رویو، ژرژ هانری (۱۸۷۱ـ۱۹۵۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:22193000-3.jpg|بندانگشتی|گروه سه نفری اثر ژرژ هانری روئو]] | |||
[[پرونده:22193000-5.jpg|بندانگشتی|ژرژ هانری رویو]] | |||
نقاش، باسمه‌کار<ref>etcher</ref>، تصویرگر، و طراح فرانسوی. از بزرگ‌ترین هنرمندان تصاویر دینی در قرن ۲۰م بود. در اوایل کارش با [[فوویسم|فوو]]<ref>Fauve </ref>ها همکاری کرد، لیکن با استفاده از رنگ‌های تیرۀ غلیظ و خط‌ـ‌کناره<ref>outline </ref>های ضخیم، سبکی کاملاً متمایز و فردی پدید آورد. مضامین آثارش عبارت بودند از دلقک‌ها، وکلا، روسپیان، و روحانیان. پردۀ ''استهزای مسیح<ref>Christ Mocked</ref>'' (۱۹۳۲م؛ [[موزه هنر مدرن|موزۀ هنر مدرن، نیویورک]]<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. روئو در [[بوزار، مدرسه|مدرسۀ عالی هنرهای زیبا (بوزار)]]<ref>Ecole des Beaux-Arts</ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]، با [[ماتیس، هانری (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)|ماتیس]]<ref>Matisse </ref> آشنا شد، و در ۱۹۰۵م همراه با او و فووها نمایشگاهی برگزار کرد، هرچند با [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیست]]<ref>expressionist </ref>های آلمان قرابت بیشتری داشت تا با معاصران فرانسوی‌اش. | نقاش، باسمه‌کار<ref>etcher</ref>، تصویرگر، و طراح فرانسوی. از بزرگ‌ترین هنرمندان تصاویر دینی در قرن ۲۰م بود. در اوایل کارش با [[فوویسم|فوو]]<ref>Fauve </ref>ها همکاری کرد، لیکن با استفاده از رنگ‌های تیرۀ غلیظ و خط‌ـ‌کناره<ref>outline </ref>های ضخیم، سبکی کاملاً متمایز و فردی پدید آورد. مضامین آثارش عبارت بودند از دلقک‌ها، وکلا، روسپیان، و روحانیان. پردۀ ''استهزای مسیح<ref>Christ Mocked</ref>'' (۱۹۳۲م؛ [[موزه هنر مدرن|موزۀ هنر مدرن، نیویورک]]<ref>Museum of Modern Art, New York</ref>) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. روئو در [[بوزار، مدرسه|مدرسۀ عالی هنرهای زیبا (بوزار)]]<ref>Ecole des Beaux-Arts</ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]، با [[ماتیس، هانری (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)|ماتیس]]<ref>Matisse </ref> آشنا شد، و در ۱۹۰۵م همراه با او و فووها نمایشگاهی برگزار کرد، هرچند با [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیست]]<ref>expressionist </ref>های آلمان قرابت بیشتری داشت تا با معاصران فرانسوی‌اش. | ||
آثارش از حساسیت بسیار به رنج‌های دنیوی و ایمان دینی عمیق حکایت دارند. تصاویر دلسوزانه‌اش از دلقک‌ها و روسپیان، به انتقاد اجتماعی سختی در تصویرهایش از وکلا و قاضی‌ها مبدل می‌شود، همچون تابلوی ''مراسم ازدواج<ref> ''Les Noces''</ref>'' ([[نگارخانه تیت|نگارخانۀ تیت]]<ref>Tate Gallery</ref>، [[لندن (انگلستان)|لندن]]). نگاه بدبینانه‌اش به وضعیت بشری، با رنگ‌های تیره و شکل‌های کژنما القا می‌شوند، اگرچه دست‌مایه‌های دینی‌اش به‌تدریج از رنگ‌های متنوع و درخشانِ شیشه‌های منقوش<ref>stained glass </ref> برخوردار شدند. گراوورهایی که برای مراسم دعای ''رحم فرما<ref>Miserere </ref>'' (تولید ۱۹۲۲ـ۱۹۲۷م) ساخت، از دستاوردهای بزرگ هنر گرافیک قرن ۲۰م به‌شمار می‌روند. | آثارش از حساسیت بسیار به رنج‌های دنیوی و ایمان دینی عمیق حکایت دارند. تصاویر دلسوزانه‌اش از دلقک‌ها و روسپیان، به انتقاد اجتماعی سختی در تصویرهایش از وکلا و قاضی‌ها مبدل می‌شود، همچون تابلوی ''مراسم ازدواج<ref> ''Les Noces''</ref>'' ([[نگارخانه تیت|نگارخانۀ تیت]]<ref>Tate Gallery</ref>، [[لندن (انگلستان)|لندن]]). نگاه بدبینانه‌اش به وضعیت بشری، با رنگ‌های تیره و شکل‌های کژنما القا می‌شوند، اگرچه دست‌مایه‌های دینی‌اش به‌تدریج از رنگ‌های متنوع و درخشانِ شیشه‌های منقوش<ref>stained glass </ref> برخوردار شدند. گراوورهایی که برای مراسم دعای ''رحم فرما<ref>Miserere </ref>'' (تولید ۱۹۲۲ـ۱۹۲۷م) ساخت، از دستاوردهای بزرگ هنر گرافیک قرن ۲۰م به‌شمار می‌روند. | ||
