و سنیِ حنفی‌اند و جز بلوچی به فارسی نیز سخن می‌گویند. شغل حدود 75درصد اهالی شهرستان کشاورزی و باغداری و باقی ماهیگیری است. این شهرستان رتبۀ نخست تولید موز را در ایران دارد و جز این میوه، هندوانه و سایر میوه‌های جالیزی، [[پاپایا]]، [[گواوا]]، [[انبه]]، [[کنار]]، چیکو<ref>نام علمی: ''Manilkara zapota''</ref> آلوئه‌ورا<ref>''Aloe vera''</ref> و خرما نیز در آن به صورت انبوه کشت می‌شود. با توجه به طول 75کیلومتری سواحل شهرستان، بخش قابل توجهی از اهالی زرآباد در قالب شرکت‌های تعاونی صیادی مشغول کار صید و صیادی هستند. برای همین منظور بندر شهید رضایی، به منظور ایجاد اسکلۀ ماهیگیری، به تأسیسات کامل تجهیز شده است. در میان مردم شهرستان حصیربافی و سوزن‌دوزی رونق دارد. مرکز زرآباد در مسیر ترانزیتی دو بندر چابهار و بندرعباس قرار دارد. | |||
---- | ---- | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:سیستان و بلوچستان]] | [[رده:سیستان و بلوچستان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۰
| زرآباد، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | سیستان و بلوچستان |
| بخش | بخش‌های مرکزی، و کاروان |
| جمعیت | حدود 20,000نفر (1395ش) |
| موقعیت | جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان |
| نوع اقلیم | گرم و مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | حدود 25متر (در مرکز شهرستان) |
| تولیدات و صنایع مهم | موز، هندوانه و سایر میوه‌های جالیزی، پاپایا، گواوا، انبه، کنار، چیکو آلوئه‌ورا و خرما |
| نام لاتین | Zarabad |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهر زرآباد |
زرآباد، شهرستان (County) Zarabad
واقع در جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان، به مرکزیت شهر زرآباد. در تقسیمات کشوری 1316ش، چابهار یکی از شهرستان‌های تابع استان مکران شد و در آن دوره منطقۀ زرآباد از توابع چابهار بود؛ با تشکیل استان هشتم در مرداد همان سال، چابهار به عنوان بخش، تابع شهرستان خاش گردید؛ در مرداد 1326ش، حوزۀ بلوچستان به مرکزیت زاهدان تشکیل شد و چابهار به عنوان فرمانداری با دو بخش به نام‌های نیکشهر و دشتیاری در آن قرار گرفت؛ در تقسیمات کشوری شهریور 1355ش، شهرستان چابهار به مرکزیت شهر چابهار، مشتمل بر چهار بخش و چهار شهر و شانزده دهستان، تابع استان سیستان و بلوچستان، و زرآباد از دهستان‌های بخش مرکزی آن بود؛ در 1381ش دهستان‌های زرآباد شرقی و زرآباد غربی از بخش مرکزی شهرستان چابهار جدا و به بخش ارتقاء یافت؛ در 1384ش بخش کنارک تبدیل به شهرستان شد و به همراه بخش زرآباد و دهستان‌های آن از ترکیب این شهرستان خارج گردید؛ در اواخر سال 1388ش با تجمیع روستاهای جهلو[۱] و زرآباد در بخش زرآبادِ شهرستان کنارک[۲]، شهر زرآباد تشکیل شد؛ و نهایتاً بخش زرآباد با تغییراتی داخلی، بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 13 تیر 1400ش، با انتزاع از شهرستان کنارک به شهرستان ارتقاء یافت. شهرستان زرآباد متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با 74 روستای مسکونی) و 1 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های زرآباد شرقی و اسماعیل‌چات، به مرکزیت شهر زرآباد)، و بخش کاروان (مشتمل بر دهستان‌های زرآباد غربی و تنبلان[۳]، به مرکزیت روستای سورو[۴]). طبق جمعیت بخش زرآباد در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت شهرستان زرآباد 20,000نفر برآورد می‌شود؛ از این مقدار، 25درصد جمعیت شهرستان ساکن شهر زرآباد و باقی روستانشینند. شهرستان زرآباد در شمال با شهرستان نیکشهر، در شرق با شهرستان کنارک، در جنوب با دریای عمان و در غرب با شهرستان جاسک (در استان هرمزگان) محدود شده است.
شهرستان زرآباد با حدود 3,140کیلومترمربع وسعت و ارتفاع حدود 25متر (در مرکز آن)، دارای آب و هوای خیلی گرم و مرطوب و از لحاظ بارندگی جزو مناطق خشک است. این شهرستان مناظر وسیعی از شن‌زارهای بیابانی، ساحل و همچنین جنگل‌های حرا را در خود دارد. مهم‌ترین رودخانۀ شهرستان زرآباد رابچ[۵] است که از ارتفاعات جنوب غربی شهرستان ایرانشهر سرچشمه می‌گیرد و پس از عبور از مناطقی در زرآباد به دریای عمان می‌ریزد. مردم این شهرستان عموماً بلوچ و سنیِ حنفی‌اند و جز بلوچی به فارسی نیز سخن می‌گویند. شغل حدود 75درصد اهالی شهرستان کشاورزی و باغداری و باقی ماهیگیری است. این شهرستان رتبۀ نخست تولید موز را در ایران دارد و جز این میوه، هندوانه و سایر میوه‌های جالیزی، پاپایا، گواوا، انبه، کنار، چیکو[۶] آلوئه‌ورا[۷] و خرما نیز در آن به صورت انبوه کشت می‌شود. با توجه به طول 75کیلومتری سواحل شهرستان، بخش قابل توجهی از اهالی زرآباد در قالب شرکت‌های تعاونی صیادی مشغول کار صید و صیادی هستند. برای همین منظور بندر شهید رضایی، به منظور ایجاد اسکلۀ ماهیگیری، به تأسیسات کامل تجهیز شده است. در میان مردم شهرستان حصیربافی و سوزن‌دوزی رونق دارد. مرکز زرآباد در مسیر ترانزیتی دو بندر چابهار و بندرعباس قرار دارد.