اباضیه: تفاوت میان نسخه‌ها

اِباضیِه <br>پیروان عبدالله بن اِباض و از فرق معروف [[خوارج]]. این فرقه در ۶۵‌ق، با کناره‌گرفتن عبدالله بن اباض از [[ازارقه|ازارِقِه]] و برگزیدن راه اعتدال، ظاهراً برای سازش با [[عبدالملک بن مروان|عبدالمَلِک بن مروان]] و خروج برضد زُبِیْدیان در [[بصره]]، پدیدار شد. پس از او جانشینش ابوالشّعْثاء جابر بن زید اَزْدی نیز همان سیاست را در قبال خلفای [[امویان|اموی]] در پیش گرفت تا این‌که [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج بن یوسف]] به کشتن اباضیه، همچون دیگر خوارج، پرداخت. در روزگار او بیشتر سران اباضی به [[عمان (کشور)|عُمان]] تبعید شدند. پس از جابر، شاگرد ایرانی‌الاصلش، ابوعبیده مسلم بن کریمۀ تمیمی، بصره را مرکز پنهانی تعلیمات اباضی کرد. با درگذشت ابوعبیده، جماعت اباضیۀ بصره متفرق شدند و خود مراکزی در [[کوفه]]، [[حجاز]]، [[حضرموت|حَضْرَموت]]، [[یمن]] و عُمان ایجاد کردند. سپس فرقۀ اباضی به شرق و شمال [[افریقا، قاره|افریقا]]، سواحل [[خلیج فارس]] و [[ایران]] نیز گسترش یافت. هم‌اکنون گروه‌هایی از اباضیه در عُمان و شمال افریقا باقی‌اند و اباضیه کیشِ قبایل عمانی غافری، هِنا و برخی سران دولت عمان و مذهب رسمی این کشور است. عقاید اباضیه جز در پاره‌ای موارد، موافق [[سنت و جماعت، اهل|اهل سنت و جماعت]] است. افتراق اصلی آنان از سایرین در کافر دانستن مرتکب گناه کبیره است. در نظر آنان، اصرار بنده بر گناهان صغیره موجب هلاکت است، اما او موحّد است نه [[کافر]] و نه فاسق. میان نفاق و [[شرک]] تفاوت است؛ [[منافق]] کسی است که به خدا دروغ ببندد پس نفاق کفر است نه شرک. خداوند قدیم و فَعّال مایَشاء است و صفات خدا عین ذات اوست. وَهَبیۀ مغرب، به نام‌های حارثیه و طُرَیفیه از شاخه‌های معروف این فرقه‌اند. آراء این فرقه نسبت به زمان آغاز آن بسیار تعدیل شده و کلیه احکام و اعتقادات و مواضع این فرقه هم‌اکنون در مجموعه‌ای ۴۳جلدی در عمان به چاپ رسیده است.<br><!--11000900-->