لوفوتن و وسترولن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
</ref>، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم<ref>Maelström </ref>، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن<ref>Mosken </ref> قرار دارد. این جزایر با وست فیورد<ref>Vest fjord </ref> از سرزمین اصلی<ref>mainland</ref> جدا شده‌اند و رافتسون<ref> Raftsund </ref> آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن<ref>Lofoten Islands </ref> 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار<ref>Svolvaer </ref>، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن<ref>Vesterålen Islands </ref> ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان<ref>Soltrand</ref>، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در جنگ جهانی | {{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | ||
| کشور =نروژ | |||
| نام فارسی = لوفوتِن و وِسْتِرولِن | |||
|نام لاتین =Lofoten and Vesteralen | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = در نزدیکی شمال غربی نروژ | |||
| جمعیت = 30,419 نفر (2018) | |||
| مساحت = ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = ماهیگیری (صنعت اصلی)؛ کشت جو | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = اسوولوار، سورتلان | |||
}} | |||
[[پرونده:37113100-1.jpg|بندانگشتی|لوفوتِن و وِسْتِرولِن]] | |||
لوفوتِن و وِسْتِرولِن (Lofoten and Vesteralen)<br /> | |||
مجموعه جزایری در نزدیکی شمال غربی [[نروژ]]<ref>Norway</ref>، با ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع مساحت. [[هینویا]]<ref>Hinnoya | |||
</ref>، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم<ref>Maelström </ref>، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن<ref>Mosken </ref> قرار دارد. این جزایر با وست فیورد<ref>Vest fjord </ref> از سرزمین اصلی<ref>mainland</ref> جدا شده‌اند و رافتسون<ref> Raftsund </ref> آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن<ref>Lofoten Islands </ref> 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار<ref>Svolvaer </ref>، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن<ref>Vesterålen Islands </ref> ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان<ref>Soltrand</ref>، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در [[جنگ جهانی دوم]]<ref>World War II</ref>، این جزایر منبع مهم ماهی و محصولات دریایی دیگر برای آلمانی‌ها بود. در مارس ۱۹۴۱ نخستین نیروی کماندویی [[بریتانیای کبیر|بریتانیا]] به این محل حمله کرد و حدود ۳.۶ میلیون لیتر روغن ماهی و هجده کارخانه را نابود کرد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۱
| لوفوتن و وسترولن | |
|---|---|
| کشور | نروژ |
| نام فارسی | لوفوتِن و وِسْتِرولِن |
| نام لاتین | Lofoten and Vesteralen |
| شهر ها و آبادی های مهم | اسوولوار، سورتلان |
| جمعیت | 30,419 نفر (2018) |
| موقعیت | در نزدیکی شمال غربی نروژ |
| تولیدات و صنایع مهم | ماهیگیری (صنعت اصلی)؛ کشت جو |
| مساحت | ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع |
لوفوتِن و وِسْتِرولِن (Lofoten and Vesteralen)
مجموعه جزایری در نزدیکی شمال غربی نروژ[۱]، با ۳,۵۹۵ کیلومتر مربع مساحت. هینویا[۲]، در وِسترولن، بزرگ‌ترین جزیرۀ نروژ است. آب‌های پیرامون آن مسکن انواع ماهی است. مالستروم[۳]، مردابی عظیم و برای کشتی‌رانی خطرناک است؛ این مرداب نام خود را به ویژگی‌هایی مشابه در سایر نقاط داده است و در یکی از آبراه‌های جزایر بین لوفوتن و موسکن[۴] قرار دارد. این جزایر با وست فیورد[۵] از سرزمین اصلی[۶] جدا شده‌اند و رافتسون[۷] آن‌ها را به دو بخش تقسیم کرده است. جمعیت جزایر لوفوتن[۸] 30,419 نفر است (2018) و شهر اصلی آن، اسوولوار[۹]، در جنوب غربی قرار دارد. جزایر وسترولن[۱۰] ۳۲هزار نفر جمعیت دارند و شهر اصلی آن، سورتلان[۱۱]، در شمال شرقی واقع شده است. هوای این جزیره سرد نیست و چراگاه‌های مرغوبی برای گله‌های گاو دارد و در آن جو کشت می‌شود. صنعت اصلی آن ماهیگیری است، که از ژانویه تا آوریل صورت می‌گیرد و حدود ۴هزار نفر ماهیگیر دارد. در جنگ جهانی دوم[۱۲]، این جزایر منبع مهم ماهی و محصولات دریایی دیگر برای آلمانی‌ها بود. در مارس ۱۹۴۱ نخستین نیروی کماندویی بریتانیا به این محل حمله کرد و حدود ۳.۶ میلیون لیتر روغن ماهی و هجده کارخانه را نابود کرد.