ایپوستگی، ژان روبر (۱۹۲۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ژان روبر ایپوستگی|نام=Jean Robert Ipousteguy|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۲۰م|تاریخ مرگ=2006م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مجسمۀ وال دو گراس (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار، پاریس)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | {{جعبه زندگینامه|عنوان=ژان روبر ایپوستگی|نام=Jean Robert Ipousteguy|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۲۰م|تاریخ مرگ=2006م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مجسمۀ وال دو گراس (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار، پاریس)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:11668300.png|بندانگشتی|ژان روبر ایپوستگی]] | |||
[[پرونده:11668300-2.jpg|بندانگشتی|از آثار ایپوستگی]] | |||
ایپوستگی، ژان روبر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert) | ایپوستگی، ژان روبر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert) | ||
| خط ۷: | خط ۸: | ||
ایپوستگی در آثار آغازینش از [[برانکوزی، کنستانتین (۱۸۷۶ـ۱۹۵۷)|برانکوزی]]<ref>Brancusi</ref> تأثیر پذیرفت و بعدها به‌سبب تلفیق بدیع سنّت‌های شکل‌نما<ref>figurative</ref> و انتزاعی<ref>abstract </ref> در مجسمه‌سازی شهرت یافت. هنرش نمادی از آزمون‌های زندگی معاصر است، که اغلب به‌شکل پیکر مردانه‌ای تجلّی یافته، که به‌صورت قائم تکیه داده و درعین‌‌حال در میانِ میله‌های خشنی که اندام‌هایش را زخمی کرده یا فرسوده‌اند، به‌دام افتاده است؛ مجسمۀ ''وال دو گراس<ref>Val-de-Grâce</ref>'' (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار<ref>Galerie Claude Bernard</ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. ایپوستگی در سال‌های ۱۹۴۹ـ۱۹۵۰ از نقاشی به حجم‌سازی رو آورد، و مناظر صخره‌ایِ دیوارنگاره<ref>fresco</ref>های قرن پانزدهم [[ایتالیا]] را، در قالب مجسمه‌های بزرگی اجرا کرد که پیکر‌هایی در آن‌ها حاضرند. | ایپوستگی در آثار آغازینش از [[برانکوزی، کنستانتین (۱۸۷۶ـ۱۹۵۷)|برانکوزی]]<ref>Brancusi</ref> تأثیر پذیرفت و بعدها به‌سبب تلفیق بدیع سنّت‌های شکل‌نما<ref>figurative</ref> و انتزاعی<ref>abstract </ref> در مجسمه‌سازی شهرت یافت. هنرش نمادی از آزمون‌های زندگی معاصر است، که اغلب به‌شکل پیکر مردانه‌ای تجلّی یافته، که به‌صورت قائم تکیه داده و درعین‌‌حال در میانِ میله‌های خشنی که اندام‌هایش را زخمی کرده یا فرسوده‌اند، به‌دام افتاده است؛ مجسمۀ ''وال دو گراس<ref>Val-de-Grâce</ref>'' (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار<ref>Galerie Claude Bernard</ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. ایپوستگی در سال‌های ۱۹۴۹ـ۱۹۵۰ از نقاشی به حجم‌سازی رو آورد، و مناظر صخره‌ایِ دیوارنگاره<ref>fresco</ref>های قرن پانزدهم [[ایتالیا]] را، در قالب مجسمه‌های بزرگی اجرا کرد که پیکر‌هایی در آن‌ها حاضرند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۷
| ژان روبر ایپوستگی Jean Robert Ipousteguy | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۰م |
| درگذشت | 2006م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش |
| آثار | مجسمۀ وال دو گراس (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار، پاریس) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
ایپوستگی، ژان روبر (۱۹۲۰-2006)(Ipousteguy, Jean Robert)
مجسمه‌ساز، نقاش و نقشه‌کش فرانسوی. پدرش نجار بود و دستی هم در نقاشی و نواختن ویولن داشت. علاوه بر این، کتاب‌خوانی حرفه‌ای بود و پسرش ژان را از کودکی به پیگیری هنر و علوم انسانی تشویق کرد، اگرچه شغل وکالت را برای او می‌پسندید. ژان تصمیم به پیگری نقاشی گرفت و در ابتدا این موضوع را از پدرش پنهان کرد. در جریان جنگ جهانی دوم، از پاریس گریخت و مدتی به آهنگری پرداخت و تجربیاتش در این دوران بعدها در مجسمه‌سازی به یاری‌اش آمد.
ایپوستگی در آثار آغازینش از برانکوزی[۱] تأثیر پذیرفت و بعدها به‌سبب تلفیق بدیع سنّت‌های شکل‌نما[۲] و انتزاعی[۳] در مجسمه‌سازی شهرت یافت. هنرش نمادی از آزمون‌های زندگی معاصر است، که اغلب به‌شکل پیکر مردانه‌ای تجلّی یافته، که به‌صورت قائم تکیه داده و درعین‌‌حال در میانِ میله‌های خشنی که اندام‌هایش را زخمی کرده یا فرسوده‌اند، به‌دام افتاده است؛ مجسمۀ وال دو گراس[۴] (۱۹۷۷، نگارخانۀ کلود برنار[۵]، پاریس)، نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. ایپوستگی در سال‌های ۱۹۴۹ـ۱۹۵۰ از نقاشی به حجم‌سازی رو آورد، و مناظر صخره‌ایِ دیوارنگاره[۶]های قرن پانزدهم ایتالیا را، در قالب مجسمه‌های بزرگی اجرا کرد که پیکر‌هایی در آن‌ها حاضرند.