شهسواران مالت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Knights of Malta.jpg|بندانگشتی|مراسم گرامی‌داشت سالگرد تاسیس فرقۀ «شهسواران مالت» در واتیکان، سال | [[پرونده:Knights of Malta.jpg|بندانگشتی|مراسم گرامی‌داشت سالگرد تاسیس فرقۀ «شهسواران مالت» در واتیکان، سال 2013م]]شهسواران مالت (Knights of Malta) | ||
نام دیگر اعضای فرقۀ دینی و نظامی منسوب به نوانخانه مهمانسرای قدیس یوحنا در [[اورشلیم]]. این نام به سبب اقامت طولانی شهسواران یوحنای قدیس اورشلیم در جزیرۀ مالت به آنها داده شد. جزیرۀ مالت را [[شارل پنجم (۱۵۰۰ـ۱۵۵۸م)|شارل پنجم]]، فرمانروای [[امپراتوری مقدس روم]]، به فرقۀ نظامی و مذهبی شهسواران یوحنای قدیس واگذار کرد ( | نام دیگر اعضای فرقۀ دینی و نظامی منسوب به نوانخانه مهمانسرای قدیس یوحنا در [[اورشلیم]]. این نام به سبب اقامت طولانی شهسواران یوحنای قدیس اورشلیم در جزیرۀ مالت به آنها داده شد. جزیرۀ مالت را [[شارل پنجم (۱۵۰۰ـ۱۵۵۸م)|شارل پنجم]]، فرمانروای [[امپراتوری مقدس روم]]، به فرقۀ نظامی و مذهبی شهسواران یوحنای قدیس واگذار کرد (1530م). شهسواران مالت از این جزیره به منزلۀ پایگاهی علیه ترکان عثمانی و دزدان دریایی بربر استفاده می‌کردند. در 1565م، سلیمان اول عثمانی مالت را محاصره کرد، اما شهسوارانِ کم‌شمار آن‌قدر پایداری نشان دادند تا سرانجام قوای کمکی سیسیل به یاری آنان آمد و ترک‌ها رانده شدند. شهسواران [[والتا]] را پایتخت خود قرار دادند و استحکامات مهمی ساختند و مالت را به مرکز اقتصادی و بازرگانی پررنقی تبدیل کردند. این شهسواران تا 1798م در مالت مستقر بودند و بالاخره [[بناپارت، ناپلیون|ناپلئون بناپارت]] در راه فتح مصر آنها را از جزیره بیرون راند. | ||
اعضای [[یوحنای قدیس، فرقه|فرقۀ یوحنای قدیس]] را به نام مهمان‌نوازان نیز می‌شناسند. مهمان‌نوازان قدیمی‌ترین نهاد از سه فرقۀ بزرگ کلیسای رومی فلسطین هستند. این فرقه پیش از اولین جنگ صلیبی (1095-1099م) تأسیس شد. مؤسس آن، ژرار، از نجیب‌زادگان فرانسوی بود که آن را برای پرستاری و تیمار زائران بیمار در نزدیکی کلیسای یحیی معمدان در اورشلیم به وجود آورد. پاپ پاسکال دوم این فرقه را به رسمیت شناخت. اعضای فرقه را فقط مردان نجیب‌زاده تشکیل می‌دادند. اینان بعدها وظایف نظامی هم بر عهده گرفتند و تا | اعضای [[یوحنای قدیس، فرقه|فرقۀ یوحنای قدیس]] را به نام مهمان‌نوازان نیز می‌شناسند. مهمان‌نوازان قدیمی‌ترین نهاد از سه فرقۀ بزرگ کلیسای رومی فلسطین هستند. این فرقه پیش از اولین جنگ صلیبی (1095-1099م) تأسیس شد. مؤسس آن، ژرار، از نجیب‌زادگان فرانسوی بود که آن را برای پرستاری و تیمار زائران بیمار در نزدیکی کلیسای یحیی معمدان در اورشلیم به وجود آورد. پاپ پاسکال دوم این فرقه را به رسمیت شناخت. اعضای فرقه را فقط مردان نجیب‌زاده تشکیل می‌دادند. اینان بعدها وظایف نظامی هم بر عهده گرفتند و تا 1200م کارهای خیریه‌ای ایشان عملاً به درجۀ دوم اهمیت تنزل کرد. | ||
شهسواران در اوج قدرت‌شان همیشه پانصد جنگجو برای دفاع از سلطنت لاتینی اورشلیم در قرن سیزده میلادی آماده داشتند. | شهسواران در اوج قدرت‌شان همیشه پانصد جنگجو برای دفاع از سلطنت لاتینی اورشلیم در قرن سیزده میلادی آماده داشتند. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۴
شهسواران مالت (Knights of Malta)
نام دیگر اعضای فرقۀ دینی و نظامی منسوب به نوانخانه مهمانسرای قدیس یوحنا در اورشلیم. این نام به سبب اقامت طولانی شهسواران یوحنای قدیس اورشلیم در جزیرۀ مالت به آنها داده شد. جزیرۀ مالت را شارل پنجم، فرمانروای امپراتوری مقدس روم، به فرقۀ نظامی و مذهبی شهسواران یوحنای قدیس واگذار کرد (1530م). شهسواران مالت از این جزیره به منزلۀ پایگاهی علیه ترکان عثمانی و دزدان دریایی بربر استفاده می‌کردند. در 1565م، سلیمان اول عثمانی مالت را محاصره کرد، اما شهسوارانِ کم‌شمار آن‌قدر پایداری نشان دادند تا سرانجام قوای کمکی سیسیل به یاری آنان آمد و ترک‌ها رانده شدند. شهسواران والتا را پایتخت خود قرار دادند و استحکامات مهمی ساختند و مالت را به مرکز اقتصادی و بازرگانی پررنقی تبدیل کردند. این شهسواران تا 1798م در مالت مستقر بودند و بالاخره ناپلئون بناپارت در راه فتح مصر آنها را از جزیره بیرون راند.
اعضای فرقۀ یوحنای قدیس را به نام مهمان‌نوازان نیز می‌شناسند. مهمان‌نوازان قدیمی‌ترین نهاد از سه فرقۀ بزرگ کلیسای رومی فلسطین هستند. این فرقه پیش از اولین جنگ صلیبی (1095-1099م) تأسیس شد. مؤسس آن، ژرار، از نجیب‌زادگان فرانسوی بود که آن را برای پرستاری و تیمار زائران بیمار در نزدیکی کلیسای یحیی معمدان در اورشلیم به وجود آورد. پاپ پاسکال دوم این فرقه را به رسمیت شناخت. اعضای فرقه را فقط مردان نجیب‌زاده تشکیل می‌دادند. اینان بعدها وظایف نظامی هم بر عهده گرفتند و تا 1200م کارهای خیریه‌ای ایشان عملاً به درجۀ دوم اهمیت تنزل کرد.
شهسواران در اوج قدرت‌شان همیشه پانصد جنگجو برای دفاع از سلطنت لاتینی اورشلیم در قرن سیزده میلادی آماده داشتند.