اطوار سبعه

اَطوار سَبعه

اطوار جمع طَوْر به معنی حالت‌ها و کیفیت‌ها. در اصطلاح عرفا جلوه‌ها و مظاهر دل را گویند که به اطوار دل مشهور است. صوفیان دل را به آسمان و تن را به زمین تشبیه می‌کنند و معتقدند همچنان که زمین دارای هفت اقلیم است، آسمان نیز هفت طبقه دارد و بدن نیز هفت عضو دارد و دل نیز هفت طور دارد. این استدلال ایشان برگرفته از قرآن است (نوح، ۱۵) همچنان که هر طبقه از آسمان ستاره‌ای دارد، هر طور یا هر مرحله و حالت از اطوار دل نیز دارای معدن و گوهری است. اطوار سبعه نزد عرفا عبارت‌اند از طبع، نفس، قلب، روح، سِرّ، خفی، اخفی.