روئو در پاریس به‌دنیا آمد. در خردسالی شاگرد یک نقاش شیشه‌های منقوش بود، و بعدها در مدرسه هنرهای زیبا نزد [[مورو، گوستاو (۱۸۲۶ـ۱۸۹۸)|گوستاو مورو]]<ref>Gustave Moreau</ref> هنر آموخت. پس از درگذشتِ مورو در ۱۸۹۸م سرپرست موزۀ گوستاو مورو<ref>Musée Gustave Moreau</ref> شد. اثر برجستۀ رنگ روغنی‌اش با نام ''گروه سه‌نفری (سیرک)<ref>(Trio (Cirque</ref>'' (۱۹۲۸م) در [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر تهران]]<ref>Tehran Museum of Contemporary Art</ref> نگهداری می‌شود. | روئو در پاریس به‌دنیا آمد. در خردسالی شاگرد یک نقاش شیشه‌های منقوش بود، و بعدها در مدرسه هنرهای زیبا نزد [[مورو، گوستاو (۱۸۲۶ـ۱۸۹۸)|گوستاو مورو]]<ref>Gustave Moreau</ref> هنر آموخت. پس از درگذشتِ مورو در ۱۸۹۸م سرپرست موزۀ گوستاو مورو<ref>Musée Gustave Moreau</ref> شد. اثر برجستۀ رنگ روغنی‌اش با نام ''گروه سه‌نفری (سیرک)<ref>(Trio (Cirque</ref>'' (۱۹۲۸م) در [[موزه هنرهای معاصر|موزۀ هنرهای معاصر تهران]]<ref>Tehran Museum of Contemporary Art</ref> نگهداری می‌شود. | ||
| | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۰
روئو، ژُرژ هانری (۱۸۷۱ـ۱۹۵۸م)(Rouault, Georges Henri)
| ژرژ هانری رویو Georges Henri Rouault | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس ۱۸۷۱م |
| درگذشت | ۱۹۵۸م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه هنرهای زیبا نزد گوستاو مورو |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش، باسمه کار، تصویرگر و طراح |
| آثار | پرده استهزای مسیح (۱۹۳۲م؛ موزه هنر مدرن، نیویورک)، مراسم ازدواج (نگارخانه تیت، لندن)، گروه سه نفری (سیرک) (۱۹۲۸م) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان، هنر (کلیات) |
نقاش، باسمه‌کار[۱]، تصویرگر، و طراح فرانسوی. از بزرگ‌ترین هنرمندان تصاویر دینی در قرن ۲۰م بود. در اوایل کارش با فوو[۲]ها همکاری کرد، لیکن با استفاده از رنگ‌های تیرۀ غلیظ و خط‌ـ‌کناره[۳]های ضخیم، سبکی کاملاً متمایز و فردی پدید آورد. مضامین آثارش عبارت بودند از دلقک‌ها، وکلا، روسپیان، و روحانیان. پردۀ استهزای مسیح[۴] (۱۹۳۲م؛ موزۀ هنر مدرن، نیویورک[۵]) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. روئو در مدرسۀ عالی هنرهای زیبا (بوزار)[۶]، پاریس، با ماتیس[۷] آشنا شد، و در ۱۹۰۵م همراه با او و فووها نمایشگاهی برگزار کرد، هرچند با اکسپرسیونیست[۸]های آلمان قرابت بیشتری داشت تا با معاصران فرانسوی‌اش.
آثارش از حساسیت بسیار به رنج‌های دنیوی و ایمان دینی عمیق حکایت دارند. تصاویر دلسوزانه‌اش از دلقک‌ها و روسپیان، به انتقاد اجتماعی سختی در تصویرهایش از وکلا و قاضی‌ها مبدل می‌شود، همچون تابلوی مراسم ازدواج[۹] (نگارخانۀ تیت[۱۰]، لندن). نگاه بدبینانه‌اش به وضعیت بشری، با رنگ‌های تیره و شکل‌های کژنما القا می‌شوند، اگرچه دست‌مایه‌های دینی‌اش به‌تدریج از رنگ‌های متنوع و درخشانِ شیشه‌های منقوش[۱۱] برخوردار شدند. گراوورهایی که برای مراسم دعای رحم فرما[۱۲] (تولید ۱۹۲۲ـ۱۹۲۷م) ساخت، از دستاوردهای بزرگ هنر گرافیک قرن ۲۰م به‌شمار می‌روند.
روئو در پاریس به‌دنیا آمد. در خردسالی شاگرد یک نقاش شیشه‌های منقوش بود، و بعدها در مدرسه هنرهای زیبا نزد گوستاو مورو[۱۳] هنر آموخت. پس از درگذشتِ مورو در ۱۸۹۸م سرپرست موزۀ گوستاو مورو[۱۴] شد. اثر برجستۀ رنگ روغنی‌اش با نام گروه سه‌نفری (سیرک)[۱۵] (۱۹۲۸م) در موزۀ هنرهای معاصر تهران[۱۶] نگهداری می‌شود.