آپادانا (تخت جمشید): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| نام =آپادانا (تخت جمشید) | | نام =آپادانا (تخت جمشید) | ||
| کشور = ایران | | کشور = ایران | ||
| نام لاتین = | | نام لاتین =Apadana (Persepolis) | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| موقعیت = نزدیک شهر شیراز | | موقعیت = نزدیک شهر شیراز | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| مشخصات معماری = تالاری ستون‌دار به‌شکل مربع با شش ردیف ستون شش‌تایی و دیوارهای خشتی | | مشخصات معماری = تالاری ستون‌دار به‌شکل مربع با شش ردیف ستون شش‌تایی و دیوارهای خشتی | ||
| سازنده = | | سازنده = | ||
| زمان ساخت =زمان داریوش هخامنشی اول | | زمان ساخت =زمان داریوش هخامنشی اول تا عهد خشایارشا | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۵
آپادانا (تخت جمشید) Apadana (Persepolis)
| آپادانا (تخت جمشید) | |
|---|---|
| نام فارسی | آپادانا (تخت جمشید) |
| کشور | ایران |
| نام لاتین | Apadana (Persepolis) |
| موقعیت | نزدیک شهر شیراز |
| کاربری | تالار |
| مشخصات معماری | تالاری ستون‌دار به‌شکل مربع با شش ردیف ستون شش‌تایی و دیوارهای خشتی |
| زمان ساخت | زمان داریوش هخامنشی اول تا عهد خشایارشا |
تالار مرکزی مجموعۀ تخت_جمشید که در آن از مهمانان عالی مقام و ساتراپ‌ها پذیرایی می‌شد. آپادانا تالاری ستون‌دار به‌شکل مربع است که هر ضلع آن ۵۸×۵۸ متر است و شش ردیف ستون شش‌تایی داشت و دیوارهای آن خشتی بود. در جبهه‌های شمالی و شرقی و غربی تالار، ایوان‌های ستون‌دار با دو ردیف ستون شش‌تایی ساخته شده بود. معروفیت آپادانا به نقوش برجستۀ پلکان شرقی آن است که چهرۀ نمایندگان ۲۳ ملت تابع شاهنشاهی هخامنشی را نمایش می‌دهد. همچنین در ۱۳۱۳ش فریدریک کرفتر از مؤسسۀ شرق‌شناسی دانشگاه_شیکاگو برحسب اتفاق و تصادف دو لوح زرین و سیمین به خط میخی و زبان فارسی باستان یافت که در آن‌ها نسب پادشاهی داریوش اول معرفی می‌شود. این الواح به پی‌نوشته‌های آپادانا و یا تخت جمشید هم نام بردارند، زیرا از زیر یک پایۀ ستون پیدا شدند. از مجموع ستون‌های آپادانا تنها سیزده ستون بازمانده است که هر کدام نوزده متر بلندی دارد. ساختمان آپادانا که در زمان داریوش هخامنشی اول آغاز شده بود، در عهد خشایارشا به‌پایان رسید و جمعاً در حدود ۳۰ سال برای اتمام آن وقت صرف شد.